หมู่เกาะซีชา
หมู่เกาะซีชา | |||||||||||||||||
ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
อักษรจีนตัวย่อ | 西沙群岛 | ||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 西沙群島 | ||||||||||||||||
ความหมายตามตัวอักษร | กลุ่มเกาะทรายตะวันตก | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
ชื่อภาษาเวียดนาม | |||||||||||||||||
ภาษาเวียดนาม | Quần đảo Hoàng Sa | ||||||||||||||||
ฮ้าน-โนม | 群島黃沙 |
หมู่เกาะซีชา (จีนตัวย่อ: 西沙群岛; จีนตัวเต็ม: 西沙群島; พินอิน: xīshā qúndǎo; แปลตรงตัว: "กลุ่มเกาะทรายตะวันตก"[1], ซีชาฉฺวินเต่า), หมู่เกาะฮหว่างซา (เวียดนาม: Quần đảo Hoàng Sa, แปลตรงตัว 'กลุ่มเกาะทรายเหลือง') หรือ หมู่เกาะพาราเซล (อังกฤษ: Paracel Islands) เป็นกลุ่มเกาะอยู่ในเขตมณฑลไห่หนาน ประเทศจีน และเป็นดินแดนพิพาทที่ถูกอ้างสิทธิโดยประเทศเวียดนามและไต้หวัน พื้นที่หมู่เกาะถูกครอบครองบางส่วนโดยจีนมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 7 ในสมัยราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง[2] และบางส่วนโดยเวียดนามมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 15[3] ต่อมาเมื่อเกิดการสู้รบกันเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2517 ระหว่างสาธารณรัฐประชาชนจีนกับเวียดนามใต้[4] จีนได้ครอบครองพื้นที่ทั้งหมด แต่ก็ยังถูกโต้แย้งโดยเวียดนาม
พื้นที่หมู่เกาะประกอบด้วยหินโสโครก เนินทราย และเกาะขนาดเล็กมากกว่า 30 แห่ง ตั้งอยู่ระหว่างชายฝั่งทะเลของเวียดนาม จีน ห่างจากเกาะไห่หนานไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 180 ไมล์ทะเล ครอบคลุมพื้นที่มหาสมุทรประมาณ 15,000 ตารางกิโลเมตร
ภูมิศาสตร์
[แก้]- พิกัดภูมิศาสตร์: 16°40′N 112°20′E / 16.667°N 112.333°E[5]
- ชายฝั่ง: 518 กิโลเมตร (322 ไมล์)
- ภูมิอากาศ: เขตร้อน
- ระดับความสูง:
- จุดต่ำสุด: ทะเลจีนใต้ ความสูงที่ระดับน้ำทะเล
- จุดสูงสุด: ไม่ทราบสถานที่ตั้งบนเกาะร็อกกี ความสูง 14 เมตร (46 ฟุต)
- ทรัพยากรณ์ธรรมชาติ: ปลา, ปะการัง, อาจมีน้ำมันและก๊าซสำรอง
- ภัยพิบัติธรรมชาติ: ไต้ฝุ่น
ภูมิอากาศ
[แก้]ข้อมูลภูมิอากาศของเกาะแพตเติล | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 31.3 (88.3) |
30.8 (87.4) |
33.1 (91.6) |
34.3 (93.7) |
35.9 (96.6) |
35.9 (96.6) |
35.1 (95.2) |
35.0 (95) |
34.0 (93.2) |
34.1 (93.4) |
32.8 (91) |
30.4 (86.7) |
35.9 (96.6) |
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 25.7 (78.3) |
26.7 (80.1) |
28.5 (83.3) |
30.6 (87.1) |
32.1 (89.8) |
31.8 (89.2) |
31.5 (88.7) |
31.0 (87.8) |
30.4 (86.7) |
29.2 (84.6) |
27.7 (81.9) |
26.8 (80.2) |
29.3 (84.7) |
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 23.2 (73.8) |
23.9 (75) |
25.5 (77.9) |
27.5 (81.5) |
29.1 (84.4) |
29.2 (84.6) |
28.9 (84) |
28.7 (83.7) |
28.0 (82.4) |
27.0 (80.6) |
25.7 (78.3) |
24.9 (76.8) |
26.8 (80.2) |
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 21.7 (71.1) |
22.2 (72) |
23.6 (74.5) |
25.6 (78.1) |
27.1 (80.8) |
27.4 (81.3) |
27.1 (80.8) |
26.8 (80.2) |
26.1 (79) |
25.3 (77.5) |
24.4 (75.9) |
22.9 (73.2) |
