The Producers (1967)

Origineel was het sowieso. (En leuk ook, trouwens)

Viel me nogal tegen. Iets leuker dan Blazing Saddles, dat ik eerder heb gezien, maar vond het slechts bij vlagen echt leuk. De aardigste stukken zitten in het begin en natuurlijk tijdens de uitvoering. Maar ik ben bang dat ik de conclusie kan trekken dat ik weinig heb met Mel Brooks-komedies

2.5*

Opnieuw genoten van Mel Brooks. Geweldige regisseur, die me altijd weten te pakken met zijn gevoel van humor. Heb ook na het zien van deze versie, de remake met een halve * verlaagd. Niet dat die slecht was, alleen toch iets minder dan het origineel. Het verhaal is briljant bedacht, en de musical zelf is natuurlijk te belachelijk voor woorden maar daarom zo grappig. Ik vind het ook wel prettig dat in tegenstelling tot de remake niet zoveel werd gezongen.

De cast is echt super. Met natuurlijk Gene Wilder die ver boven iedereen uitsteekt, wat een briljante acteur. Een ook de rest van de cast erg leuk, allemaal beter dan de remake acteurs. Alleen Will Ferrel vond ik de re-make net zo leuk als Kenneth Mars.

4*

Schitterende en banale momenten wisselen elkaar of in deze Mel Brooks komedie die samenvattend nogal wat druk doet om te zeggen hoe oppervlakkig alles in elkaar zit. De muzikale scènes zijn veruit de beste uit de film, gewild of ongewild.

Beetje ontgoochelend.

Vermakelijk met opvallende kleuren en vooral erg sfeervol, wat voor mij gelijk het grootste pluspunt is. De beste scène vond ik de audities, terwijl de uiteindelijke uitvoering teleurstellend was. In plaats van flauw en melig had ik wel wat meer cynische, scherpere, venijnigere humor verwacht. Qua cast steekt natuurlijk Wilder met kop en schouders boven iedereen uit en het verhaal zelf is uitstekend. En toch is het niet wat ik had gehoopt. Zoals ik al eerder aangaf, soms te flauw en melig i.p.v. lekkere scherpe humor.

Nee, niet de nieuwere, flauwere film van Will Ferrell. Wel het debuut van Mel Brooks die later verder ging met grootse films als Robin Hood: Men in Tights, Spaceballs, Young Frankenstein en Blazing Saddles. Dit was één van de Mel Brooks films die ik nog niet gezien had, en het is hier iig al duidelijk wat voor een komisch genie het is. Gespeeld door Zero Moster en Gene Wilder, in een film vol (je zou het toch niet verwachten in een film van '68, net als de grote 'nigger'-film Blazing Saddles) nazigrappen. Een broadway-toneelstuk over die deugniet van een Hitler en al zijn kwajongensstreken. Met memorabele quotes als "Don't be stupid, be a smarty, come and join the Nazi party", of het geniale muzikaal nummer "Springtime for Hitler and Germany, Winter for Poland and France". Iig zeer goed, net zoals zowat alles van Mel Brooks.

De film kwam me iets te gedateerd over en eigenlijk vond ik de humor - behalve tijdens de uitvoering van "Springtime for Hitler" - bijzonder flauw. Maar goed, tijdens "Springtime for Hitler" heb ik dankzij de fenomenale "LSD" wel enkele keren moeten lachen en met plezier naar het scherm gestaard. Het is vooral wegens mijn liefde voor Curb Your Enthusiasm (waarbij in de vierde reeks gefocust wordt op The Producers) dat ik blij ben deze film gezien te hebben, maar voorts was het me te flauw. Lauwe 3*

3*

Na het zien van zijn debuut The Producers, heb ik besloten Mel Brooks toch maar een matige filmmaker te vinden. Blazing Saddles is een leuke lollerfilm, Spaceballs gaat ook nog wel, maar dit viel enkel tegen. Zero Mostel (stoere naam!) en Gene Wilder gaan een theaterflop produceren om veel geld binnen te verdienen (jaja ) en doen dat met een controversiële musical. Het nummer 'Springtime for Hitler and Germany' is het hoogtepunt van de film, de rest eromheen ben ik zo vergeten, laat staan dat het grappig was.

