Jump to content

Martin Schulz

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Martin Schulz
Kryetari i Partisë Social Demokratike
Në detyrë
19 mars 2017 – 13 shkurt 2018
Paraprirë ngaSigmar Gabriel
Pasuar ngaOlaf Scholz (përkohësisht)
President i Parlamentit Evropian
Në detyrë
17 janar 2012 – 17 janar 2017
Paraprirë ngaJerzy Buzek
Pasuar ngaAntonio Tajani
Të dhëna vetjake
U lind më20 dhjetor 1955
Eschweiler, Nordrhein-Westfalen, Gjermania Perëndimore
Partia politike party Social Demokratike Gjermane
Fëmijët2
Nënshkrimi

Martin Schulz (lindi më 20 dhjetor 1955)[1] është politikan gjerman dhe ish-kryetar i Partisë Social Demokratike Gjermane nga viti 2017 deri më 2018, dhe shërben si anëtar i Bundestag që nga viti 2017. Ai më parë ishte President i Parlamentit Evropian nga viti 2012 deri më 2017, kryetar i Aleancës Progresive të Socialistëve dhe Demokratëve nga viti 2004 deri më 2012 dhe anëtar i Parlamentit Evropian nga Gjermania nga viti 1994 deri më 2017.[2]

Në nëntor 2016, Schulz njoftoi se nuk do të kërkojë një mandat të tretë si President i Parlamentit Evropian, por përkundrazi do të qëndronte në vitin 2017 si kandidat i SPD-së për Kancelarinë Gjermane. Në janar 2017, Sigmar Gabriel njoftoi se nuk do të qëndrojë në rizgjedhje si kryetar i partisë dhe si kandidat i SPD-së për Kancelarinë Gjermane, Gabriel rekomandoi Schulz si zëvendësimin e tij.[3]

Pas zgjedhjeve të vitit 2017, të cilat rezultuan në një ultë të pasluftës për SPD, Schulz shpalli fundin e koalicionit të madh nën Angela Merkel dhe në mënyrë të shprehur refuzoi të shërbente në një qeveri Merkel. Më 7 shkurt 2018, bisedimet e koalicionit përfunduan dhe Schulz njoftoi se ai do të pasojë Sigmar Gabriel si Ministër të Jashtëm dhe do të linte kryesinë e partisë së tij te Andrea Nahles. Pas kritikave të rënda publike dhe të brendshme, Schulz vendosi të mos hynte në kabinetin e ri. Më 13 shkurt 2018 Schulz u tërhoq si kryetar partie.

Jeta e hershme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Martin Schulz është një nga pesë fëmijët e Albert dhe Clara Schulz. Ai u rrit në një zonë në kufi mes Gjermanisë, Holandës dhe Belgjikës.

Pas katër vjetësh në shkollën fillore, nga viti 1962 deri në vitin 1966, Schulz ndoqi gjimnazin Heilig-Geist (Fryma e Shenjtë), një shkollë private katolike romake e drejtuar nga Etërit e Frymës së Shenjtë,[4] në Broich (tani Würselen), një rreth i qyteti i Broichweiden, për nëntë vjet.[5] Si i ri, ai shkoi në Francë në një program shkëmbimi shkollor.[1] Ai u largua nga shkolla pa e kaluar Abiturin e tij pasi dështoi dy herë në klasën e 11-të.[6]

Nga viti 1975 deri më 1977 Schulz atëherë u trajnua për të qenë një shitës librash.[7] Dy vitet e ardhshme ai punoi për një numër shtëpish botuese dhe librari. Schulz vuante nga alkoolizmi dhe u përpoq të vetëvritej më 26 qershor 1980. Pas një rehabilitimi të suksesshëm Schulz hapi librarinë e tij në Würselen në vitn 1982.[6]

Karriera politike

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në vitin 1974, në moshën 19 vjeç, Schulz u bashkua me SPD, u përfshi me Socialistët e Rinj dhe më 1984 u zgjodh në Këshillin Bashkiak Würselen, duke mbetur anëtar për pak më shumë se dy terma elektorale, deri në vitin 1998, nga 1987 e tutje si kryetar.[8] Ai ishte atëherë kryetari i ri i komunës në Nordrhein-Westfalen. Ai e mbajti këtë pozitë deri më 1998.

Që nga viti 1999, Schulz ka qenë pjesë e udhëheqjes së SPD nën kryetarët e partive Gerhard Schröder (1999–2004), Franz Müntefering (2004–05 dhe 2008–09), Matthias Platzeck (2005–06), Kurt Beck (2006–08) dhe Sigmar Gabriel (2009–17). Brenda partisë, ai shërben si bashkë-kryetar i Komisionit për Politikë Ndërkombëtare, së bashku me Niels Annen.[9]

Në zgjedhjet evropiane të vitit 1994 Schulz u zgjodh në Parlamentin Evropian dhe midis 2000 dhe 2004 ishte kryetar i delegacionit të SPD. Që nga viti 2009, Schulz gjithashtu ka vepruar si përfaqësues për Çështjet Evropiane për partinë SPD të Gjermanisë dhe pikëpamjet e tij kanë ndikuar thellë në politikën pro-evropiane të partisë së tij.

