Episodes

  • Η Λιάν Τίρναν ήταν μια 16χρονη μαθήτρια που έμενε με την οικογένειά της στο Λιντς της Αγγλίας. Στις 26 Νοεμβρίου 2000 είχε πάει με μια φίλη για χριστουγεννιάτικα ψώνια στο κέντρο της πόλης και λίγο πριν τις 5 μ.μ. τα κορίτσια επέστρεψαν με το λεωφορείο στη γειτονιά τους, το Μπρέιμλι. Οι δρόμοι τους χώρισαν στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής και η Λιάν πήρε το μονοπάτι για το σπίτι της, μέσα από μια δασώδη περιοχή. Όταν η φίλη της έφτασε στο σπίτι, τηλεφώνησε στο σπίτι των Τίρναν και απόρησε που η Λιάν δεν είχε φτάσει ακόμη. Στις 5.20 μ.μ., η μητέρα της Λιάν κάλεσε το κινητό της κόρης της, αλλά το τηλέφωνο χτυπούσε αρκετή ώρα και μετά κόπηκε. Όταν το ξανακάλεσε, το έκλεισαν σχεδόν αμέσως. Στις 7 μ.μ. κάλεσε την αστυνομία και δήλωσε την εξαφάνιση της κόρης της.

    Στις 20 Αυγούστου 2001 βρέθηκε το πτώμα της σε έναν κάδο, τυλιγμένο με πολλές σακούλες σκουπιδιών -εκεί είχε βρεθεί το 1992 άλλη μια δολοφονημένη γυναίκα. Η Λιάν αναγνωρίστηκε από τα δακτυλικά της αποτυπώματα στις 22 Αυγούστου 2001 και η έρευνα για την ανεύρεσή της έγινε πλέον έρευνα ανθρωποκτονίας. Το πτώμα της Λιάν είχε τυλιχθεί μέσα σε 9 πράσινες πλαστικές σακούλες απορριμμάτων ασφαλισμένες με σπάγκο, είχε μια μαύρη τσάντα απορριμάτων στερεωμένη γύρω από το κεφάλι της με ένα δερμάτινο κολάρο σκύλου και στη συνέχεια είχε τοποθετηθεί μέσα σε μια παπλωματοθήκη.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Ο Κρις Γουάτς καταδικάστηκε για τον στραγγαλισμό της συζύγου του Σάναν, 34 ετών, που ήταν έγκυος 15 εβδομάδων, και των κορών του, της Σελέστ 3 ετών και της Μπέλας 4 ετών.. Ο ίδιος είπε στους αστυνομικούς ότι είχε εξωσυζυγική σχέση. Δολοφόνησε τα θύματα στο σπίτι τους, μετέφερε τα πτώματα σε μια περιοχή με κοιτάσματα πετρελαίου, έθαψε τη σύζυγό σε έναν ρηχό τάφο και πέταξε τις σορούς των παιδιών του σε διαφορετικές δεξαμενές πετρελαίου.

    «Πρόκειται για το πλέον απάνθρωπο και σατανικό έγκλημα που έχω χειριστεί» υπογράμμισε ο δικαστής Μάρκελο Κοπκάου, με θητεία 17 ετών, στην κατάμεστη αίθουσα του δικαστηρίου της κομητείας Ουελντ.

    Ο ίδιος παραδέχθηκε την ενοχή του, ομολόγησε ότι σκότωσε την έγκυο σύζυγό του και τις δύο κόρες του γιατί με αυτόν τον τρόπο γλίτωσε τη θανατική ποινή, θα περάσει ωστόσο το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Episodes manquant?

    Cliquez ici pour raffraichir la page manuellement.

  • Το έγκλημα του Θανάση Αρβανίτη είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ψυχική υγεία του δράστη. Την Κυριακή 3 Αυγούστου 2008, ο 31χρονος μάγειρας περιφερόταν στη Σαντορίνη κρατώντας στο ένα χέρι το κεφάλι της γυναίκας του, της 25χρονης Αδαμαντίας Κάρκαλη, και στο άλλο ένα κουζινομάχαιρο. Ο Αρβανίτης ήταν σε κατάσταση αμόκ. Οι παράγοντες που δημιουργούν κίνδυνο για την εκδήλωση αμόκ περιλαμβάνουν: ιστορικό ψυχωτικής κατάστασης, προηγούμενα επεισόδια βίαιης συμπεριφορά ή απειλές βίας, πρόσφατες προσωπικές απώλειες, βίαιες απόπειρες αυτοκτονίας, καθώς και κάποιες διαταραχές προσωπικότητας. Στην περίπτωση του Αρβανίτη συνέτρεχαν όλοι σχεδόν οι παράγοντες.

    Ο Θανάσης Αρβανίτης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της γυναίκας του, σε κάθειρξη 25 ετών κατά συγχώνευση για απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός αστυνομικού και δύο γιατρών και σε φυλάκιση δέκα ετών για οπλοφορία, οπλοχρησία, περιϋβριση νεκρού, διατάραξη συγκοινωνιών κ.ά.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Στις 2 Αυγούστου 1993 σε ένα μικρό χωριό έξω από τη Νέα Υόρκη, στη Σαβόνα, με λιγότερους από χίλιους κατοίκους, έγινε ένα έγκλημα που συγκλόνισε τις ΗΠΑ και είχε παγκόσμια προβολή. Ο 4χρονος Ντέρικ Ρόμπι βρέθηκε δολοφονημένος εκατό μέτρα από το σπίτι του. Αμέσως ενημερώθηκε η αστυνομία και άρχισε η αγωνιώδης έρευνα για το παιδί. Η αιτία θανάτου ήταν το αμβλύ τραύμα από την κοτρώνα και ασφυξία από στραγγαλισμό.

    Τις μέρες που ακολούθησαν ανακρίθηκαν γύρω στα 500 άτομα της περιοχής που ήταν συνδεδεμένα με σεξουαλικά εγκλήματα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το πρωί της 5ης Αυγούστου ένα 13χρονο αγόρι με κόκκινα μαλλιά και φακίδες, ο Έρικ Σμιθ, που τριγυρνούσε τη μέρα της δολοφονίας με το ποδήλατό του στην περιοχή, εμφανίστηκε στο αστυνομικό Τμήμα με τη συνοδεία της μητέρας του για να προσφέρει πληροφορίες για την έρευνα. Ο Σμιθ αποκάλυψε ότι είχε πάει τρεις-τέσσερις φορές στο πάρκο, αλλά δεν είχε δει τον Ντέρικ. Το ίδιο βράδυ, αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι των Σμιθ και ζήτησαν από τον Έρικ να διευκρινίσει κάποιες αποκλίσεις που είχαν οι δηλώσεις του από εκείνες των άλλων μαρτύρων.

    Στις 6 Αυγούστου, σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης, έγινε η κηδεία του Ντέρικ στη Σαβόνα. Δυο μέρες μετά, στις 8 Αυγούστου 1993, ο Έρικ Σμιθ ομολόγησε στη μητέρα του: «Εγώ σκότωσα το αγοράκι. Δεν ξέρω γιατί». Οι γονείς του ενημέρωσαν την αστυνομία το ίδιο βράδυ, λέγοντας ότι δεν είχαν ιδέα για την πράξη του γιου τους.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Η δολοφονία όλων σχεδόν των μελών της οικογένειας Λιν σε προάστιο του Σίδνεϋ στις 18 Ιουλίου 2009 συγκλόνισε την Αυστραλία και είναι γνωστή ως «Η Σφαγή της Οικογένειας Λιν». Τα θύματα ήταν ο 45χρονος ιδιοκτήτης πρακτορείου εφημερίδων Μιν Λιν, η 43χρονη σύζυγός του με την 39χρονη αδερφή της, και οι δυο γιοι του ζευγαριού ο 12χρονος Χένρι κι ο 9χρονος Τέρι. Η έφηβη κόρη της οικογένειας, η 15χρονη Μπρέντα, έλειπε σε σχολική εκδρομή στη Νέα Καληδονία.