25.0 (77) |
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 14.9 (58.8) |
18.1 (64.6) |
18.7 (65.7) |
19.1 (66.4) |
21.7 (71.1) |
23.0 (73.4) |
22.4 (72.3) |
21.0 (69.8) |
21.6 (70.9) |
21.2 (70.2) |
18.9 (66) |
13.8 (56.8) |
13.8 (56.8) |
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 13 (0.51) |
12 (0.47) |
23 (0.91) |
44 (1.73) |
74 (2.91) |
117 (4.61) |
225 (8.86) |
162 (6.38) |
216 (8.5) |
241 (9.49) |
152 (5.98) |
30 (1.18) |
1,308 (51.5) |
ความชื้นร้อยละ | 80.6 | 81.6 | 81.5 | 81.8 | 82.2 | 84.2 | 84.6 | 85.3 | 85.7 | 84.5 | 83.8 | 81.9 | 83.1 |
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย | 7.5 | 5.5 | 4.8 | 2.4 | 6.7 | 7.1 | 7.8 | 9.0 | 11.4 | 13.3 | 14.0 | 7.9 | 97.2 |
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 207 | 226 | 248 | 276 | 298 | 245 | 238 | 245 | 193 | 223 | 191 | 199 | 2,788 |
แหล่งที่มา: Vietnam Institute for Building Science and Technology[6] |
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Jones, Gareth Wyn (2002). "Provinces". ใน Boland-Crewe, Tara; Lea, David (บ.ก.). The Territories of the People's Republic of China. London: Europa Publications. p. 101. ISBN 978-0-203-40311-2.
- ↑ Museum of Guangdong Province (1974.10). "Briefing Investigation Report of Guangdong Province Xisha Islands' Culture Relics". Culture Relics: 1–29, 95–102. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-01-09. สืบค้นเมื่อ 2008-11-28.
{{cite journal}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=
(help) - ↑ Tập San Sử Địa, Đặc Khảo Hoàng Sa và Trường Sa - A Special Research on Paracel and Spratly Islands เก็บถาวร 2009-08-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Geographical Digest, Vol 29., Saigon, 1974. Reproduced version. Retrieved on 4-13-2009
- ↑ Thomas J. Cutler, The Battle for the Paracel Islands, Naval Institute Press, Annapolis, MD. Retrieved on 4-24-2009.
- ↑ แม่แบบ:Cite enroute
- ↑ "Vietnam Building Code Natural Physical & Climatic Data for Construction" (PDF) (ภาษาเวียดนาม). Vietnam Institute for Building Science and Technology. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 22 July 2018. สืบค้นเมื่อ 22 July 2018.
ข้อมูล
[แก้]- (1686) Do Ba Cong Dao (translated by Buu Cam), "Toan Tap Thien Nam Tu Chí Lo Do Thu ", Hong Duc Ban Do, Saigon, 1962.
- (1776) Le Quí Don (translated by Le Xuan Giao), "Phu Bien Tap Luc", Saigon, 1972.
- (1821) Phan Huy Chu (translated by Nguyen Tho Duc), "Lich Trieu Hien Chuong Loai Chí", Saigon, 1972.
- (1837) Jean Louis TABERD, "Note on the Geography of Cochinchina", Journal of the Royal Asiatic Society of Bengal, Calcutta, Vol. VI, 9/1837.
- (1838) Jean Louis TABERD, "Additional Notice on the Geography of Cochinchina", Journal of the Royal Asiatic Society of Bengal, Calcutta, Vol. VII, 4/1838, pp 317–324.
