یک دریچه آسمان ادب و هنر

"»آری،بار گرانی بر زمین مانده است‌ بر شانهء خونین‌تان یاران!یکبار دیگر بوسه خواهم زد بر شانهء خونین‌تان عطر،تابوتهای یاسمین مانده است‌ ز آنان برای ما چه می‌ماند؟یک کوله‌بار از خاطرات سبز از من ولی یک چشم بارانی،از من ولی تنها همین مانده است‌ علیرضا قزوه رو به دریا دلم رفت تا بیکران،رو به دریا به آن وسعت بی‌نشان،رو به دریا دلم رفت و رفتند در یادلانی‌ شبی کاروان،کاروان رو به دریا سرازیر شد جویباری ز چشمم‌ به دنبالت ای مهربان!رو به دریا تو آیینه‌ای،آفتابی‌ترینی‌ تو تصویری از آسمان،رو به دریا نمی‌یابم از آشنایان نشانی‌ که رفتند بی‌بادبان،رو به دریا محمد تقی احمدی غزل ستاره‌ها شب است و باز وقت مهربانی ستاره‌ها شب شکوهمند شادمانی ستاره‌ها دریچه‌ای به روشنای راه باز می‌کند نگاه ماه و چشمک نهانی ستاره‌ها سکوت سرد کوچه‌های شب شکسته می‌شود به گرمی سلام آسمانی ستاره‌ها تو هم شبی ز شهر خوابهای خوش عبور کن‌ بیا به جشنوارهء جهانی ستاره‌ها دلت گرفت اگر ز غربت زمین،بیا ببین‌ همیشه دیدنی‌ست همزبانی ستاره‌ها سحر،همین‌که آفتاب باز گردد از سفر خبر دهد ز کوچ ناگهانی ستاره‌ها بابک نیک‌طلب نشان تو را هر صبح می‌جویم نمی‌یابم نشانت را نشانت،پاره پاره زخمهای خونفشانت را تب و طوفان مرا آشفت و هر شب خواب می‌بینم‌ که شمشیری شکوفا می‌کند زخم نهانت را همه شب تا سحر در باغهای روشن رؤیا چو بادی شانه می‌کردم حریر گیسوانت را و با گهواره‌ای چوبی درون خیمه‌ای خاموش‌ تو را می‌خواندم و گرمای دست مهربانت را ولی اکنون کنار صخره‌های سرد و بی‌پاسخ‌ شراری می‌گذارد بند بند استخوانت را و یا در روزهای ابری من،قوی غمگینی‌ به زیر بار می‌گیرد تمام آسمانت را تو را هر صبح می‌جویم،نمی‌یابم نشانت،آه‌ دمی در باب ای سرو شکسته!باغبانت را"