Przejdź do zawartości

Lotnictwo bombowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rockwell B-1B Lancer podczas zrzucania bomb
Brytyjski poddźwiękowy samolot bombowy Avro Vulcan zdolny do przenoszenia broni jądrowej

Lotnictwo bombowe – rodzaj lotnictwa wojskowego, stanowiący główną lotniczą siłę uderzeniową. Przeznaczone do niszczenia z powietrza obiektów naziemnych i morskich bombami i rakietami. Zadania wykonuje samodzielnie oraz we współdziałaniu z innymi rodzajami lotnictwa, jednostkami rakietowymi i ogólnowojskowymi związkami taktycznymi i operacyjnymi[1]

Ze względu na charakter wykonywanych zadań dzieli się na taktyczne i dalekiego zasięgu[2]. Taktyczne lotnictwo bombowe współdziała z wojskami frontu, a dalekiego zasięgu przeznaczone jest do zwalczania obiektów o znaczeniu strategicznym, położonych na głębokim zapleczu nieprzyjaciela. Zorganizowane jest w dywizje, brygady, korpusy, a niekiedy armie.

Głównym zadaniem lotnictwa bombowego jest[3]:

  • niszczenie i obezwładnienie nieprzyjaciela
  • zwalczanie ośrodków broni jądrowej i wyrzutni pocisków rakietowych
  • niszczenie lotnictwa nieprzyjaciela na lotniskach
  • zwalczanie i niszczenie jego ośrodków gospodarczych i politycznych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacek Solarz: Doktryny militarne XX wieku. s. 508.
  2. Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 194. ISBN 83-11-06229-3.
  3. Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 194. ISBN 83-11-06229-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jacek Solarz: Doktryny militarne XX wieku. Kraków: Avalon, 2009. ISBN 978-83-60448-78-6.