- (1849) GUTZLAFF, "Geography of the Cochinchinese Empire", Journal of The Geographical Society of London, vol the 19th, p. 93.
- (1999) Vietnamese Claims to the Truong Sa Archipelago. Todd C. Kelly, August 1999.
- (????) Dr. Phan Van Hoang's historical and geographical analysis on Vietnam and China's claims on the Paracels – Vietnamese language link
- (2017) แม่แบบ:Cite enroute
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Menon, Rajan, "Worry about Asia, Not Europe", The National Interest, Sept–Oct 2012 Issue, September 11, 2012
- Bateman, Sam; Emmers, Ralf, บ.ก. (2008). Security and International Politics in the South China Sea: Towards a co-operative management regime (illustrated ed.). Taylor & Francis. ISBN 978-0203885246.
- Bezlova, Antoaneta (Jan 29, 2008). "China moves to expand its reach". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2008. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Bouchat, Clarence J. (2014). The Paracel Islands and U.S. Interests and Approaches in the South China Sea. Carlisle, PA: Strategic Studies Institute and U.S. Army War College Press. ISBN 9781584876236. สืบค้นเมื่อ 25 July 2014.
- The Editors of Encyclopædia Britannica. "Spratly Islands - Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. Darshana Das, Gloria Lotha. สืบค้นเมื่อ 16 April 2014.
{{cite encyclopedia}}
:|author=
มีชื่อเรียกทั่วไป (help) - Kastner, Jens (Aug 10, 2012). "Taiwan pours cement on maritime dispute". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 9, 2012. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Kivimäki, Timo, บ.ก. (2002). War Or Peace in the South China Sea?. Contributor: Nordic Institute of Asian Studies (illustrated ed.). NIAS Press. ISBN 978-8791114014. ISSN 0904-597X.
- Lee, Peter (Jul 29, 2010). "US goes fishing for trouble". Asia Times. p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 31, 2010. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Lin, Cheng-yi (Feb 22, 2008). "Buffer benefits in Spratly initiative". Asia Times. pp. 1–2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 9, 2008. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Morley, James W.; Nishihara, Masashi, บ.ก. (1997). Vietnam Joins the World. M.E. Sharpe. ISBN 978-0765633064.
- Pak, Hŭi-gwŏn (2000). The Law of the Sea and Northeast Asia: A Challenge for Cooperation. Vol. Volume 35 of Publications on Ocean Development, V. 35 (illustrated ed.). Martinus Nijhoff Publishers. ISBN 978-9041114075.
{{cite book}}
:|volume=
has extra text (help) - Severino, Rodolfo (2011). Where in the World is the Philippines?: Debating Its National Territory (illustrated ed.). Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-9814311717.
- Sisci, Francesco (Jun 29, 2010). "US toe-dipping muddies South China Sea". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 30, 2010. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - STRATFOR's Global Intelligence Update (July 14, 1999). "Taiwan sticks to its guns, to U.S. chagrin". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2000. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Womack, Brantly (Feb 14, 2013). "Rethinking the US-China-Taiwan triangle". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 31, 2014. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}
: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Wortzel, Larry M.; Higham, Robin D. S. (1999). Dictionary of Contemporary Chinese Military History. ABC-CLIO. ISBN 978-0313293375.
- Editorial (พฤษภาคม 13, 2014). "Timing of flareups in South China Sea is no coincidence". Want China Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ พฤษภาคม 17, 2014. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 14, 2014.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- CS1 maint: unfit URL
- หมู่เกาะพาราเซล
- เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก
- เกาะในทะเลจีนใต้
- กลุ่มเกาะในประเทศจีน
- กลุ่มเกาะในประเทศไต้หวัน
- กลุ่มเกาะในประเทศเวียดนาม
- เกาะที่เป็นข้อพิพาทในทวีปเอเชีย
- กรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
- กรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตจีน
- กรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตสาธารณรัฐจีน
- กรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตเวียดนาม
- เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ภาคพื้นสมุทร
- บทความเกี่ยวกับ ภูมิศาสตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์