Henryk Holfeier
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 kwietnia 2008 |
| Zawód, zajęcie |
ekonomista, działacz opozycji demokratycznej PRL |
| Rodzice |
Maksymilian i Leogarda |
Henryk Holfeier (ur. 5 stycznia 1924 w Gnieźnie, zm. 22 kwietnia 2008 w Hamburgu) – polski ekonomista, działacz opozycji demokratycznej w PRL, więziony przez władze komunistyczne[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Maksymiliana i Leogardy. Od 1945 r. związany z Delegaturą Sił Zbrojnych na Kraj[1]. Znając doskonale język niemiecki dwukrotnie jako kurier przedostał się z Polski do Ankony we Włoszech, gdzie stacjonował sztab generała Andersa[1]. Podczas trzeciej próby przedostania się do Włoch aresztowany przez UB. Otrzymał wyrok 12 lat więzienia „za szpiegostwo i przygotowywanie zamachu stanu z bronią w ręku”[1]. W latach 1947–1950 więziony w Pawilonie X Cytadeli Warszawskiej oraz w więzieniach na Mokotowie i we Wronkach[1]. Uwięziona została również jego narzeczona (późniejsza żona) Maria Holfeier[2][3].
W latach 1956–1979 pracował jako główny ekonomista w Bytomskich Zakładach Przemysłu Terenowego[1]. W 1979 roku przeszedł na rentę, zamieszkał na stałe w Krakowie. Został członkiem Konfederacji Polski Niepodległej. W 1983 roku współzałożyciel(razem m.in. z Kazimierzem Korabińskim) Związkowej Niezależnej Oficyny Wydawniczej - ZNOW Małopolska. Zajmował się fonografią. Nagrywał na taśmy magnetofonowe, m.in. homilie ks. Adolfa Chojnackiego, ks. Kazimierza Jancarza i ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego. W 1984 roku był współzałożycielem Apostolstwa Świeckich im. ks. J. Popiełuszki w kościele Matki Boskiej Dobrej Rady w Krakowie–Prokocimiu i organizatorem Mszy za Ojczyznę, które w tym kościele odbywały się każdego 19 dnia miesiąca[4].
W 1985 roku uczestnik protestu głodowego w Krakowie–Bieżanowie. Od 1986 roku uczestnik comiesięcznych Mszy za Ojczyznę w Juszczynie k. Makowa Podhalańskiego. Zbierał podpisy do władz PRL o uwolnienie więźniów politycznych i przywrócenie NSZZ „Solidarność”[4]. Był obserwatorem w procesach sądowych działaczy podziemia[1]. W 1988 r. wyróżniony medalem „Plus Ultra” za wytrwałość w pracy o ideały „Solidarności”[1]. Został przyjęty do Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej[5]. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie[3][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Adam Gliksman Leksykon ludzi małopolskiej „Solidarności. Tom II, wyd. Kraków 2017, s. 108–109 (biogram Henryka Holfeiera).
- ↑ KISZCZAK A ŻABKI PIĘKNEJ MARII [online], Nasze Blogi, 5 listopada 2015 [dostęp 2022-09-29] (pol.).
- ↑ a b KU PAMIĘCI ŚP. HOLFEIEROM | Blogmedia24 [online], blogmedia24.pl [dostęp 2022-09-29].
- ↑ a b Henryk Holfeier 05.01.1924 – 12.04.2013 – O Nim [online], KuPamięci [dostęp 2022-09-29].
- ↑ zmarł Henryk Holfeier. – Program7 NTI [online], www.program7.pl [dostęp 2022-09-29].
- ↑ Stowarzyszenie Sieć Solidarności | HOLFEIER Maria [online], www.sss.net.pl [dostęp 2022-09-29].