در حالی که گروگان‌های آزاد‌شده در جریان آتش‌بس موقت میان اسرائیل و حماس سعی دارند به زندگی عادی بازگردند، احتمالا اولین سوال‌هایی که از آن‌ها پرسیده می‌شود این است که کجا بودند؟ چه می‌خوردند؟ کجا می‌خوابیدند؟ و چه بر آن‌ها گذشت.

آنچه در ادامه می‌آید روایت برخی از آن‌ها از روزهایی است که در اسارت حماس بودند.

اسارت در تاریکی و بی‌خبری مطلق

هیلا روتم شوشانی وقتی در اسارت حماس بود ۱۳ ساله شد. او روز شنبه ۲۵ نوامبر آزاد شد، در حالی که مادرش رعیا هنوز گروگان حماس است. رعیا و هیلا روز ۷ اکتبر از کیبوتص بئری ربوده شدند.

یائیر روتم، دایی هیلا، بیرون بیمارستانی که هیلا در آن تحت نظر بود، به ان‌بی‌سی نیوز گفت: «هیلا گفت به دستشویی و غذا دسترسی داشتند‌ــ اما نه زیاد. گاهی غذای کافی نداشتند، گاهی کمی گرسنه می‌ماندند. گاهی غذا بیشتر بود. گاهی منتظر آب می‌ماندند. هیلا گفت هر چند وقت یک بار توی بطری برایشان آب می‌آوردند.»

هیلا مقداری لاغر شده است و هنوز در شوک است و احساسات زیادی نشان نمی‌دهد. دایی‌اش در ادامه افزود: «او در این‌باره طوری صحبت می‌کند انگار صحنه‌ای در یک فیلم است.»

روایت هیلا یکی از چند روایتی است که در پی آزادی گروگان‌ها‌ بازگو شد. کرن ماندر، که روز جمعه همراه پسر ۹ ساله‌اش اوهاد و مادرش روتی آزاد شد، در حمله ۷ اکتبر از کیبوتص نیر اوز ربوده شده بودند. او گفت حماس به آن‌‌ها نان و برنج می‌داد، اما گاهی غذا کم بود. آن‌‌ها وزن زیادی از دست داده‌اند و در مدت اسارت، روی نیمکت و زمین می‌خوابیدند.

به گفته کرن، وضعیت دستشویی «فاجعه‌بار» بود و آن‌ها ناچار بودند در بزنند و اطلاع بدهند که نیاز دارند به دستشویی بروند، اما گاهی ناچار بودند تا دو ساعت منتظر بمانند.

آن‌ها در بی‌اطلاعی کامل نگه داشته شده بودند، کرن نمی‌دانست در حمله ۷ اکتبر چند نفر کشته شدند یا گروگان گرفته شدند، و آیا خانواده‌‌اش خبر دارند که آن‌ها ربوده شده‌اند. او و پسر و مادرش را با هم نگه داشته بودند و سایر گروگان‌ها را ندیده بودند.

روتی ماندر ۷۸ ساله به شبکه ۱۳ اسرائیل گفت که ابتدا به آن‌ها غذای کافی می‌دادند، «برنج و مرغ و همه‌جور غذای کنسروی و پنیر»، اما بعد وضعیت بدتر شد و گرسنه می‌ماندند. او گفت حدود ۵۰ روز در اتاقی «خفه‌کننده» نگه داشته شد و روی صندلی‌های پلاستیکی می‌‌خوابید و یک ملافه رویش می‌انداخت، اما حتی همین یک ملافه را همه گروگان‌ها نداشتند.

آوراهام ۷۸ ساله، شوهر روتی، هنوز در غزه گروگان حماس است و پسرش در حمله ۷ اکتبر کشته شد.

ادینا موشه ۷۲ ساله که روز جمعه آزاد شد گفت هنوز به روشنایی روز عادت نکرده است، زیرا هفته‌ها در تاریکی مطلق نگه داشته شده بود. توی یک تونل بود و ارتباطش با دنیای بیرون کاملا قطع شده بود.

فرار نافرجام

رونی کریووی، شهروند اسرائیلی‌ـ‌روس ۲۵ ساله که از جشنواره موسیقی ربوده شد و روز یکشنبه آزاد شد، گفت که یک بار توانسته بود از دست حماس فرار کند، اما ساکنان محلی او را گرفتند و دوباره تحویل حماس دادند.

به گزارش اسوشیتدپرس، رونی در ساختمانی محبوس بود که در جریان بمباران اسرائیل ویران شد و او توانست فرار کند و سعی داشت خودش را به مرز برساند، اما نمی‌دانست کجا است و از کدام سو باید برود. حدود چهار روز پنهان شده بود اما اهالی غزه او را پیدا کردند و تحویل حماس دادند.

خاله ایتان یاهالومی به رسانه‌های فرانسه گفت خواهرزاده ۱۲ ساله‌اش را گاهی تنها نگه می‌داشتند، اما وقتی همراه بقیه بود، وقتی بچه‌ها گریه می‌کردند، آن‌ها را با تفنگ تهدید می‌کردند تا ساکت شوند.

خانواده یافا ادر ۸۵ ساله که جمعه شب آزاد شد، به شبکه ۱۲ گفتند که آن‌ها در تمام مدت اسارت حمام نرفته بودند یا لباسشان را عوض نکرده بودند و روز قبل از آزادی، به آن‌ها یک دست لباس تمیز داده بودند.

گم‌شده در زمان و سکوت

ابتدا تصور می‌شد امیلی هند ۹ ساله در حمله ۷ اکتبر حماس کشته شده باشد، اما این دختربچه اسرائیلی‌ـ‌ایرلندی جزو گروگان‌هایی بود که روز شنبه آزاد شد. توماس هند، پدر امیلی، در گفت‌و‌گو با سی‌ان‌ان گفت که دخترش در اسارت حماس ۹ ساله شد و در این مدت، او را عادت داده بودند که هیچ سروصدایی نکند.

او گفت: «شوکه‌کننده‌ترین و آزاردهنده‌ترین بخش دیدار دوباره او این بود که فقط پچ‌پچ می‌کرد، نمی‌توانستی صدایش را بشنوی. مجبور بودم گوشم را کنار دهانش بگیرم.»

توماس هند گفت دخترش هنگامی که زندانی حماس بود قدرت تشخیص زمان را از دست داده بود و تصور می‌کرد یک سال از حمله گذشته است و فکر می‌کرد که فقط او را گروگان گرفته‌اند.

به گفته پدر امیلی، او هنوز با آنچه در اطرافش می‌گذرد ارتباط برقرار نمی‌کند و آرام‌آرام دارد درباره آنچه رخ داده است صحبت می‌کند.

امیلی روز ۷ اکتبر در خانه هیلا روتم شوشانی مهمان بود که حماس به کیبوتص بئری حمله کرد. پس از اینکه افراد حماس وارد اتاقی شدند که هیلا و امیلی در آن پنهان شده بودند، مادر هیلا که می‌دانست ممکن است آن‌ها را مدتی طولانی نگه دارند، کفش پای دخترها کرد. سپس‌، آن‌ها را سوار خودرو کردند و سرشان را پوشاندند و به غزه بردند.

به آن‌ها گفته بودند روزها با پچ‌پچ حرف بزنند و شب‌ها ساکت بمانند.

گروگان‌ها امکان حمام نداشتند، بنابراین، رعیا هیلا و امیلی را با یک حوله و آب گرم تمیز می‌کرد. پیش از آزادی، افراد حماس خانه‌‌‌های ویران در غزه را به امیلی و هیلا نشان داده و به آن‌ها گفته بودند بنیامین نتانیاهو مسئول این ویرانی است.

متخصصان می‌گویند هفته‌‌ها حبس در تونل‌های تاریک آثار روانی جدی روی گروگان‌ها خواهد داشت، به‌خصوص بچه‌هایی که از خانواده‌شان جدا شده بودند.

البته سوای وضعیت روحی، برخی گروگان‌های آزادشده وضعیت جسمی مناسبی نداشتند. به گزارش وال‌استریت ژونال، الما آوراهام ۸۴ ساله که به بیماری تیروئید، بیماری قلبی و بیماری خودایمنی مبتلا است در ۵۱ روز اسارت از دریافت داروهایش محروم بود و اکنون، در وضعیتی وخیم در بیمارستان بستری است.

هانا پری ۷۹ ساله نیز در ۴۹ روز اسارت به داروهای دیابت و فشار خون دسترسی نداشت و وزن و ماهیچه زیادی از دست داده است. به گفته دخترش، آن‌ها غذای زیادی نمی‌‌خوردند و صبح‌ها به آن‌ها یک‌چهارم نان می‌دادند.