Lesław i Wacław Janiccy
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1944 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 stycznia 2025 (Wacław) |
| Zawód | |
| Zespół artystyczny | |
| Cricot 2 | |
Lesław i Wacław Janiccy (ur. 8 maja 1944 w Lanckoronie – Wacław zm. 6 stycznia 2025 w Krakowie[1][2]) – polscy aktorzy teatralni i filmowi, bracia bliźniacy występujący najczęściej jako duet, jubilerzy. Wieloletni artyści teatru Cricot 2.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ich ojciec Tadeusz był szlifierzem diamentów. Lesław studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni Adama Marczyńskiego, natomiast Wacław – historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim[3].
W 1966 rozpoczęli współpracę z Tadeuszem Kantorem, biorąc udział w happeningu Linia podziału. Od tego czasu występowali we wszystkich spektaklach teatru Cricot 2 aż do śmierci Kantora w 1990 roku[4]. Od tego czasu corocznie w rocznicę śmierci Kantora, 8 grudnia, występowali jako żywe pomniki, Chasydzi z Deską Ostatniego Ratunku, na ulicy Kanoniczej[5][6].
Na dużym ekranie zadebiutowali w 1974 jako bracia Kiemlicze w ekranizacji Potopu. Lesław wcielił się w Damiana, zaś Wacław – w Kosmę. Później pojawiali się w telewizyjnych nagraniach spektakli Kantora i gościnnie w innych produkcjach, np. serialu Na dobre i na złe w 2005 roku.
W 2000 roku nakładem Wydawnictwa Znak ukazała się książka Dziennik podróży z Kantorem 1979–1990, w której bracia opisali swoją współpracę z twórcą Cricot 2[7].
Byli regularnymi uczestnikami wydawanego w latach 2010–2015 pisma mówionego Gadający Pies.
Prowadzili w Krakowie firmę jubilerską[3][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wacław Janicki. filmpolski.pl. [dostęp 2025-01-08].
- ↑ Anna Piątkowska, Smutna wiadomość z Krakowa: nie żyje Wacław Janicki. Był jednym ze słynnych braci bliźniaków z teatru Tadeusza Kantora [online], Gazeta Krakowska, 8 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-09] (pol.).
- ↑ a b O nas. Bracia Janiccy. [dostęp 2015-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 lutego 2015)]. (pol.).
- ↑ Urszula Wolak, Łukasz Gazur: Musieli grać lepiej niż rekwizyty. Dziennik Polski, 12 września 2014. [dostęp 2015-06-19]. (pol.).
- ↑ "Żywe pomniki" stanęły na Kanoniczej przed Cricoteką. krakow.tvp.pl, 8 grudnia 2012. [dostęp 2015-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 czerwca 2015)]. (pol.).
- ↑ a b Monika Redzisz: Szlifierze diamentów. Wysokie Obcasy, 16 grudnia 2011. [dostęp 2015-06-19]. (pol.).
- ↑ Wacław i Lesław Janiccy, "Dziennik podróży z Kantorem 1979-1990". culture.pl. [dostęp 2015-06-19]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Lesław Janicki w bazie filmpolski.pl
- Wacław Janicki w bazie filmpolski.pl