Przejdź do zawartości

Carl Bildt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carl Bildt
Ilustracja
Carl Bildt (2009)
Pełne imię i nazwisko

Nils Daniel Carl Bildt

Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1949
Halmstad

Minister spraw zagranicznych Szwecji
Okres

od 6 października 2006
do 3 października 2014

Przynależność polityczna

Umiarkowana Partia Koalicyjna

Poprzednik

Jan Eliasson

Następca

Margot Wallström

Premier Szwecji
Okres

od 4 października 1991
do 7 października 1994

Przynależność polityczna

Umiarkowana Partia Koalicyjna

Poprzednik

Ingvar Carlsson

Następca

Ingvar Carlsson

podpis
Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielki Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy
Carl Bildt (2001)

Nils Daniel Carl Bildt (ur. 15 lipca 1949 w Halmstad) – szwedzki polityk, premier Szwecji w latach 1991–1994, były przewodniczący centroprawicowej Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, od 2006 do 2014 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Halmstad w regionie Halland. Pochodzi z wielowiekowej rodziny arystokratycznej wywodzącej się z Danii i Norwegii, która osiadła na tym terenie we wczesnym średniowieczu. Jego prapradziadek, Gillis Bildt, sprawował urząd premiera Szwecji pod koniec lat 80. XIX w.

Carl Bildt rozpoczął (ostatecznie nieukończone) studia na Uniwersytecie w Sztokholmie. Był trzykrotnie żonaty. Drugą żoną polityka była Mia Bohman, córka byłego lidera Umiarkowanej Partii Koalicyjnej Gösty Bohmana. Jego trzecią żoną (od 1998) jest Anna Maria Corazza Bildt, z pochodzenia Włoszka, którą poznał w trakcie wykonywania misji na Bałkanach.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej połowie lat 70. pełnił funkcję przewodniczącego Ligi Studenckiej działającej przy Moderaterna. Od 1976 do 1978 pełnił funkcję specjalnego doradcy rządowego. W 1979 uzyskał mandat deputowanego do Riksdagu, w szwedzkim parlamencie zasiadał do 2001. W 1986 został wybrany na przewodniczącego Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, zastępując na tym stanowisku Ulfa Adelsohna. Konserwatystami kierował przez trzynaście lat, ustępując w 1999 na rzecz Bo Lundgrena.

W 1991, kiedy to po wyborach parlamentarnych socjaldemokracja nie była w stanie utworzyć rządu, Carl Bildt stanął na czele koalicyjnego centroprawicowego gabinetu, w skład którego weszli przedstawiciele Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, Partii Centrum, Ludowej Partii Liberałów i Chrześcijańskich Demokratów. Program jego rządu polegał na zliberalizowaniu i zreformowaniu szwedzkiej gospodarki, aby dostosować ją do wymogów Unii Europejskiej, do której w tym okresie Szwecja kandydowała. Carl Bildt przeprowadził proces negocjacyjny, zakończony podpisaniem na wyspie Korfu w dniu 23 czerwca 1994 traktatu akcesyjnego.

W tym samym roku koalicja przegrała kolejne wybory parlamentarne, w konsekwencji czego do władzy powrócił lewicowy premier Ingvar Carlsson. Carl Bildt już po złożeniu dymisji w 1994 został mediatorem w czasie konfliktu na Bałkanach. Do czerwca 1995 pełnił urząd Specjalnego Reprezentanta Unii Europejskiej do spraw Byłej Jugosławii. Był współprzewodniczącym Konferencji Pokojowej w Dayton w listopadzie 1995 oraz wysokim komisarzem do spraw Bośni i Hercegowiny od grudnia 1995 do czerwca 1997. W latach 1999–2001 zajmował stanowisko Specjalnego Ambasadora Sekretarza Generalnego ONZ na Bałkanach.

6 października 2006 po zwycięstwie centroprawicowej koalicji w wyborach krajowych Carl Bildt został powołany w skład rządu Fredrika Reinfeldta na urząd ministra spraw zagranicznych. Utrzymał to stanowisko także po wyborach w 2010. Zakończył urzędowanie w 2014.

Został przewodniczącym Global Commission on Internet Governance i doradcą w firmie prawniczej Covington[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Former Prime Minister of Sweden Carl Bildt Joins Covington. cov.com, 19 maja 2016. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 kwietnia 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 73, poz. 718).
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2006 r.o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 93).
  4. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 24 marca 2009. [dostęp 2011-08-24]. (wł.).
  5. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 340/2016 Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав. president.gov.ua, 22 sierpnia 2016. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]