Lucy Parsons
Lucy Eldine Gonzalez Parsons (oko 1853.- 7.03.1942) bila je član radikalne socijalističke i anarho - komunističke organizacije.
Zapamćena je kao veliki govornik. U pokret se uključila kada se udala za urednika i novinara Alberta Parsonsa i preselila s njim iz Teksasa u Chicago, gdje je on uređivao časopis Alarm. Nakon pogubljenja njenog muža 11.11.1887. god. postala je vodeći američki radikalni aktivista kao član međunarodnog Sindikata industrijskih radnika i drugih političkih organizacija.
Lucy (ili Lucija) Eldine Gonzalez je rođena oko 1853 u Teksasu kao rob. Njeni roditelji su vodili porijeklo od američkih starosjedilaca, Afro-Amerikanaca i Meksikanaca
1871. godine udala se za Alberta Parsonsa, koji je bio vojnik Konfederacije. Zbog netolerantnih reakcija na njihov međurasni brak morali su se seliti sjeverno od Teksasa. Odselili su se u Chicago, Illinois. Nema dokumenata o Lucynom porijeklu. postoje samo Lucyne razne verzije te priče, tako da je teško odvojiti činjenice.
Lucy je vjerovatno rođena kao rob, iako je ona negirala bilo kakvo afro-američko porijeklo, tvrdeći samo da vodi porijeklo od američkih starosjedilaca i Meksikanaca. Njeno ime prije braka je Lucy Gonzalez.
Lucy i njen suprug postali su aktivni organizatori anarhističkog pokreta. Prvenstveno su bili uključeni u radnički pokret krajem XIX vijeka. Učestvovali su borbi za oslobađanje političkih zatvorenika, obojenih ljudi, beskućnika i žena.
Pisala je za časopis Alarm 1886. godine, kada je njen suprug učestvovao u borbi za osmočasovno radno vrijeme. Uhapšen je i osuđen zbog učešća u zavjeri u vrijeme pobune na Haymarketu. Pogubljen je 11.11.1887. god. Kasnija prvomajska okupljanja bila su u pomen ovom događaju.
Često je hapšena zbog javnih govora i distribucije anarhističke literature. Zbog zagovaranja anarhističke ideje došla je u ideološki sukob sa nekim od njenih savremenika, uključujući i Emmu Goldman. Nastavila je sa držanjem govora na trgu u Chicagu i u 80-im godinama Jedan od njenih posljednjih nastupa bio je u februaru 1941. godine.
Emma Goldman i Lucy Parsons pripadale su različitim generacijama anarhizma. To je dovelo do ideološkog i ličnog sukobu. Njihov sukob bio je u različitom shvatanju feminizma. Lucy Parsons je bila član anarho-feminističkog pokreta, ali nije podržavala pravo glasa za žene i imala je negativan stav o pojmu slobodne ljubavi u obliku koji je zagovarala Emma Goldman. Emma Goldman feminizam je posmatrala kao slobodu žene u svemu, u svim vremenima, na svim mjestima. Njen feminizam je postao odvojen od radničke klase.
7. 03. 1942 u njenom stanu u Chicagu izbio je požar. 89-godišnja Lucy bila je skoro slijepa i imala je problema sa kretanjem. Poginula je u požaru zajedno sa Georgom Markstolom, koji je pokušao da je spasi. Nakon njene smrti, policija je zaplijenila više od 1500 knjiga iz njene biblioteke i sve njene lične spise o socijalizmu, i anarhiji . Ova riznica revolucionarnog materijala nikada nije ponovo vidjeti svjetlo dana. Sahranjena je u blizini svog supruga na Waldheim groblju, kod spomenika Haymarket Prema opisu čikaške policije iz 1920. godine ona je bila opasnija od hiljadu izgrednika Čikaškoj policiji bio je da što prije uništi njeno nasljeđe . Poslednjih 40 godina nisu uspjeli da ju spriječe da drži govore.
Lucy Parsons je jedna od najmanje poznatih glavnih likova u historiji revolucionarnog socijalizma u SAD-u. Dala je ogroman doprinos rođenju američkog revolucionarnog radničkog pokreta koji je nastavio, do današnjih dana, oblikovati karakter klasne borbe i revolucionarne politike u ovoj zemlji.
Međutim Lucy Parsons se najčešće spominje samo kao žena Alberta Parsonsa, čovjeka koji je stekao međunarodnu slavu nakon što je pogubljen 1887. godine.
Njena politička aktivnost i uticaj na istoriju su daleko veći od dosega te jedne tragedije.
Njen rad nakon Albertove smrti je iste (ako ne i veće) važnosti od bilo čega što je on mogao uraditi u borbi za radničku emancipaciju u toku života, koji je nažalost prekinut.
Lucy Parsons je prkosila kategorizaciji. Djelovala je kao anarhist, socijalistist, komunistist i sindikalist. Radila je sa socijalističkom grupom 1870 i anarhističkom grupom 1880. Učestvovala je u osnivanju Socijalističke partije 1890 i revolucionarnih sindikata u 1900-tim. Konačno, posljednjih 20 godina svog života radila je sa Komunističkom partijom, u koju se učlanila 1939. Njen rad nam može pružiti bolje razumijevanje američkog radikalizma.
Kada su se Lucy i Albert preselili u Chicago, doselili su se u i imigrantsku četvrt, uvučeni su u radikalni krug evropskih doseljenika, učenje o idejama socijalizma, klasne borbe i revolucije. Postali su vodeći članovi ogranka Workingmen’s Party (Radničke stranke) u Chicagu koja je bila organizovana kao, njemačka Socijaldemokratska partija (SDP). WP organizuju sastanke koji su održavani u njihovoj kući. Na radikalizaciju Lucy najviše je uticao nacionalni željeznički štrajk 1877. štrajk protiv smanjenja plata. Bio je to prvi generalni štrajk u istoriji SAD. Brzo se proširio u Chicagu. Lucy Parsons je kasnije pisala o tom događaju:
- "Bilo je to vrijeme velikog željezničkog štrajka 1877. godine za koji sam prvi put postala zainteresirana".
Čikaška policija i novo-formirana Nacionalna garda Illinoisa razbili su štrajk upotrebom sile. Brojni radnici su poginuli. Kapitalistička štampa bila je nemilosrdna u svojoj ocjeni krvave represije.
WP - je preimenivan u Socijalistička radnička partija (SLP).
Lucy Parsons postala aktivna u socijalističkom pokretu. Do 1879. god. iako je bila trudna sa prvim djetetom radila je puno radno vrijeme.
Albert, je otpušten. Bio je na crnoj listi zbog njene umiješanosti u štrajku podrške.
Počela je redovno pisati članke za novine SLP-a . Bila je jedna od vodećih figura u organizovanju žena koje nisu radile. Pri SLP radi Ženska unija. Jedna od prvih žena je koja se borila za pridruživanje žena Vitezovima rada, koji su ženske članove prihvatili 1879.
Do ranih 1880-ih, SLP je prolazila kroz veliku unutrašnju borbu zbog reformističkih odnosa revolucionarnog krila. Na prelazak društva iz kapitalizna u socijalizam Lucy gleda kao mirni prelazak, koji treba da provedu odozgo nosioci političke dužnosti. Smatra da klasna borba predstavlja pomočnu ulogu u toj borbi. Poslije grneralnog štrajka 1877, mnogi socijalisti počinju smatrati mirni prelazak iz kapitalizma u socijalizam kao utopiju. Lokalni kapitalisti smatrali su da Lucy propovjeda socijalnu revoluciju sa više žara od Alberta.