uprawiać

uprawiać (język polski)

oni uprawiają (1.1) pole

wymowa:

IPA: [uˈpravʲjäʨ̑], AS: [upravʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j 

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) zajmować się uprawą rośliny

(1.2) zajmować się regularnie jakąś czynnością

odmiana:

(1.1-2) uprawi|ać, koniugacja I; bez aspektu dokonanego

przykłady:

(1.1) Na tym polu uprawialiśmy kartofle, ale teraz ziemia leży odłogiem.

(1.2) Od dziecka uprawiam szermierkę.

składnia:

(1) uprawiać + B. • nie uprawiać + D.

kolokacje:

(1.1) uprawiać żyto / pszenicę / buraki / …

(1.2) uprawiać sport / piłkę nożną / karate / poezję / … • uprawiać seks → odbywać stosunek seksualny

synonimy:

antonimy:

(1.1) hodować

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uprawa ż, uprawianie n

(1.1) przym. uprawny, uprawowy

związki frazeologiczne:

uprawiać własny ogródek

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cultivate; (1.2) practise
• arabski: (1.1) حرث
• duński: (1.1) kultivere; (1.2) dyrke
• esperanto: (1.1) kultivi
• hiszpański: (1.2) profesar
• japoński: (1.2) やる
• jidysz: (1.1) באַאַרבעטן (baarbetn); (1.2) באַאַרבעטן (baarbetn)
• niemiecki: (1.1) anbauen (1.2) treiben
• slovio: (1.1) zemdelat / земделат

źródła: