Mu’allaki

Mu'allaki (arab. mu‘allaqāt - zawieszone) – zbiór siedmiu (według innych źródeł: dziewięciu lub dziesięciu) staroarabskich kasyd zebranych w VIII wieku, które zostały uznane za wzór poetyckiej doskonałości.

Zostały ułożone przez poetów przedmuzułmańskich w okresie zwanym dżahilijja. Najczęściej wymienia się siedmiu poetów – autorów mu'allaqat: Imru al-Kajsa, Tafarę al-Abdi'ego, Zuhajra Ibn Abi'ego Sulmę, Labida Ibn Rabi’a, Amra Ibn Kulsuma, Antarę Ibn Szaddada i Harisa Ibn Hillizę. W późniejszych przekazach wymienia się również: Al-Aszę Majmuna, An-Nabighi az-Zubjaniego, oraz Abida Ibn al-Abrasa^[1]. Jak cała twórczość literacka tego okresu, były najpewniej przekazywane ustnie. Po raz pierwszy miały zostać zebrane i spisane w VIII wieku przez Hammada al-Rawijję. Według podania z X wieku miały one być one wyszyte złotem na jedwabiu i zawieszone w świątyni Al-Kaaba w Mekce. Stąd pochodzi ich inna nazwa: Mozahhabat, czyli pozłacane^[2]. Ich polskie wydanie ukazało się w 1981 pt. Siedem kasyd staroarabskich.

Przypisy

↑ WiebkeW. Walther WiebkeW., Historia literatury arabskiej, s. 50, ISBN 978-83-01-15322-9 (pol.).
↑ Arabia, [w:] AntoniA. Lange AntoniA., Dywan wschodni – antologia arcydzieł literatur: asyro-babilońskiej, egipskiej, perskiej, hebrajskiej, arabskiej i indyjskiej, s. 176, ISBN 978-83-8116-199-2 (pol.).

Bibliografia

mu’allaki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-12-22] .

[1] WiebkeW. Walther WiebkeW., Historia literatury arabskiej, s. 50, ISBN 978-83-01-15322-9 (pol.).

[2] Arabia, [w:] AntoniA. Lange AntoniA., Dywan wschodni – antologia arcydzieł literatur: asyro-babilońskiej, egipskiej, perskiej, hebrajskiej, arabskiej i indyjskiej, s. 176, ISBN 978-83-8116-199-2 (pol.).

[1]

[2]