Przejdź do zawartości

Adam Rippon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Rippon
Ilustracja
Adam Rippon (2018)
Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1989
Scranton

Wzrost

170 cm

Konkurencja

Soliści

Trener

Rafael Arutyunyan, Wiera Arutyunyan, Nadjeżda Kanajewa, Jason Dungjen, Yuka Satō, Brian Orser, Nikołaj Morozow, Jelena Siergiejewa

Klub

Skating Club of New York

Zakończenie kariery

19 listopada 2018

Rekordy życiowe ISU
Nota łączna

267,53
Trophée de France 2016

Program krótki

89,04
Skate America 2017

Program dowolny

182,28
Trophée de France 2016

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Pjongczang 2018 drużynowo
Mistrzostwa czterech kontynentów
złoto Jeonju 2010 soliści
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sofia 2009 soliści
złoto Sofia 2008 soliści
Finał Junior Grand Prix
złoto Gdańsk 2007 soliści
Strona internetowa

Adam Richard Rippon (ur. 11 listopada 1989 w Scranton) – amerykański łyżwiarz figurowy, startujący w konkurencji solistów. Brązowy medalista olimpijski z Pjongczangu (2018, drużynowo), mistrz czterech kontynentów (2010) oraz mistrz Stanów Zjednoczonych (2016). 19 listopada 2018 zakończył karierę sportową[1].

Jest pierwszym amerykańskim sportowcem, który zdobył medal olimpijski jako otwarcie zadeklarowany gej na zimowych igrzyskach olimpijskich[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Scranton w stanie Pensylwania. Jest najstarszy spośród sześciorga dzieci Kelly i Ricka Ripponów[3]. Urodził się z poważną wadą słuchu, jednak przed swoimi pierwszymi urodzinami przeszedł operację, która niemal całkowicie przywróciła mu słuch[4].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Naukę jazdy na łyżwach rozpoczął w wieku 10 lat, gdy jego matka zaprowadziła go na lodowisko i kupiła pierwsze łyżwy. W latach 2000–2007 był trenowany przez Jelenę Siergiejewą. W zawodach kategorii juniorów oraz juniorów młodszych zadebiutował w sezonie 2004/2005 i bardzo szybko zaczął osiągać pierwsze sukcesy.

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

Po wygranych w zawodach regionalnych, w sezonie 2007/2008 rozpoczął dominację w juniorskich zawodach międzynarodowych. W 2007 nawiązał współpracę z trenerem Nikołajem Morozowem. W zawodach z cyklu Junior Grand Prix wygrał w Rumunii i zajął drugie miejsce w Bułgarii, po czym zapewnił sobie triumf w finale Junior Grand Prix w Polsce. Został również mistrzem Stanów Zjednoczonych juniorów oraz mistrzem świata juniorów[5]. Drugi tytuł mistrza świata juniorów wywalczył rok później, debiutując równocześnie w zawodach seniorskich. Nie brał w tym sezonie udziału w żadnych innych zawodach juniorskich.

Kariera seniorska

[edytuj | edytuj kod]
Rippon na podium Mistrzostw Świata Juniorów 2008

W sezonie 2008/2009 zadebiutował w zawodach seniorów z cyklu Grand Prix, zajmując piąte miejsce w Cup of Russia i ósme miejsce w Skate America. W styczniu 2009 zakończył współpracę z dotychczasowym trenerem Morozowem i rozpoczął treningi w Toronto pod okiem dwukrotnego wicemistrza olimpijskiego, Briana Orsera[6]. W sezonie 2009/2010 po raz pierwszy stanął na podium zawodów z cyklu Grand Prix, zdobywając brązowy medal Trophée Eric Bompard. Zaraz po tym osiągnął jeden z największych sukcesów w karierze, został mistrzem czterech kontynentów w 2010[7]. Oprócz tego zajął szóste miejsce w pierwszym starcie w mistrzostwach świata.

Rippon na MŚ 2010

W kolejnych sezonach regularnie występował w zawodach Grand Prix i mistrzostwach czterech kontynentów. W 2012 został wicemistrzem Stanów Zjednoczonych. Jego wyniki nie były na tyle zadowalające, aby zakwalifikować się na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 w Soczi. W latach 2014–2016 występował w zawodach z cyklu Challenger Series, zajmując miejsca na podium oraz zdobył tytuł wicemistrza Stanów Zjednoczonych w roku 2015 i tytuł mistrza w 2016. W sezonie 2016/2017 wrócił do występów w Grand Prix, zdobywając brązowe medale na Skate America 2016 i Trophée de France 2016. Po raz pierwszy awansował do finału Grand Prix i zajął 6. lokatę.

W sezonie olimpijskim 2017/2018 zdobył srebrne medale na NHK Trophy 2017 i Skate America 2017. W finale Grand Prix zajął piąte miejsce. 7 stycznia 2018, po zajęciu czwartego miejsca w krajowych mistrzostwach, wywalczył awans na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018 w Pjongczangu[8]. W zawodach drużynowych podczas igrzysk olimpijskich wywalczył z reprezentacją Stanów Zjednoczonych brązowy medal. Tym samym został pierwszym amerykańskim sportowcem, który zdobył medal olimpijski jako otwarty homoseksualista podczas zimowych igrzysk olimpijskich. Indywidualnie w konkurencji solistów zajął 10. miejsce.

Pozostała działalność

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2018 w parze z Jenną Johnson zwyciężył w finale 26. edycji amerykańskiego programu rozrywkowego Dancing with the Stars[9][10]. Jesienią 2018 zasiadł w jury programu Dancing with the Stars Kids.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

2 października 2015 w wywiadzie dla magazynu „Skating” ujawnił się jako gej[11].

Programy

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Program krótki (SP) Program dowolny (FS) Pokazy mistrzów
2017–18
  • Diamonds – Adam Rippon, oryg. Sia, Benjamin Levin, Stargate
    choreografia: Benji Schwimmer, Jeffrey Buttle
  • Arrival of the Birds/Exodus (z filmu The Crimson Wing: Mystery of the Flamingos) – The Cinematic Orchestra
  • O (Fly On) – Coldplay
    choreografia: Benji Schwimmer


  • Diamonds – Adam Rippon, oryg. Sia, Benjamin Levin, Stargate
2016–17
  • Arrival of the Birds/Exodus z filmu The Crimson Wing: Mystery of the Flamingos) – The Cinematic Orchestra
  • O (Fly On) – Coldplay
    choreografia: Benji Schwimmer

  • Bloodstream – Stateless
    choreografia: Benji Schwimmer
  • Getaway – Tritonal, Angel Taylor

  • Diamonds – Josef Salvat, oryg. Sia, Benjamin Levin, Stargate

  • My Funny Valentine
2015–16 The Beatles medley:

  • O (Fly On) – Coldplay
    choreografia: Benji Schwimmer

2014–15
  • Tuxedo Junction – Quincy Jones
    choreografia: Catarina Lindgren

  • After Tonight – Justin Nozuka
    choreografia: Adam Rippon
2013–14
2012–13
  • After Tonight – Justin Nozuka
    choreografia: Adam Rippon
2011–12
  • Korobushko – Bond
    choreografia: Shae-Lynn Bourne
2010–11
  • I'm Yours – Jason Mraz
    choreografia: David Wilson

  • Are You Gonna Be My Girl – Jet
    choreografia: David Wilson

2009–10
  • Jonathan Livingston Seagull – Neil Diamond
    choreografia: David Wilson
  • Concerto for Violin and Orchestra – Samuel Barber
    choreografia: David Wilson
  • Are You Gonna Be My Girl – Jet
    choreografia: David Wilson

