ข้ามไปเนื้อหา

ภาษาสวีเดน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาษาสวีเดน
svenska สเวนสกา
ออกเสียง[ˈsvɛ̂nːska] สเวนสกา
ประเทศที่มีการพูดสวีเดน ฟินแลนด์และเอสโตเนีย
จำนวนผู้พูด10 ล้านคน ผู้พูดระดับ L2 3.2 ล้านคน (2018)[1]  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา
รูปแบบก่อนหน้า
ระบบการเขียนอักษรละติน(อักษรสวีเดน)
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ สวีเดน โดยพฤตินัย,
 ฟินแลนด์ (ร่วมกับภาษาฟินแลนด์)
 หมู่เกาะโอลันด์ (ภาษาเดียว)
 สหภาพยุโรป
คณะมนตรีนอร์ดิก
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน เอสโตเนีย
ผู้วางระเบียบคณะกรรมาธิการภาษาสวีเดน
(กึ่งทางการ)
สถาบันสวีเดน
สถาบันภาษาประเทศฟินแลนด์
รหัสภาษา
ISO 639-1sv
ISO 639-2swe
ISO 639-3swe
แผนที่แสดงบริเวณที่มีผู้พูดภาษาสวีเดน

ภาษาสวีเดน (svenska) เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ มีผู้พูดเป็นภาษาแม่ประมาณ 9.6 ล้านคน ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศสวีเดน ภาษาสวีเดนเป็นภาษาราชการของประเทศสวีเดน หนึ่งในภาษาราชการของประเทศฟินแลนด์ ภาษาราชการของหมู่เกาะโอลันด์ และหนึ่งในภาษาราชการของสหภาพยุโรป

ภาษาสวีเดนมีความใกล้ชิดกับภาษาสแกนดิเนเวียภาคพื้นทวีปอันได้แก่ภาษาเดนมาร์กและภาษานอร์เวย์ โดยผู้พูดภาษาเหล่านี้สามารถเข้าใจภาษาซึ่งกันและกันได้ในระดับสูง ภาษาสวีเดนมีมีที่มาจากภาษานอร์สโบราณเช่นเดียวกับภาษาเดนมาร์กและนอร์เวย์

ภาษาสวีเดนมาตรฐาน เป็นภาษาประจำชาติที่วิวัฒนาการมาจากภาษาย่อยของสวีเดนกลางในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และมีความมั่นคงในช่วงตอนต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในขณะที่ภาษาย่อยตามภูมิภาคที่สืบมาจากภาษาพื้นเมืองในชนบทยังคงมีอยู่ ภาษาพูดและ ภาษาเขียน มีมาตรฐาน และมีอัตราความสามารถในการอ่านและเขียน 99% ในกลุ่มผู้ใหญ่ ภาษาพื้นเมืองบางภาษาต่างจากภาษามาตรฐานทั้งเรื่องไวยากรณ์และคำศัพท์ และไม่สามารถเข้าใจกับภาษาสวีเดนมาตรฐานได้เสมอไป ภาษาพื้นเมืองเหล่านี้จะจำกัดเฉพาะพื้นที่ชนบทและส่วนใหญ่คนพูดเป็นคนกลุ่มน้อยที่มีความเคลื่อนไหวทางสังคมต่ำ ถึงแม้ว่าจะไม่สูญพันธุ์ในเร็ว ๆ นี้ ภาษาพื้นเมืองเหล่านี้ได้ถดถอยในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะมีการวิจัยเป็นอย่างดี และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นส่งเสริมการใช้ ภาษาสวีเดนมีลักษณะเด่นในเรื่องฉันทลักษณ์ ซึ่งจะแตกต่างกันตามชนิดต่าง ๆ มีทั้งเสียงเน้นที่ต่างกันตามแต่ละคำ และ เสียงวรรณยุกต์ ภาษาสวีเดนมีเสียงสระค่อนข้างมาก โดยที่มีเสียงสระถึง 9 เสียงที่ต่างกันด้วยความยาว และลักษณะเสียง ทำให้มีหน่วยเสียงสระ (vowel phoneme) ถึง 17 หน่วย นอกจากนี้ ภาษาสวีเดนยังมีเสียง voiceless dorso-palatal velar fricative ซึ่งสามารถพบได้ในภาษาพื้นเมืองหลายภาษา รวมถึงภาษามาตรฐานชั้นสูง และไม่ปรากฏในภาษาอื่น ๆ

ประวัติ

[แก้]

