Janusz Laskownicki

Janusz Laskownicki
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1900 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	28 maja 1977 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz prasowy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Laskownicki (ur. 22 marca 1900 we Lwowie, zm. 28 maja 1977 w Warszawie) – polski dziennikarz prasowy.

Życiorys

Syn Bronisława Laskownickiego i Izabeli z Taborów. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. W latach 1912–1914 był członkiem skautingu. Od grudnia 1917 służył w Polskiej Sile Zbrojnej, a następnie w Wojsku Polskim. Od 1920 podporucznik rezerwy. 29 stycznia 1932 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 246. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi^[1], a w 1934 do 26 Pułku Piechoty w Gródku Jagiellońskim^[2].

Od 1921 pracował jako dziennikarz we Lwowie, był sprawozdawcą sądowym i sportowym. W 1925 został sekretarzem redakcji w Wieku Nowym. W 1926 wyjechał na studia praktyczne do Paryża, po powrocie w 1927 został sprawozdawcą parlamentarnym Expressu Porannego w Warszawie. W 1932 został redaktorem naczelnym Lwowskiego Ilustrowanego Expressu Wieczornego, był prezesem rady okręgowej Unii Pracowników Umysłowych i wiceprezesem Ligi Piłki Nożnej. Członek zarządu Związku Rez. Klubu Szermierczego i innych organizacji sportowych^[3].

Od 1930 był mężem Anny Goldberg^[3].

Walczył podczas kampanii wrześniowej, okres okupacji hitlerowskiej spędził w oflagu w Woldenbergu. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Warszawie, pracował w redakcjach Robotnika, Dziennika Ludowego, w Socjalistycznej Agencji Prasowej i w Głosie Pracy^[4].

Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-VI-4-4-17)^[5].

Odznaczenia

Medal 10-lecia Polski Ludowej (12 stycznia 1955)^[6]

Przypisy

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 107.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 30, 462.
↑ ^a ^b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 169. [dostęp 2021-08-06].
↑ Ewa Wójcik, Praca redakcji gazety „Wiek Nowy” (1901–1939) w świetle źródeł archiwalnych, Rocznik Historii Prasy Polskiej Tom XIII (2010) z. 1–2 ISSN 1509-1074.
↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-08-06] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 70, poz. 888 - Uchwała Rady Państwa z dnia 12 stycznia 1955 r. nr 0/105 - na wniosek Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_1_lutego_1932_roku,_s._107-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 107.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193430,_462-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 30, 462.

[:0-3] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 169. [dostęp 2021-08-06].

[4] Ewa Wójcik, Praca redakcji gazety „Wiek Nowy” (1901–1939) w świetle źródeł archiwalnych, Rocznik Historii Prasy Polskiej Tom XIII (2010) z. 1–2 ISSN 1509-1074.

[5] Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-08-06] .

[6] M.P. z 1955 r. nr 70, poz. 888 - Uchwała Rady Państwa z dnia 12 stycznia 1955 r. nr 0/105 - na wniosek Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]