Gister bij de Cinematek op 35mm - zeer slechte print helaas - herzien, maar heb de film met een volle * moeten verlagen. Eerste helft voldeed nochtans aan mijn verwachtingen, maar halverwege zakt de boel helemaal in. kleine 3*

Het scenario van the Producers is erg origineel. Op basis van dat gegeven had ik het idee, dat dit nog weleens leuk zou kunnen worden, ook al vond ik de twee eerdere films, die ik tot nu toe van Mel Brooks zag, beiden verre van geweldig.

Helaas gaat het na een aardige start toch al vrij snel mis. Het nummer "Springtime for Hitler" is zeker het hoogtepunt en qua onderwerp was het voor die tijd ook nog best gedurfd. Anno 2014 is de humor toch best wel gedateerd te nomen en op een enkel geslaagd moment na, vaak nogal flauw en niet echt leuk.

Jammer, maar ik ben bang dat ik de humor van Brooks niet echt kan waarderen. Het ligt mij duidelijk niet zo. Ik ben alleen nog wel een klein beetje nieuwsgierig naar Young Frankenstein, maar het zou goed kunnen dat ik daarna wel helemaal klaar ben met zijn films.

2,0*

Allesbehalve grappig.

Brooks moet je echt een beetje liggen, heb ik het idee. En dat doet hij mij niet helemaal. Ik vond Men in Tights weinig aan en History of The World zefs best vervelend. Young Frankenstein was wel een krappe voldoende. Tot op zekere hoogte gelden de meeste bezwaren bij die films ook hiervoor (melig, flauw, geschreeuw) maar er zijn hier toch wel uiterst komische momenten en een scène als Springtime for Hitler is toch wel zo fenomenaal dat hij The Producers voor mij net van die zes naar de zeven trekt.

Niet de hele duur consistent en de moeite waard, maar de musical zeer zeker wel. Wat een spektakel. Als je als Joodse regisseur het oorlogstrauma en de showwereld zo ridiculiseert, heb je een film gemaakt die staat als een huis. Ook al is het een bungalow zoals deze schmierende comedy. Door zichzelf voor lul te zetten, toont Brooks een eigenschap die filmmakers, naar mijn smaak te weinig hebben en doordat hij de populaire cultuur belachelijk maakt in een populaire cultuuruiting getuigt dat hij ballen had.

Zijn verhaal over Byalistock, de luie maar op geld beluste producer, is uiteraard een aanklacht tegen de films en musicals uit die tijd. Dat de luie regisseur in kwestie van 'The Producers' zelfs bewust een flop maakt met het populaire musicalgenre en het verdrukte onderwerp 'de oorlog' is het summun. Ben je fout na de oorlog als je na de oorlog lacht met de oorlog? Is op zich een interessante vraag die als bijzaak lijkt te dienen in deze film.

Goed, voor de kijker van nu is de film misschien lichtelijk gedateerd vanwege de stereotype personages, maar om dat nou als minpunt te bestempelen bij een Mel Brooks-film, is kinderachtig. Ik heb in ieder geval genoten van de dynamiek tussen Gene Wilder en Zero Mostel. En op onverwachte tijden neurie ik per ongeluk het deuntje van "Springtime for Hitler and Germany".

Matige film waarin een theaterproducent juist geld denkt te verdienen als hij een flop op het toneel brengt. Een leuk en origineel gegeven dat vooral tijdens de eerste helft wel grappig is. De humor is wel wat belegen en de film heeft in zijn geheel de tand des tijds niet helemaal doorstaan. Zero Mostel en Gene Wilder doen het wel leuk samen. Net geen 3.0 sterren.

Deze Komedie film werd na aanleiding van het overlijden van de Amerikaanse film acteur en komiek Gene Wilder (die in deze film zijn eerste hoofdrol speelt), gisteren tijdens het live televisieprogramma "De Wereld Draait Door" aanbevolen door komiek Marc-Marie Huijbregts en daarom heb ik deze film dan ook bekeken. Ondanks dat deze film behoorlijk gedateerd (toen was ik zelfs nog niet geboren) is en inmiddels ook wat oubollig overkomt, heb ik me wel goed vermaakt met deze Komedie film, die naarmate het verhaal vordert ook steeds leuker wordt met als hoogtepunt het theaterstuk op Broadway over Adolf Hitler welke schitterend in beeld (zelfs wat sexy) en geluid (o.a. geweldig was het liedje en de uitvoering erop van "Lente voor Hitler en Duitsland en winter voor Polen en Frankrijk") werd gebracht en ook best grappig was.

