Dyskusja:Kultura pucharów dzwonowatych

1. Wystarczy spojrzec na dołączoną mapę, aby stwierdzic, że albo mapa nie trzyma się tekstu, albo na odwrót. Na mapie granica występowania na wschodzie wyłącza wszystkie polskie regiony osadnicze - Slask środkowy, Sląsk Górny, Małopolskę.

2. Kultura Pucharów Dzwonowatych powstała w rzeczywistości na całym obszarze Półwyspu Iberyjskiego. Stamtąd ludność ta przesunęła się w kierunku zachodnim aż do pogranicza Slaska i Wielkopolski, a wedle niektórych badaczy (np. Janusz Czebreszuk z UAM w Poznaniu) aż do krajów wschodniej części Morza Bałtyckiego (Litwa-Łotwa)

3. Stwierdzenie, jak liczna była ludność tej kultury na ziemiach polskich, jest do obecnej pory niemożliwe do wyjaśnienie z racji braku możliwości wykonania stosownych badań antropologicznych. Wiadomym jest, że dysponujemy do tej pory szeregiem wysp osadniczych - równina Wrocławska, Masyw Głubczycki, Wyżyny Małopolska - z niewielkimi cmentarzyskami, z których największe liczyć mogły nawet kilkadziesiąt pochówków (Zerniki Wielkie k. Wrocławia).

4. Twierdzenie, że ludność tej kultury zajmowała się handlem jest pobożnym życzeniem archeologii, wynikającym ze specyficznych zachowan kulturowych z charakterystczym inwentarzem ceramicznym, wyposażeniem łuczniczym etc. nie ma żadnych dowodów, aby stwierdzic, że kpdz handlowała luksusowymi naczyniami. Od dziesięcioleci podnoszona jest rola tej kultury w poznaniu metalurgii, np. przez ludność Europy centralnej. Na to jednak również brak ma dowodów, a rzeczywistość pokazuje, że dotychczas rozpoznane zwyczaje w tym względzie w kpdz. różnią się od panującej tu tradycji od kultury lendzielskiej.

5. Kultura pucharów dzwonowatych jest zjawiskiem i fascynującym i tajemniczym. Jej zachowania osadnicze są słabo rozpoznane. Tam, gdzie udaje się zbadać wielkie areały, jak ma to miejsce aktualnie na południowych Morawach, oczom naszym ukazują się, wielkie osady, zamieszkiwane stale, z których pozyskano ślady rolnictwa, hodowli.

6. Faktem jest, że każda z kultury archeologicznych z wczesnego okresu epoki brązu weykazuje w swojej genezie mniejszy lub większy udział substratu tej kultury. W przypadku kultury unietyckiej ze Slaska, udział ten jest istotny, ale już w przypadku kultury Mierzanowickiej z Małopolski udział ten jest zasadniczo marginalny.

Literatura wybrana: Harrison, R. J., 1977, The Bell Beaker Cultures of Spain and Portugal,(=American School of Prehistoric Research, Bulletin 35), Cambridge MA

red. Benz, M. - Stadelbacher, A., 1995, Das Glockenbecher-Phaenomen. Ein Seminar, Freiburger archaeologische Studien nr. 2, Freiburg i. Br.

Są tezy łączące powstanie tej kultury z wpływami kultury Vucedol ale chyba raczej słabo uznawane Sagi2007 (dyskusja) 14:34, 21 sty 2015 (CET)