  • I'm Yours – Jason Mraz
    choreografia: David Wilson
2008–09
  • I'm Yours – Jason Mraz
    choreografia: David Wilson

  • Desperado – Westlife
    choreografia: Olha Orłowa, David Wilson

2007–08
  • I'll Still be Diggin' On James Brown" – Tubes in Town
    choreografia: Nikołaj Morozow
2006–07
2005–06
  • Just for You – Giovanni
    choreografia: Jelena Siergiejewa
  • Croatian Rhapsody
  • Wonderland – Maksim Mrvica
  • Whisper from the Mirror – Keiko Matsui
    choreografia: Jelena Siergiejewa
2004–05
2003–04
2002–03

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Zawody 04–05 05–06 06–07 07–08 08–09 09–10 10–11 11–12 12–13 13–14 14–15 15–16 16–17 17–18
Międzynarodowe[12]
Igrzyska olimpijskie 10
Mistrzostwa świata 6 13 8 6 WD
Mistrzostwa czterech kontynentów 1 5 4 WD 8 10
GP Finał Grand Prix 6 5
GP Cup of China 4
GP NHK Trophy 6 8 4 2
GP Rostelecom Cup 5 4
GP Skate America 8 4 2 3 2
GP Skate Canada International 3 4 10 4
GP Trophée Eric Bompard 3 4 5 3
CS U.S. International Classic 3
CS Finlandia Trophy 2 2 3
CS Golden Spin Zagrzeb 2
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[12]
Mistrzostwa świata juniorów 1 1
JGP Finał 1
JGP w Bułgarii 2
JGP w Chorwacji 6
JGP w Rumunii 1
Triglav Trophy 1 J
Krajowe[12]
Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych 2 N 11 J 6 J 1 J 7 5 5 2 5 8 2 1 WD 4
Eastern Sectionals 1 N 3 J 1 J
South Atlantic Regionals 4 N 1 J 1 J
Zawody drużynowe[12]
Igrzyska olimpijskie 3 T
3 P
World Team Trophy 2 T
7 P
Team Challenge Cup 1 T
3 P
Japan Open 2 T
1 P
3 T
5 P

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Rippon confirms retirement from figure skating. NBC Sports, 2018-11-19. [dostęp 2018-11-19]. (ang.).
  2. Emanuella Grinberg: Gay athletes are making history at the 2018 Winter Olympics. CNN, 2018-02-13. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).
  3. Adam Rippon poised to be the next big star. lifeskate.com, 2010-09-26. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-29)]. (ang.).
  4. Olympic Athletes with Hearing Loss. signiausa.com, 2018-02-08. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).
  5. Becca Staed: Adam Rippon wins junior men's gold. icenetwork, 2008-01-25. [dostęp 2018-05-05]. (ang.).
  6. 2008 World Junior Champion Adam Rippon announces coaching change. U.S. Figure Skating, 2009-01-02. [dostęp 2018-05-05]. (ang.).
  7. 2010 Four Continents Championships: Adam Rippon takes men's title. lifeskate, 2010-01-29. [dostęp 2018-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-06)]. (ang.).
  8. Christine Brennan: U.S. men's figure skating Olympic team set: Nathan Chen, Vincent Zhou, Adam Rippon. USA Today, 2018-01-07. [dostęp 2018-05-05]. (ang.).
  9. Catherine Thorbecke: Adam Rippon, Tonya Harding and more superstar athletes to face-off in 'Dancing With the Stars' season 26. ABC News, 2018-04-13. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).
  10. Dancing With The Stars: Adam Rippon wins Mirrorball Trophy during finale of athletes-only season. Mail Online, 2018-05-22. [dostęp 2018-05-22]. (ang.).
  11. Rippon comes out as gay in SKATING magazine. icenetwork, 2015-10-02. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).
  12. a b c d Competition Results – Adam RIPPON. ISU. [dostęp 2019-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-19)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]