Спитаман

Бо ноҳияи Спитамен набояд иштибоҳ кард.

Спитаман
порсии бостон: 𐎿𐎱𐎡𐎫𐎶𐎴, юн.-қад. Σπιταμένη
Таърихи таваллуд	370 то м.
Зодгоҳ	Шоҳаншоҳии Эрон
Таърихи даргузашт	декабри 328 то м.
Кишвар	Шоҳаншоҳии Ҳахоманишӣ
Пеша	сарлашкар
Ҳамсар	Wife of Spitamenes[d]
Фарзанд	Опомо (духтари Спитамен)

Спитамен (порсии бостон: 𐎿𐎱𐎡𐎫𐎶𐎴, юн.-қад. Σπιταμένη; 370 то м., Шоҳаншоҳии Эрон — декабри 328 то м.) — сипаҳсолори суғдӣ ва роҳбарии шӯриши суғдиён ва бохтариён бар зидди Искандари Мақдунӣ дар соли 329 пеш аз мелод.

Сарварии Спитамен ба муборизаи озодихоҳонаи суғдиён, бохтариён ва сакоиҳо ин шӯришро яке аз муҳимтарин корзор дар ҷанг бо юнониён кард. Аммо сардорони сакоиҳо бар Спитамен хиёнат карданд ва ӯро аз тарси Искандар дар соли соли 327 п.м. куштанд. Аммо шӯриш ҳамчунон то соли соли 327 п.м. идома ёфт.

Духтари Спитамен — Апама — ҳамсари Селевки I Никатор, яке аз сипаҳсолорони Искандар ва бунёдгузори давлати Селевкӣ буд.

Спитамен яке аз қаҳрамонони миллии тоҷикон аст ва ёди ӯ бо мукофоти давлатии Нишони Спитамен (2 дараҷа) ва номгузори яке аз ноҳияҳои Тоҷикистон ноҳияи Спитамен пос дошта мешавад.

Адабиёт

• Арриан Флавий. Поход Александра. — М.-Л., 1962.
• История таджикского народа. т. 1. — М., 1963.
• Б. Ғафуров. Тоҷикон. Китоби I. — Душанбе, 1998. — С.98-103