  • Στις αρχές του 1972 στη Σάντα Κρουζ οι άνθρωποι άρχισαν να γίνονται καχύποπτοι με τους γείτονές τους. Ένας δολοφόνος που σκότωνε και διαμέλιζε κοπέλες υπήρχε ανάμεσά τους, όμως πρέπει να ζούσε μια πολύ παράξενη διπλή ζωή. Πού θα μπορούσε κάποιος να ακρωτηριάσει τόσο καλά αυτές τις γυναίκες χωρίς να τον δουν; Πώς μπορούσε κάποιος να είναι τόσο άρρωστος και να μην έχει δώσει κάποια ένδειξη επικίνδυνης συμπεριφοράς στην οικογένεια, τους φίλους ή τους γείτονές του; Την Τρίτη 24 Απριλίου χτύπησε το τηλέφωνο στο αστυνομικό Τμήμα της Σάντα Κρουζ. Μια βαθιά αντρική φωνή είπε: «Σκότωσα τη μητέρα μου και μια φίλη της, σκότωσα και τις έξι φοιτήτριες και μπορώ να σας δείξω πού βρίσκονται τα κομμάτια τους». Ήταν ο Ed Kemper.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Ο Γιάννης Κατσιλάμπρος και η Παναγιώτα Μαζαράκη είχαν γνωριστεί και είχαν ερωτευθεί στα 18 τους. Ο νεανικός τους έρωτας οδηγήθηκε σε γάμο και το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, ένα αγόρι που τον Σεπτέμβριο του 2008 ήταν 4,5 χρόνων κι ένα κορίτσι που ήταν 14 μηνών.

    Στις 15 Σεπτεμβρίου ξέσπασε έντονος καυγάς, όταν η Παναγιώτα ζήτησε από τον Γιάννη να χωρίσουν. Ο Γιάννης θόλωσε, σκεπτόμενος αμέσως το μέλλον των παιδιών του που υπεραγαπούσε. Έχασε την αυτοκυριαρχία του και τη χτύπησε στο στέρνο με τη γροθιά του και στο πρόσωπο με ένα σίδερο. Η κοπέλα έπεσε στο πάτωμα ημιλιπόθυμη και ματωμένη. Τη μετέφερε στο Πάρκο Πικιώνη και την έθαψε σε ρηχό τάφο που σκέπασε με τσιμέντο.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Ο Ντάνιελ Βόζνιακ ήταν ηθοποιός του κοινοτικού θεάτρου της Κόστα Μέσα, στην Καλιφόρνια. Όταν χρειάστηκε απεγνωσμένα χρήματα διέπραξε δύο δολοφονίες: σκότωσε δυο φιλικά του πρόσωπα, την Τζούλι Κιμπουίσι και τον Σαμ Χερ, ενοχοποιώντας το ένα για τη δολοφονία του άλλου.

    Στις 16 Δεκεμβρίου 2015 το δικαστήριο έκρινε τον Ντάνιελ Βόζνιακ ένοχο για δύο φόνους εκ προμελέτης. Ο εισαγγελέας Ματ Μέρφι της κομητείας Όραντζ, γνωστός για τις καταδίκες πολλών κακοποιών, ζήτησε να του επιβληθεί η θανατική ποινή. Είπε στην αγόρευσή του ότι ο Βόζνιακ είναι το είδος δολοφόνου για τον οποίο ακριβώς θεσπίστηκε η ποινή του θανάτου: Οι δολοφονίες που διέπραξε ήταν τόσο φρικτές και αχρείαστες και ο πόνος που προκάλεσε τόσο βαθύς, για τον πιο ασήμαντο λόγο, ώστε έπρεπε να του επιβληθεί η εσχάτη των ποινών.

