Krzysztof Łoziński
W maju 2017 na „Marszu wolności” | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przewodniczący Komitetu Obrony Demokracji | |
Okres urzędowania |
od 27 maja 2017 |
Poprzednik | |
Następca |
Magdalena Filiks (p.o.) |
Krzysztof Łoziński (ur. 16 lipca 1948 w Warszawie[1]) – polski pisarz, publicysta, alpinista, mistrz i instruktor wschodnich sztuk walki, działacz opozycji antykomunistycznej w okresie PRL, przewodniczący Komitetu Obrony Demokracji w latach 2017–2019.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec Jerzy Łoziński był architektem, matka Danuta[2] lekarką. Ukończył w 1967 Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie[3]. W latach 1967–1968 studiował na Wydziale Fizyki, a od 1970 Wydziale Matematyki i Mechaniki, w 1976 absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. W marcu 1968 za zbieranie podpisów przeciw zakazowi wystawiania Dziadów w Teatrze Narodowym został relegowany ze studiów i powołany do zasadniczej służby wojskowej. W latach 1976–1977 był nauczycielem fizyki w Liceum Zawodowym im. Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie. W latach 1980–1982 pracował w jednej z pracowni Teatru Wielkiego w Warszawie.
W 1976 zaczął współpracę z KOR, a po jego rozwiązaniu z KSS KOR. Od września 1980 był przewodniczącym „Solidarności” w Teatrze Wielkim, organizatorem i przewodniczącym Sekcji Branżowej Pracowników Teatrów w Regionie Mazowsze, w 1981 był delegatem na pierwszy Walny Zjazd Delegatów Regionu Mazowsze. Brał udział w przygotowaniach Regionu do zejścia do podziemia[4]. 8 czerwca 1982 został aresztowany, a 20 stycznia 1983 skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie na 1,5 roku więzienia[5]. W lutym 1983 został zwolniony po rozprawie odwoławczej. Do przełomu w 1989 był nękany przez SB, w tym wielokrotnymi interwencjami powodującymi zwolnienia z pracy, przesłuchaniami, zatrzymaniami i rewizjami[1].
Pod koniec lat 80. przebywał w Afganistanie, Indiach i Singapurze[3]. Od 1989 był współpracownikiem Amnesty International. W 2004 ze Stefanem Bratkowskim, Andrzejem W. Pawluczukiem i Piotrem Rachtanem założył dwutygodnik internetowy „Kontrateksty”[6], a następnie był jego redaktorem naczelnym.
Był alpinistą, ma na koncie trzysta przejść solowych, ponad 60 nowych dróg w Tatrach[7] i udział lub kierowanie kilkoma wyprawami w Hindukusz i Himalaje, parę po raz pierwszy zdobytych szczytów i nowych dróg w tych górach. Przez dwadzieścia lat prowadził szkołę walki kung-fu[3].
Jest autorem i współautorem szeregu publikacji prasowych (m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Życiu”, „Wprost”, „Newsweeku”) i kilku książek. Szczególny odzew wzbudziły dwa z jego tekstów: pierwszy to krytyka Wiesława Biniendy[8], która spotkała się z wieloma polemikami, druga to artykuł postulujący powołanie Komitetu Obrony Demokracji[9], który wywołał ogromny odzew w sieci i w prasie papierowej. 2 grudnia 2015 został jednym z 21 założycieli Stowarzyszenia KOD.
Podczas nadzwyczajnego posiedzenia zarządu głównego KOD, które odbyło się 16–17 stycznia 2017 podjęto uchwałę o powołaniu Krzysztofa Łozińskiego w skład zarządu[10]. Miało to związek z ujawnionymi nieprawidłowościami rozliczeń Mateusza Kijowskiego z KOD-em oraz apelem członków ZG do niego, aby wycofał się w cień. Kijowski odrzucił apel, więc ZG powołał Łozińskiego w skład zarządu, powierzając mu misję uporządkowania spraw stowarzyszenia[11]. Łoziński oświadczył, że będzie kandydował na funkcję przewodniczącego zarządu KOD. 27 maja 2017 został wybrany na tę funkcję, podczas gdy Kijowski wycofał się z kandydowania[12]. 17 grudnia 2018 zawiesił czasowo przewodnictwo w KOD z powodów osobistych (p.o. przewodniczącej została dotychczasowa wiceprzewodnicząca Magdalena Filiks[13]), zaś 13 czerwca 2019 zrezygnował z funkcji przewodniczącego ruchu i stowarzyszenia[14].
Zamieszkał na Mazurach we wsi Cybulki w gminie Wydminy[15].