ในสมัยโบราณบรรพบุรุษของพวกไวกิ้งมีภาษาพูดร่วมกันคือภาษานอร์สโบราณ จนกระทั่งในศตวรรษที่ 9 ภาษานอร์สโบราณจึงได้เริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นภาษานอร์สตะวันตกโบราณ ซึ่งพูดกันในชายฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรสแกนดิเนเวียและหมู่เกาะในทะเลเหนือ และภาษานอร์สตะวันออกโบราณ ซึ่งพูดกันในชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรสแกนดิเนเวียและคาบสมุทรจัตแลนด์ ในศตวรรษที่ 12 ภาษานอร์สตะวันออกโบราณได้พัฒนาจนกลายเป็นภาษาเดนมาร์กโบราณและภาษาสวีเดนโบราณ

สัทวิทยา

[แก้]

ระบบเสียงสระ

[แก้]

ระบบเสียงพยัญชนะ

[แก้]
ริมฝีปาก ริมฝีปากกับฟัน ฟัน ปุ่มเหงือก เพดานแข็ง เพดานอ่อน ช่องเส้นเสียง
เสียงระเบิด p b   t d     k g  
เสียงเปิด     l   j    
เสียงเสียดแทรก   f v   s ɕ ɧ h
เสียงรัว       r      
เสียงนาสิก m   n     ŋ  

ระบบการเขียน

[แก้]

ใช้อักษรสวีเดน เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ 26 ตัว ตามด้วย Å/å, Ä/ä และ Ö/ö

อ้างอิง

[แก้]

สิ่งพิมพ์

[แก้]
  • (สวีเดน) Bergman, Gösta (1984), Kortfattad svensk språkhistoria, Prisma Magnum (4th ed.), Stockholm: Prisma, ISBN 91-518-1747-0, OCLC 13259382
  • (สวีเดน) Bolander, Maria (2002), Funktionell svensk grammatik, Stockholm: Liber, ISBN 91-47-05054-3, OCLC 67138445
  • Crystal, David (1999), The Penguin dictionary of language (2nd ed.), London: Penguin Books, ISBN 0-14-051416-3, OCLC 59441560
  • (สวีเดน) Dahl, Östen (2000), Språkets enhet och mångfald, Lund: Studentlitteratur, ISBN 91-44-01158-X, OCLC 61100963
  • (สวีเดน) Engstrand, Olle (2004), Fonetikens grunder, Lund: Studentlitteratur, ISBN 91-44-04238-8, OCLC 66026795
  • (สวีเดน) Elert, Claes-Christian (2000), Allmän och svensk fonetik (8th ed.), Stockholm: Norstedts Akademiska Förlag, ISBN 91-1-300939-7
  • (สวีเดน) Ferlin, Nils Barfotabarn (1976) Stockholm: Bonnier ISBN 91-0-024187-3
  • (สวีเดน) Garlén, Claes (1988), Svenskans fonologi, Lund: Studentlitteratur, ISBN 91-44-28151-X, OCLC 67420810
  • Granberry, Julian (1991), Essential Swedish Grammar, New York: Dover Publications, ISBN 0-486-26953-1, OCLC 23692877
  • International Phonetic Association (1999), Handbook of the International Phonetic Association: a guide to the use of the International Phonetic Alphabet, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 0-521-63751-1, OCLC 40305532
  • (สวีเดน) Josephson, Olle (2005) Ju: ifrågasatta självklarheter om svenskan, engelskan och alla andra språk i Sverige 2nd edition, Stockholm: Nordstedts ordbok, ISBN 91-7227-446-8
  • (สวีเดน) Kotsinas, Ulla-Britt (1994), Ungdomsspråk, Uppsala: Hallgren & Fallgren, ISBN 91-7382-718-5, OCLC 60994967
  • (สวีเดน) Pettersson, Gertrud (1996), Svenska språket under sjuhundra år: en historia om svenskan och dess utforskande, Lund: Studentlitteratur, ISBN 91-44-48221-3, OCLC 36130929
  • (สวีเดน) Svenska språknämnden (2000), Svenska skrivregler (2nd ed.), Stockholm: Liber (ตีพิมพ์ 2002, 3rd printing), ISBN 91-47-04974-X {{citation}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |publication-date= (help)
  • (สวีเดน) Svensson, Lars (1974), Nordisk paleografi: Handbok med transkriberade och kommenterade skriftprov, Lund: Studentlitteratur, ISBN 9144053916, OCLC 1303752

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

แหล่งเว็บไซต์

[แก้]

ไวยากรณ์

[แก้]

คำศัพท์

[แก้]

พจนานุกรม

[แก้]
  1. Ethnologue 21st Edition, retrieved 21 February 2018