    Ο Ντάνιελ Βόζνιακ καταδικάστηκε σε θάνατο τον Σεπτέμβριο του 2016 (προτού ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας κηρύξει μορατόριουμ στη θανατική ποινή στην πολιτεία).

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Στις 15 Ιανουαρίου 1947 η 22χρονη Ελίζαμπεθ Σορτ βρέθηκε νεκρή σε ένα οικόπεδο στο νοτιοδυτικό Λος Άντζελες. Το πτώμα της «Μαύρης Ντάλιας», όπως την ανέφεραν τότε οι εφημερίδες, είχε κοπεί στη μέση κι είχε αποστραγγιστεί ενδελεχώς από αίμα. Ο δολοφόνος είχε κόψει το στόμα στις δυο άκρες του σχηματίζοντας ένα τρομακτικό χαμόγελο κλόουν.

    Η δολοφονία έκανε γρήγορα αίσθηση, όχι μόνο επειδή διαπράχτηκε στην πρωτεύουσα της σόου μπιζ, αλλά κι επειδή η αστυνομία συνεργάστηκε με τον Τύπο για να διαδώσει στοιχεία ελπίζοντας να εντοπίσει τον ένοχο.

    Αν και μέχρι σήμερα η δολοφονία δεν έχει εξιχνιαστεί, το ενδιαφέρον του κόσμου δεν έχει κοπάσει.

  • Ο Βίκτωρ Παλαιολόγος παρίστανε το στέλεχος κινηματογραφικών εταιριών του Χόλιγουντ και δελέαζε κοπέλες με την υπόσχεση ότι θα τις κάνει σταρ. Σχετικά με τις προσπάθειές του να δελεάσει κορίτσια υποδυόμενος τον παραγωγό ταινιών Τζέιμς Μποντ, ο Παλαιολόγος είπε απλώς ότι όσες γυναίκες τον κατηγορούσαν, έλεγαν ψέματα. Καταδικάστηκε για τη δολοφονία της Κρίστι Τζόνσον, η οποία βρέθηκε νεκρή από πεζοπόρους στους λόφους του Χόλιγουντ. Αν και δεν υπήρχαν ιατροδικαστικά στοιχεία που να τον εμπλέκουν στο έγκλημα, υπήρχαν περιστασιακά στοιχεία καθώς και οι μαρτυρίες των γυναικών που αποπειράθηκε να βιάσει στο παρελθόν, που έδειχναν ένα μοτίβο στα εγκλήματά του. Αυτό το μοτίβο ταίριαζε και με τη δολοφονία της Κρίστι Τζόνσον. Λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά τη δίκη, καθώς οι μαρτυρίες εναντίον του αυξάνονταν, ο Βίκτωρ Παλαιολόγος, ο οποίος αρνιόταν κατηγορηματικά ότι διέπραξε οποιοδήποτε έγκλημα, έκανε μια συμφωνία και ομολόγησε τη δολοφονία της Τζόνσον με αντάλλαγμα την άρση της θανατικής ποινής. Ωστόσο, την ημέρα της καταδίκης του, έστειλε μια χειρόγραφη επιστολή 11 σελίδων στον δικαστή, ισχυριζόμενος ότι ήταν αθώος και ζητώντας να ακυρωθεί η παραδοχή της ενοχής του. Ήταν όμως πολύ αργά και καταδικάστηκε σε ισόβια με δυνατότητα αποφυλάκισης μετά από 25 χρόνια.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Η Ρουθ Έλις ήταν 28 ετών όταν καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία του εραστή της Ντέιβιντ Μπλέικλι και οδηγήθηκε στην αγχόνη το 1955.

