Gjuha polake
| Polonisht | |
|---|---|
| polski | |
| Vendase për | Poloni |
Folës amtare | L1: 40 milion (2012) (2012) L2: 670,000 (2012) Gjithsej: 41 milion |
Familje gjuhësore | Indoevropiane
|
Format e hershme | |
Format me shenja | Sistemi i Gjuhës së Shenjave |
| Statusi zyrtar | |
Gjuhë zyrtare në | Polonia, Bashkimi Evropian |
| Rregulluar nga | Këshilli i Gjuhës Polakel (i Akademisë Polake të Shkencave) |
| Kodet gjuhësore | |
| ISO 639-1 | pl |
| ISO 639-2 | pol |
| ISO 639-3 | pol |
| Glottolog | poli1260 |
 Shumica e folësve polakë
Polonishtja përdoret së bashku krahas gjuhëve të tjera
Shumica e folësve polakë jashtë Polonisë | |
Gjuha polake (endonim: język polski) ose polonishtja (polszczyzna ose shkurt polski) është një gjuhë sllave perëndimore e grupit lekitik brenda familjes së gjuhëve indo-evropiane e shkruar me shkrimin latin.[1] Ajo flitet kryesisht në Poloni dhe shërben si gjuha amtare e polakëve. Përveçse është gjuha zyrtare e Polonisë, ajo përdoret edhe nga mërgata polake. Në vitin 2023, kishte mbi 40.6 milionë folës amtare polake, duke e bërë atë gjuhën e 45-të më të folur në botë.[2] Ajo renditet si e gjashta më e folur në mesin e gjuhëve të Bashkimit Evropian.[3] Polonishtja ndahet në dialekte rajonale dhe ruan përemra të rreptë të dallimit T–V, nderime dhe forma të ndryshme formalitetesh kur u drejtohen individëve.[4]
Alfabeti tradicional polak me 32 shkronja ka nëntë shtesa (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż) në shkronjat e alfabetit bazë latin me 26 shkronja, duke hequr tre (x, q, v ). Këto tre shkronja nganjëherë përfshihen në një alfabet të zgjeruar me 35 shkronja, megjithëse ato nuk përdoren në fjalë amtare.[5] Kompleti tradicional përbëhet nga 23 bashkëtingëllore dhe 9 zanore të shkruara, duke përfshirë dy zanore hundore (ę, ą) të përcaktuara nga një grep diakritik i kundërt i quajtur ogonek.[6] Polonishtja është një gjuhë sintetike dhe flektive e cila ka shtatë rasa gramatikore.[7] Është një nga gjuhët e pakta në botë që zotëron theksin e parafundit të vazhdueshëm (me vetëm disa përjashtime) dhe e vetmja në grupin e saj që ka një bollëk bashkëtingëlloresh palatore.[8]
Ndër gjuhët kryesore, ajo është më e lidhur me sllovakisht[9] dhe çekisht,[10] por ndryshon në aspektin e shqiptimit dhe gramatikës së përgjithshme. Përveç kësaj, polonishtja u ndikua thellësisht nga latinishtja dhe gjuhët e tjera romane si italishtja dhe frëngjishtja, si dhe gjuhët gjermanike (më së shumti gjermanisht), të cilat kontribuan në një numër të madh fjalësh huazimi dhe struktura të ngjashme gramatikore.
Përveç të qenit gjuha zyrtare e Polonisë, polonishtja flitet gjithashtu si gjuhë e dytë në Gjermaninë lindore, Republikën Çeke veriore dhe Sllovakinë, pjesët perëndimore të Bjellorusisë dhe Ukrainës, si dhe në Lituaninë juglindore dhe Letoni. Për shkak të emigrimit nga Polonia gjatë periudhave të ndryshme kohore, veçanërisht pas Luftës së Dytë Botërore, miliona folës polakë mund të gjenden gjithashtu në vende të tilla si Kanadaja, Argjentina, Brazili, Izraeli, Australia, Mbretëria e Bashkuar dhe Shtetet e Bashkuara.
Shih edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ "Lekhitic languages". Encyclopædia Britannica (në anglisht). 2015-01-08. Marrë më 2015-03-31.
- ^ "What are the top 200 most spoken languages?". Ethnologue (në anglisht). 2023. Marrë më 2023-08-25.
- ^ Keating, Dave. "Despite Brexit, English Remains The EU's Most Spoken Language By Far". Forbes (në anglisht). Marrë më 2020-02-07.
- ^ Wierzbicka, Anna; Winter, Werner (2020). Cross-Cultural Pragmatics (në anglisht). De Gruyter. fq. 57. ISBN 9783112329764.
- ^ Q, V, X – Poradnia językowa PWN sjp.pwn.pl
- ^ Kappenberg, Bernard; Schlobinski, Peter (2015). Setting Signs for Europe; Why Diacritics Matter for European Integration (në anglisht). Columbia University Press. fq. 44. ISBN 9783838267036. Marrë më 18 janar 2021.
- ^ Foland-Kugler, Magdalena (2006). W gaju słów, czyli, Polszczyzna znana i nieznana (në polonisht). Ex Libris. fq. 29. ISBN 9788389913876. Marrë më 18 janar 2021.
- ^ Długosz-Kurczabowa, Krystyna; Dubisz, Stanisław (2006). Gramatyka historyczna języka polskiego (në polonisht). Warszawa (Warsaw): wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. fq. 56, 57. ISBN 83-235-0118-1.
- ^ Stroińska, Magda; Andrews, Ernest (2018). "The Polish Language Act: Legislating a Complicated Linguistic-Political Landscape". përmbledhur nga Andrews, Ernest (red.). Language planning in the post-communist era: the struggles for language control in the new order in Eastern Europe, Eurasia and China (në anglisht). Cham: Palgrave Macmillan. fq. 243. ISBN 978-3-319-70926-0. OCLC 1022080518.
- ^ Swan, Oscar E. (2002). A grammar of contemporary Polish (në anglisht). Bloomington, Ind.: Slavica. fq. 5. ISBN 0-89357-296-9. OCLC 50064627.