In dit leuke verhaal draait het om de egoïstische (tevens leugenaar en bedrieger) theaterproducent Max Bialystock (zeer leuk gespeeld door Zero Mostel), die omgaat met verschillende oude vrouwen voor geld, die samen met boekhouder Leo Bloom (ook zeer leuk gespeeld door Gene Wilder), die de boekhouding van Max Bialystock komt controleren, via bedrog een manier vinden om snel rijk te worden. Ze moeten daarvoor een gegarandeerde theater flop produceren en na lang zoeken vinden, mede door advies en hulp van de Duitser Franz Liebkind (leuk gespeeld door Kenneth Mars) die continue rondloopt met een staalhelm, ze die in de vorm van een theaterstuk over Adolf Hitler. Echter i.p.v. een flop, draait het uit op een groot succes, met alle gevolgen (financieel) van dien voor Max en Leo.

Max: hoeveel procent kan er in totaal zijn ?
Leo: Je kunt maar 100 procent verkopen.
Max: hoeveel procent hebben we van "Lente voor Hitler" verkocht ?
Leo: 25.000 procent.
Max: Godallemachtig

Het duurt eventjes voordat de film opgang komt en dat komt mede door de lange 20 minuten durende opening van het verhaal, waarbij de hoofdrolspelers Max Bialystock en Leo Bloom op een wel leuke manier worden geïntroduceerd. Als de film eenmaal opgang komt, is het best genieten tot de laatste minuut en valt er ook regelmatig wat te (glim)lachen zoals de eerste kennismaking (na circa 30 minuten) met de Duitse auteur Franz Liebkind die helemaal lyrisch is over Adolf Hitler, de auditie (na circa 45 minuten) voor een geschikte Adolf Hitler (die ze uiteindelijk vinden in Lorenzo St. DuBois, ook wel L.S.D genoemd wat destijds een populaire drug was, die gespeeld werd door Dick Shawn) en natuurlijk het eerder genoemde theaterstuk (na circa 60 minuten) over Adolf Hitler. Het einde waarbij Max en Leo na een rechtszaak (ondanks een mooie speech van Leo over Max) uiteindelijk in de gevangenis belanden en daar ook vrolijk verder gaan met het produceren van een theaterstuk (met de titel "Gevangenen van de liefde") en daarbij gevangenen en gevangenispersoneel bedriegen om rijk te worden, was best leuk.

Omdat de film ook maar iets van 85 minuten duurt, kijkt hij verder lekker weg en weet hij ook te vermaken. Hoewel de film inmiddels bijna 50 jaar oud is, werd wel alles fraai in beeld gebracht en vooral het theaterstuk over Adolf Hitler met zijn mooie decors en schitterende kostuums die de mannen en vrouwen daarbij dragen. De cast doet het goed en leuk en het is vooral genieten van de hoofdrolspelers Zero Mostel (al een behoorlijke tijd geleden overleden) en Gene Wilder. Ook de overige cast deed het goed en Lee Meredith in het korte rolletje van Ulla, vond ik een fraaie verschijning om naar te kijken en vooral als ze van Max moet werken (wat inhoudt dat ze moet dansen) .

Gewoon een leuke ouderwetse Komedie film waarin genoeg te (glim)lachen valt en die tevens weet te vermaken. Buiten dat Gene Wilder voor het eerst een hoofdrol speelt in een film, was dit tevens de eerste film geproduceerd door de bekende regisseur Mel Brooks.

Aardige komedie, maar had er toch wat meer van verwacht. Het werken naar het toneelstuk toe is eigenlijk maar kort, terwijl er volgens mij wat meer leuke momentjes uitgehaald konden worden. Nu gebeurt er eigenlijk helemaal niet zo gek veel. Het gedeelte waar het stuk daadwerkelijk uitgevoerd wordt is het uiteindelijk het leukst en daaromheen zitten een paar grappige stukjes, maar ook genoeg dat me niet veel deed.