    Στις 20 Ιουνίου 1955, η Ρουθ εμφανίστηκε στο Δικαστήριο. Η μόνη ερώτηση που της έθεσε ο εισαγγελέας ήταν: "Όταν έριξες με το περίστροφο από κοντά στον Ντέιβιντ Μπλέικλι, τι σκοπό είχες;” Η απάντησή της ήταν: «Είναι προφανές πως όταν τον πυροβόλησα σκόπευα να τον σκοτώσω». Αυτή η απάντηση εγγυήθηκε την καταδίκη και τη θανατική ποινή της. Το δικαστήριο χρειάστηκε είκοσι λεπτά για να την καταδικάσει.

    Σε μια τελευταία επιστολή, που έγραψε η Ρουθ Έλις στη μητέρα του Ντέιβιντ Μπλέικλι μέσα από τη φυλακή, έλεγε: «Πάντα αγαπούσα τον γιο σας και θα πεθάνω αγαπώντας τον ακόμα». Πολλοί είπαν ότι η πραγματική τραγωδία της Ρουθ Έλις ήταν ότι πέθανε από αγάπη για έναν άνθρωπο που δεν το άξιζε.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Μόρι Τρόι Τράβις: Ένας από τους πιο ειδεχθείς σαδιστές σίριαλ κίλερ. Κατέγραφε τον βασανισμό και τη δολοφονία των θυμάτων του σε κασέτες. Αυτοκτόνησε μόλις συνελήφθη, για να μην ανακριθεί και να έχει μέχρι τέλους τον έλεγχο

  • Ο Ρίτσαρντ Κάτινχαμήταν σεξουαλικός σαδιστής και τα πράγματα που έκανε ήταν φρικτά, αλλά πέρασε απαρατήρητος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 άφησε το αποτύπωμά του στην πόλη της Νέας Υόρκης και στα κοντινά προάστια του Νιου Τζέρσεϊ με πολύ βίαιες σκηνές εγκλήματος.

    Μετά από μια σειρά από δίκες στο Νιου Τζέρσεϊ και τη Νέα Υόρκη από το 1981 έως το 1984, ο Κάτινγχαμ καταδικάστηκε σε περισσότερα από 200 χρόνια φυλάκισης για πέντε φόνους, δύο στο Νιου Τζέρσεϊ και τρεις στη Νέα Υόρκη, καθώς και για πολλές σεξουαλικές επιθέσεις -απαγωγή, απόπειρα δολοφονίας, επίθεση με θανατηφόρο όπλο, σεξουαλική επίθεση ενώ ήταν οπλισμένος (βιασμός), σεξουαλική επίθεση ενώ ήταν ένοπλος (σοδομισμός), σεξουαλική επίθεση ενώ ήταν ένοπλος (πεολειχία), κατοχή όπλου, κατοχή επικίνδυνων ουσιών.

    Το 2010 ομολόγησε την ενοχή του για μια δολοφονία το 1967 (της Νάνσι Βόγκελ) και για τις δολοφονίες τριών κοριτσιών το 1968-1969 στο Μπέργκεν του Νιου Τζέρσεϊ. Το 2021 ομολόγησε την ενοχή του για τον βιασμό, την απαγωγή και τη δολοφονία δύο ακόμη εφήβων κοριτσιών. Η ομολογία διευκολύνθηκε από τον Ρόμπερτ Ανζιλότι της Εισαγγελίας του Μπέργκεν λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή του. Ο Ανζιλότι συναντούσε τον Κάτινχαμ επί 15 χρόνια, προσπαθώντας να του αποσπάσει την ομολογία, η οποία ανέβασε τον συνολικό αριθμό των θυμάτων του σε 11, αν και ο ίδιος ο Ρίτσαρντ Κάτινχαμ ισχυρίζεται ότι έχει διαπράξει από 85 έως 100 φόνους.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση, Sound design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη

  • Ο Ράσελ Ουίλιαμς στις 7 Φεβρουαρίου κλήθηκε από την Αστυνομία της Οτάβα για ανάκριση. Ήταν μια υποδειγματική ανάκριση –υπάρχει στο YouTube– που κράτησε 12 ώρες, με τον Ράσελ Ουίλιαμς να ομολογεί τελικά δεκάδες εγκληματικές πράξεις, που περιλάμβαναν και τις σεξουαλικές επιθέσεις στο Τουίντ, τις διαρρήξεις με κλοπή στο Μπέλβιλ, και δύο δολοφονίες. Προφυλακίστηκε και αποτάχθηκε από τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία του Καναδά – του αφαιρέθηκαν όλα τα παράσημα, ενώ η γυναίκα του υπέβαλε αίτηση διαζυγίου. Ο Ράσελ Ουίλιαμς αποδέχτηκε όλες τις κατηγορίες: δύο ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης, δύο βίαιες σεξουαλικές επιθέσεις χωρίς διείσδυση και 82 διαρρήξεις με κλοπή. Καταδικάστηκε σε δις ισόβια χωρίς δυνατότητα αναστολής.

  • Ο Τεντ Μπάντι είναι ένας από τους πιο διαβόητους εγκληματίες του τέλους του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1946 στο Βερμόντ των ΗΠΑ και εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα στις 24 Ιανουαρίου 1989 στη Φλόριντα.

    Συνολικά τα θύματά του μεταξύ 1974 και 1978 ήταν: Στην πολιτεία Ουάσιγκτον 11 (3 αγνώστων στοιχείων), στη Γιούτα, 8 (3 αγνώστων στοιχείων), στο Κολοράντο 3, στη Φλόριντα 3, στο Όρεγκον, 2 (άγνωστα και τα δύο), στο Αϊντάχο 2 (1 αγνώστων στοιχείων), στην Καλιφόρνια, 1 (αγνώστων στοιχείων).

    Ο τρόπος που λειτουργούσε ο Μπάντι, το modus operandi του, εξελίχθηκε σε οργάνωση και πολυπλοκότητα με την πάροδο του χρόνου, όπως είναι χαρακτηριστικό των κατά συρροή δολοφόνων, σύμφωνα με ειδικούς του FBI. Χτυπούσε τις γυναίκες με αμβλύ αντικείμενο και τις μετέφερε αναίσθητες στον δευτερεύοντα τόπο εγκλήματος, ή, χρησιμοποιούσε τεχνάσματα (π.χ. φορούσε γύψο στο χέρι και ζητούσε να τον βοηθήσουν), τους περνούσε χειροπέδες και τις απήγαγε. Όλα τα γνωστά θύματα του Μπάντι ήταν λευκές γυναίκες, από τη μεσαία τάξη. Σχεδόν όλες ήταν μεταξύ 15 και 25 ετών και οι περισσότερες φοιτήτριες. Ο Μπάντι υποβλήθηκε σε πολλαπλές ψυχιατρικές εξετάσεις. Τα συμπεράσματα των ειδικών διέφεραν, αν και όλοι διέκριναν διαταραχές προσωπικότητας -διπολική, αντικοινωνική, ναρκισσιστική προσωπικότητα. Ο δικηγόρος του δήλωσε: «Ήταν ο απόλυτος μισογυνισμός των εγκλημάτων του που με κατέπληξε, η έκδηλη οργή του εναντίον των γυναικών. Δεν είχε καθόλου συμπόνια... ήταν εντελώς απορροφημένος στις λεπτομέρειες. Οι φόνοι ήταν τα κατορθώματα της ζωής του».