Më 15 shtator 2011, anëtarët e Aleancës Progresive të Socialistëve dhe Demokratëve në Parlamentin Evropian emëruan unanimisht Schulz si kandidatin e tyre për President të Parlamentit Evropian. Më 17 Janar 2012, Schulz u zgjodh si President i Parlamentit Evropian, me 387 vota pro nga 670 të hedhura.[10] Kandidatët e tjerë ishin Nirj Deva (142 vota) dhe Diana Wallis (141 vota).[10]

Si president i Parlamentit Evropian, Schulz u tregua jashtëzakonisht i aftë në misione delikate diplomatike, siç është vizita e tij me presidentin turk Rexhep Taip Erdoan në vijën e përpjekjes për grusht shteti 2016 dhe vizitën e tij me presidentin iranian Hasan Ruhani në nëntor 2015 për të "intensifikuar dialogun" midis BE-së dhe Irani disa muaj pas nënshkrimit të Planit të Përbashkët të Aksionit.[11]

Më 24 janar 2017, Schulz u bë kandidati i SPD-së për kancelar në zgjedhjet federale të atij viti.[12] Në mars ai u zgjodh njëzëri si kryetar zyrtar i partisë, për herë të parë në Gjermaninë e pas luftës një drejtues i SPD nuk mori asnjë votim kundërshtues.[13] Pas njoftimit për emërimin e tij, partia e tij fitoi mesatarisht dhjetë pikë përqindje në sondazhet e opinionit publik. Për një periudhë të shkurtër SPD ishte afër partive të Unionit të Kancelarit Merkel, gjatë kësaj kohe vëzhguesit politikë e konsideruan të mundshme që Schulz të mund të zbulojë Merkel në zgjedhjet federale më 24 shtator 2017. Anketat gjithashtu treguan që Schulz të drejtonte Merkel nëse gjermanët mund të zgjidhnin kancelari i tyre direkt.

Me papunësinë duke goditur rënie të reja çdo muaj gjatë fushatës, Schulz më vonë u përpoq të fitonte tërheqje me një mesazh që përqendrohej në sëmundjet e pabarazisë në Gjermani. Pak para zgjedhjeve, ai rivotoi fushatën e tij mbi rrezikun e një krize të përhapur të migrantëve evropiane.[14][15] Në korrik 2017, sëmundja e detyroi menaxherin dhe mikun e fushatës së Schulz Markus Engels të hiqte dorë.[16] Në zgjedhjet federale të 24 shtatorit, Social Demokratët u zvogëluan në 20.5 përqind, një nivel i ri i pasluftës.[17]

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ a b "Entry Schulz, Martin in Munzinger Online" (në gjermanisht). Marrë më 24 nëntor 2016.
  2. ^ "German Socialist Martin Schulz Re-Elected as European Parliament President". Marrë më 1 korrik 2014. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ "Martin Schulz to be candidate for German chancellor". {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  4. ^ "Archived copy". Arkivuar nga origjinali më 22 prill 2013. Marrë më 27 prill 2013. {{cite web}}: |archivedate= dhe |archive-date= është specifikuar më shumë se një herë (Ndihmë!); |archiveurl= dhe |archive-url= është specifikuar më shumë se një herë (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Archived copy si titull (lidhja)
  5. ^ Kirschbaum, Erik (8 shkurt 2017). "A plain-spoken German populist may have a shot at ousting Angela Merkel". The Los Angeles Times. Marrë më 10 shkurt 2017. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  6. ^ a b "Martin Schulz could present serious challenge to Angela Merkel in German election". Der Spiegel. 1 shkurt 2017. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  7. ^ "Martin Schulz MEP". Marrë më 30 janar 2012. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  8. ^ Wagstyl, Stefan (10 shkurt 2017). "Martin Schulz, the veteran MEP challenging for Merkel's crown". Financial Times. Marrë më 10 shkurt 2017. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  9. ^ "Kommission Internationale Politik: Vorstand". SPD-Fraktion. Arkivuar nga origjinali më 26 qershor 2015. Marrë më 12 qershor 2015. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  10. ^ a b "Martin Schulz elected President of the European Parliament – News – European Parliament". {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  11. ^ Markus Feldenkirchen and Horand Knaup (25 November 2016), Schulz Heads to Berlin: The Man Who Could Shake Up German Politics Spiegel Online.
  12. ^ "Bundestagswahl: Martin Schulz wird Kanzlerkandidat der SPD" – nëpërmjet Sueddeutsche.de. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  13. ^ "Schulz mit 100 Prozent zum SPD-Parteichef gewählt". Spiegel Online. 2017-03-19. Marrë më 2018-03-05. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  14. ^ Thomas Escritt (27 July 2017), Economic euphoria propels Merkel towards fourth term Reuters
  15. ^ Isla Binnie (27 July 2017), Schulz turns to immigration to revive flagging campaign Reuters
  16. ^ Guy Chazan (September 15, 2017) Knives out for Martin Schulz as SPD faces Germany poll defeat Financial Times.
  17. ^ Stephen Erlanger and Melissa Eddy (September 24, 2017) Angela Merkel Makes History in German Vote, but So Does Far Right New York Times.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Martin_Schulz&oldid=2663203"