Kwestia przynależności do Grupy Oporu „Solidarni”
[edytuj | edytuj kod]W 2011 Łoziński w artykule „Encyklopedia Solidarności – hasło o mnie”, opublikowanym w prowadzonym przez siebie dwutygodniku „Kontrateksty”, poinformował, że w latach 1982–1989 był członkiem oraz przywódcą warszawskich grup oporu związanych z „Solidarnością”[16]. We wrześniu 2017 informacja została upubliczniona przez posłankę Kamilę Gasiuk-Pihowicz. 8 września 2017 w tej sprawie wypowiedziało się środowisko Grup Oporu „Solidarni”, negując fakt członkostwa Łozińskiego w tej organizacji, zaś Kapituła Odznaki Honorowej Grup Oporu wystosowała oficjalne dementi, skierowane do Szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz do mediów[17][18], mimo iż Łoziński nigdzie nie twierdził, że należał do tej konkretnej organizacji. Sam Krzysztof Łoziński wyjaśnił, że ktoś musiał przekręcić nazwę, ponieważ on w rzeczywistości działał w organizacji o podobnej nazwie Grupy Współpracy „Solidarności”[19].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Krzysztof Łoziński [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2015-12-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-21] .
- ↑ Czas przeszły, „Kontrateksty”, www.kontrateksty.pl [dostęp 2016-01-21] .
- ↑ a b c Krzysztof Łoziński , Kim byłem, kim jestem, czyli informacja o mnie, „Studio Opinii”, 25 listopada 2015 [dostęp 2015-12-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-15] .
- ↑ Andrzej Friszke, Solidarność podziemna 1981-1989, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk; Stowarzyszenie „Archiwum Solidarności”, 2006, ISBN 978-83-88490-45-3 (pol.).
- ↑ Krzysztof Łoziński , Encyklopedia Solidarności – hasło o mnie [online], [www.kontrateksty.pl] [dostęp 2015-12-25] .
- ↑ Informacja o Fundacji :: Kontrateksty.pl [online], www.kontrateksty.pl [dostęp 2015-12-25] .
- ↑ Krzysztof Łoziński , 122 drogi taternickie. Materiały szkoleniowe do użytku wewnętrznego, Polski Związek Alpinizmu, 1987 .
- ↑ Krzysztof Łoziński: Wiesław Binienda na zamówienie polityczne plecie bzdury [online], wiadomosci.wp.pl, 20 kwietnia 2012 [dostęp 2015-12-25] (pol.).
- ↑ Krzysztof Łoziński , Trzeba założyć KOD [online], Studio Opinii, 18 listopada 2015 [dostęp 2015-12-25] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-02] .
- ↑ Kijowski będzie miał konkurenta. Łoziński deklaruje start w wyborach nowego lidera KOD, „WPROST.pl”, 22 lutego 2017 [dostęp 2017-04-25] .
- ↑ Jacek Żakowski, Krzysztof Łoziński: Kijowski popełnił duży błąd, ale nie o niego w tej sprawie chodzi [online], www.polityka.pl, 19 stycznia 2017 [dostęp 2017-04-25] .
- ↑ Krzysztof Łoziński nowym szefem KOD. Kijowski wycofał się z kandydowania. polityka.pl, 2017-05-27. [dostęp 2017-05-27].
- ↑ Komunikat Zarządu Głównego KOD z dnia 17.12.2018 [online], ruchkod.pl, 17 grudnia 2018 [dostęp 2019-05-14] .
- ↑ Bartosz Goluch (oprac.), Krzysztof Łoziński rezygnuje z funkcji szefa KOD. "To trudna decyzja" [online], wiadomosci.wp.pl, 13 czerwca 2019 [dostęp 2019-08-16] .
- ↑ "Po cholerę panu to wszystko?". On jest ostatnią nadzieją dla KOD-u [online], gazetapl, 26 maja 2017 [dostęp 2024-07-09] (pol.).
- ↑ Krzysztof Łoziński: Encyklopedia Solidarności – hasło o mnie. www.kontrateksty.pl. [dostęp 2011-02-24].
- ↑ Kompromitacja! Nowy lider KOD nie był w grupach oporu „Solidarni”. Kapituła OPGO „S” stanowczo zdementowała wypowiedź Gasiuk-Pihowicz. www.wPolityce.pl, 8 września 2017. [dostęp 2017-09-09].
- ↑ Ale wstyd! Właśnie runął mit o opozycyjnej przeszłości nowego lidera KOD. www.m.niezalezna.pl, 8 września 2017. [dostęp 2017-09-09].
- ↑ Fakt.pl, Lider KOD dla Fakt24: skazali mnie na 1,5 roku więzienia [online], 8 września 2017 [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- Absolwenci XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Czackiego w Warszawie
- Absolwenci Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie i współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”
- Członkowie i współpracownicy KOR
- Członkowie podziemnych struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”
- Działacze Komitetu Obrony Demokracji
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Polscy nauczyciele fizyki
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy publicyści
- Praktycy sztuk walki
- Polscy wspinacze
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Urodzeni w 1948