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση: Αργυρώ Θεοδωράκη, Στέλιος Μοίρας
    Sound design: Δάφνη Γερογιάννη
    Ηχοληψία: Δημήτρης Ντάφης

  • Από το 1978 και για δώδεκα χρόνια, γύρω από το Ροστόφ, μια πόλη στις εκβολές του ποταμού Ντον στη Μαύρη θάλασσα, εμφανίζονταν πτώματα παιδιών, εφήβων, νεαρών γυναικών και αντρών που ήταν θύματα βάναυσης δολοφονίας, είχαν κατακρεουργηθεί. Οι Αστυνομικές Αρχές της Σοβιετικής Ένωσης θεωρώντας το έγκλημα καπιταλιστικό φαινόμενο και βάζοντας την ιδεολογία πάνω από τη δημόσια ασφάλεια, σπάνια επέτρεπαν τη δημοσίευση τέτοιων ειδήσεων. Το αποτέλεσμα ήταν οι κάτοικοι του Ροστόφ να μην έχουν καμιά προειδοποίηση ότι ανάμεσά τους κυκλοφορούσε ένας σίριαλ κίλερ, ένας κατά συρροή δολοφόνος που δρούσε ανενόχλητος, έως το 1990 – όταν πια τα αδέσμευτα μέσα ενημέρωσης επί εποχής Γκορμπατσόφ και «διαφάνειας» («γκλάσνοστ») άσκησαν μεγάλη πίεση στις αστυνομικές αρχές να πιάσουν τον δολοφόνο και αυτός συνελήφθη. Ήταν ο 54χρονος Αντρέι Τσικατίλο. Σύζυγος, πατέρας, παππούς και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση: Αργυρώ Θεοδωράκη, Στέλιος Μοίρας
    Sound design: Δάφνη Γερογιάννη
    Ηχοληψία: Δημήτρης Ντάφης

  • Η δρ. Έιμι Χάργουικ ήταν μια πολύ γνωστή θεραπεύτρια, συγγραφέας του βιβλίου «Η Νέα Βίβλος του Σεξ για τις Γυναίκες», και προβεβλημένη από την τηλεόραση - σε αυτό συνέβαλε και η άνεση που είχε μπροστά στον φακό και η ωραία εμφάνισή της, αφού νεότερη είχε εργαστεί ως μοντέλο.

    Τον Φεβρουάριο του 2020, την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είχε γυρίσει στο σπίτι της στο Χόλιγουντ Χιλς από μια παράσταση και αντάλλασσε μηνύματα με έναν καλό φίλο εν όψει του ταξιδιού της στην Αγγλία. Ο φίλος της σύστησε ένα εστιατόριο, της έστειλε τον ιστότοπο κι η Έιμι απάντησε ότι φαινόταν ωραίο και τον ευχαρίστησε. Η ώρα ήταν 1 το πρωί. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα έγινε καταγγελία στην αστυνομία ότι μια γυναίκα ούρλιαζε στο σπίτι της Χάργουικ στο Χόλιγουντ Χιλς κι οι αστυνομικοί που πήγαν αμέσως στη διεύθυνση βρήκαν τη Χάργουικ πεσμένη στον κήπο αναίσθητη. Την είχαν στραγγαλίσει και την είχαν πετάξει από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, αλλά αργότερα πέθανε από αμβλύ τραύμα στο κεφάλι και τον κορμό της. Η αιτία του θανάτου της αποδείχτηκε αργότερα ότι ήταν ανθρωποκτονία.

  • «O χειρότερος σαδιστής», «ο αμετανόητος κατά συρροήν δολοφόνος», «ο πιο διεστραμμένος σίριαλ κίλερ της Αμερικής». O Καρλ Πάνζραμ από τα πρώτα χρόνια της ζωής του γνώρισε μόνο σκληρότητα, πόνο και βία και αυτά ορκίστηκε να σκορπάει όπου πηγαίνει. Όταν εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού το 1930, ισχυριζόταν ότι είχε διαπράξει 21 δολοφονίες – αν και μόνο 5 θύματά του επιβεβαιώθηκαν, εικάζεται ότι τουλάχιστον στις ΗΠΑ δολοφόνησε περισσότερους από 100 άντρες. Η ζωή του είναι μια λίστα από δολοφονίες, διαρρήξεις, ληστείες, εμπρησμούς, σοδομισμούς.

