Sajmiri (rodzaj)
Saimiri | |||
Voigt, 1831[1] | |||
Sajmiri rdzawogrzbieta (S. oerstedii) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
sajmiri | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Simia sciurea Linnaeus, 1758 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Sajmiri[6] (Saimiri) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny sajmiri (Saimiriinae) w obrębie rodziny płaksowatych (Cebidae).
Rozmieszczenie geograficznie
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Środkowej i Południowej[7][8][9].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 22–42 cm, ogona 33–47 cm; masa ciała samic 550–1200 g, samców 550–1400 g[9][10].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1831 roku niemiecko-duński botanik Joachim Johann Otto Voigt w książce poświęcone historii naturalnej i anatomii porównawczej królestwa zwierząt[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) sajmiri wiewiórcza (S. sciureus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Saimiri (Samiris, Saimiris): lokalna nazwa znad Amazonki Caymiri dla sajmiri, zaadaptowana przez Buffona w 1767 roku. Być może pochodzi od brazylijskiego sai lub gai „małpa”[11].
- Chrysothrix: gr. χρυσος khrusos ‘złoto’; θριξ thrix, τριχος trikhos ‘włosy’[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Simia sciurea Linnaeus, 1758.
- Pithesciurus: gr. πιθηκος pithēkos ‘małpa’; łac. sciurus ‘wiewiórka’, od gr. σκίουρος skiouros ‘wiewiórka’[13]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Pithesciurus saimiri Lesson, 1840 (= Simia sciurea Linnaeus, 1758).
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[14][10][7]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[6] | Podgatunki[9][7][10] | Rozmieszczenie geograficzne[9][7][10] | Podstawowe wymiary[9][10][b] | Status IUCN[15] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Saimiri oerstedii | (Reinhardt, 1872) | sajmiri rdzawogrzbieta | 2 podgatunki | pacyficzne wybrzeża Kostaryki (Puntarenas, na południe od rzeki Tulín w północnej części gór Herradura) i południowo-zachodnia Panama (Chiriquí) | DC: 28–33 cm DO: 33–43 cm MC: 750–950 g |
EN | |
Saimiri cassiquiarensis | (Lesson, 1840) | sajmiri wenezuelska | 2 podgatunki | Kolumbia (wschodnia część Andów na południe do górnego biegu rzeki Magdalena i rzeki Apoporis), południowa Wenezuela (górny bieg rzeki Orinoko) i Brazylia (na północ od rzeki Solimões, na zachód od rzeki Negro) | DC: 25–37 cm DO: 36–45 cm MC: 550–1200 g |
LC | |
Saimiri macrodon | D.G. Elliot, 1907 | sajmiri równikowa | gatunek monotypowy | południowa Kolumbia, wschodnie Ekwador, północno-wschodnie Peru i północno-zachodnia Brazylia (na południe od rzeki Apaporis, na wschód do rzeki Japurá i rzeki Juruá, na zachód do rzeki Huallaga i rzeki Ukajali, na południe do rzeki Abujao); zakres wysokości: 200–1200 m n.p.m. | DC: 25–32 cm DO: 34–44 cm MC: 590–1380 g |
NE | |
Saimiri ustus | (I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1843) | sajmiri nagoucha | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (na południe od rzeki Amazonka, od rzeki Tefé na wschód do rzek Xingu-lriri, na południe do górnego biegu rzeki Guaporé i źródeł rzeki Juruena) | DC: 23–42 cm DO: 31–45 cm MC: 620–1200 g |
NT | |
Saimiri collinsi | Osgood, 1916 | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (rzeki Xingu-lriri na wschód do rzeki Pindaré, na południe do górnego biegu rzeki Xingu, a także wyspa Marajó) | DC: 25–37 cm DO: 36–47 cm MC: 550–1400 g |
LC | ||
Saimiri sciureus | (Linnaeus, 1758) | sajmiri wiewiórcza | gatunek monotypowy | region Gujana i północna Brazylia (na północ od rzeki Amazonka od rzeki Negro i rzeki Demini, na wschód do ujścia rzeki) | DC: 25–37 cm DO: 36–47 cm MC: 550–1400 g |
LC | |
Saimiri boliviensis | (I. Geoffroy Saint-Hilaire & de Blainville, 1834) | sajmiri czarnołbista | 2 podgatunki | wschodnie Peru (na południe od rzeki Marañón), północno-zachodnia Brazylia (na południe od rzeki Solimões, pomiędzy rzekami Juruá i rzeką Tefé) i północna Boliwia (na zachód od rzeki Guaporé) | DC: 26–32 cm DO: 37–43 cm MC: 700–1000 g |
LC | |
Saimiri vanzolinii | Ayres, 1985 | sajmiri czarna | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (znany tylko z Reserva de Desenvolvimento Sustentável Mamirauá, na północ od rzeki Solimões) | DC: 22–30 cm DO: 35–41 cm MC: 650–950 g |
EN |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, NT – gatunek bliski zagrożenia, EN – gatunek zagrożony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.J.O. Voigt: Nach der zweiten, vermehrten Ausgabe übersetzt und durch Zusätze erweitert. W: G. Cuvier: Das Thierreich, geordnet nach seiner Organisation: als Grundlage der Naturgeschichte der Thiere und Einleitung in die vergleichende Anatomie. Cz. 1: Die Säugthiere und Vögel. Leipzig: F. A. Brockhaus, 1831, s. 95. (niem.).
- ↑ J.J. Kaup: Das Thierreich in seinen Hauptformen. Cz. 1: Naturgeschichte der Menschen und der Säugetherie. Darmstatd: Verlag von Johann Philipp Dieh, 1835, s. 50. (niem.).
- ↑ R.P. Lesson: Species des mammifères bimanes et quadrumanes; suivi d'un mémoire sur les Oryctéropes. Paris: J.B. Baillière, 1840, s. 116, 157. (fr.).
- ↑ E. Blyth: Cuvier’s Animal kingdom: arranged according to its organization, forming the basis for a natural history of animals, and an introduction to comparative anatomy: illustrated by three hundred engravings on wood. London: W.S. Orr and Co., 1840, s. 61. (ang.).
- ↑ I. Geoffroy Saint-Hilaire. Sur les Singes amricains composant les genres Nyctipithéque, Saimiri et Callitriche. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 16, s. 1151, 1743. (fr.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 39. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 186. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Genus Saimiri. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-05].
- ↑ a b c d e A.B. Rylands, R.A. Mittermeier, B.M. Bezerra, F.P. Paim & H.L. Queiroz: Family Cebidae (Squirrel Monkeys and Capuchins). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 391–396. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 120–121. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 617.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 189.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 540.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Saimiri – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 71-718, seria: North American Fauna. (ang.).