Mel Brooks, dit was echt het laatste gedrocht van de man die ik gezien heb. Ik heb echt helemaal niets met de mentale marteling dat Brooks humor genoemd wordt. Ook dit theatraal lomp stuk filmwerk van de man schoot me in het verkeerde keelgat. Er was dan ook geen enkel moment die maar een glimp van een glimlach op mijn gezicht deed toveren. De humor is gewoon gedateerd en het acteerwerk tegen het kinderlijke aan.

Nooit weer een Brooks voor mij, niet aan mij besteed.

alleen de voorstelling van springtime with hitler was wel grappig , voor de rest is het allemaal redelijk flauw

Heb vanmorgen deze film, het regiedebuut van Mel Brooks na vele jaren herzien en weet de film mij nog steeds niet te boeien. Heb 10 van de 11 films , die Mel Brooks heeft geregisseerd in mijn collectie en ga ze allen herzien. Blijft gewoon 2.0

Het enige Ik echt grappig vond was de hitlermusical en een paar momenten tussen de hoofdrolspelers. Het over de top acteerwerk boeit me niet zo en is eigenlijk vooral irritant. Wat is de reden dat alles zo enorm uitvergroot wordt? Grappiger wordt het er niet van. Dit had denk ik beter kunnen werken met subtiele humor. Misschien mis ik wat of is er sprake van een generatiekloof, maar mij kon deze film niet boeien.

Zelfs niet in de buurt gekomen van een glimlach. Wat een lawaai.

En top class comedy die naast Young Frankenstein staat als Brooks’ beste.

Wilder en Mostel zijn een geweldig duo en hebben geweldige chemie. Zoals bij de meeste van Brooks zijn films wordt iedereen door het slijk gehaald. Sommige grappen zijn hierdoor wel wat gedateerd, maar het merendeel staat nog steeds recht als een huis. De gezellige speelduur van 88 minuten zorgen ervoor dat de film niet te lang doordraaft over hetzelfde.

Inderdaad regelmatig tamelijk flauw, maar met zo'n secretaresse bv. is dat helemaal niet erg. Verder soms ook hilarisch, vooral wanneer het 'Springtime for Hitler' echt begint (bij de audities dus al). Gene Wilder vind ik altijd een verademing om te zien, Zero Mostel doet z'n best, maar spreekt me niet erg aan.

Verder hebben we nog onze aandoenlijke Duitse playwright Liebkind, top gespeeld door Kenneth Mars (die me bekend voorkwam, maar waarvan ook alweer? O.a. in 'Citizen Ruth', zo blijkt, heeft ie klein prachtrolletje ) en ook Dick Shawn als L.S.D. mag niet onvermeld blijven. De secretaresse had ik al genoemd, toch? Lee Meredith - "Go to work."

Heel leuk om toch (eindelijk) eens gezien te hebben, met dank aan de vertraging op BBC2 vannacht.

Gerestaureerde / 4K release staat nu op MUBI!

Dit is een staaltje van joodse humor. Een tragisch thema wordt op satirische wijze benaderd. Een lach om het leed te verzachten. Kolder en burleske choreografieën worden afgewisseld met intellectuele knipoogjes naar Joyce en Kafka. Het is kosmische ironie dat de als flop bedoelde musical een succes wordt. Wat de toneelschrijver ernstig bedoelde, wordt door het publiek als een persiflage geïnterpreteerd.

Zero Mostel speelt de manipulator die onvermijdelijk het deksel op de neus zal krijgen. Hij is een schalk en een charmante oplichter. Gene Wilder speelt de brave boekhouder die nog nooit buiten de lijntjes gekleurd heeft, totdat hij zich laat meeslepen in dit avontuur. Komische typetjes zijn de Zweedse nymfomane, de verwijfde theatermaker en de gestoorde nazi.

Een interessante anekdote is dat Mel Brooks als soldaat tijdens de Tweede Wereldoorlog een Duitse zangstonde beantwoordde met een spottend tegenlied. Hier is het muzikale hoogtepunt de auditie van een hippie met de initialen L.S.D. Broadway, nazisme en flower power worden genadeloos bespot in deze donkere komedie.