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση: Αργυρώ Θεοδωράκη, Στέλιος Μοίρας
    Sound design: Δάφνη Γερογιάννη
    Ηχοληψία: Δημήτρης Ντάφης

  • Ο κατά συρροή δολοφόνος Τίμοθι Σπένσερ, γνωστός και ως The Southside Stringler, διέπραξε τρεις βιασμούς και φόνους στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια και έναν στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια το φθινόπωρο του 1987. Πιστεύεται, επίσης, ότι είχε διαπράξει τουλάχιστον έναν ακόμη φόνο, το 1984, για τον οποίο καταδικάστηκε άδικα ένας διαφορετικός άνδρας, ο David Vasquez. Ο Σπένσερ έγινε ο πρώτος κατά συρροή δολοφόνος στις Ηνωμένες Πολιτείες που καταδικάστηκε βάσει αποδεικτικών στοιχείων DNA, με τον David Vasquez να είναι ο πρώτος που αθωώθηκε μετά την καταδίκη του βάσει απαλλακτικών αποδεικτικών στοιχείων DNA.


  • Στις 18 Αυγούστου 1989 ο Eric και ο Lyle Menendez αγόρασαν καραμπίνες από ένα μεγάλο κατάστημα αθλητικών ειδών στο San Diego, σε απόσταση 100 μιλίων από την έπαυλη της οικογένειάς τους στο Beverly Hills. Στις 19 Αυγούστου, οι γονείς τους ναύλωσαν ένα γιοτ και τους πήγαν για ψάρεμα καρχαρία. Στις 20 Αυγούστου, τα δυο αδέλφια όρμησαν στο καθιστικό του σπιτιού τους και γάζωσαν με σφαίρες τους γονείς τους, ενώ το ζευγάρι παρακολουθούσε τηλεόραση. Ο Erik είπε ότι πρώτος εκείνος πυροβόλησε, αλλά στο τέλος ο Lyle έριξε τις πιο εύστοχες βολές: Τη σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Jose Menendez και τη θανατηφόρα βολή στο πρόσωπο της Kitty Menendez.

    Στη συνέχεια οι δυο αδελφοί, που ήταν τότε 18 και 21 ετών, πήγαν με το αμάξι σε έναν κινηματογράφο, αγόρασαν εισιτήρια για το «Batman», ξεφορτώθηκαν τα όπλα και τα ματωμένα ρούχα τους και φόρεσαν καθαρά. Μετά επέστρεψαν στο σπίτι τους και κάλεσαν την αστυνομία, προσποιούμενοι ότι μόλις είχαν ανακαλύψει τη σκηνή του εγκλήματος. Στην Άμεση Δράση καταγράφηκε η κλαψιάρικη φωνή του Lyle: «Κάποιος σκότωσε τους γονείς μας»!

    Αυτές οι λεπτομέρειες έγιναν γνωστές επειδή οι αδερφοί Menendez τελικά ομολόγησαν, αφήνοντας όμως το ερώτημα: Ήταν η απληστία στην καρδιά αυτού του εγκλήματος - είναι ο Lyle και ο Eric τα πιο κακομαθημένα πλουσιόπαιδα στο Beverly Hills; 'Η μήπως υπήρχε κάτι τόσο κακό στον πυρήνα αυτής της οικογένειας, ώστε οι πράξεις των αδελφών θα μπορούσαν να είναι δικαιολογημένες;

    Συντελεστές
    Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
    Αφήγηση: Αργυρώ Θεοδωράκη, Στέλιος Μοίρας
    Sound design: Δάφνη Γερογιάννη
    Ηχοληψία: Δημήτρης Ντάφης