Przejdź do zawartości

Zbigniew Głowienka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Głowienka
Ilustracja
gen. broni Zbigniew Głowienka (2010)
generał broni w st. spocz. generał broni w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

9 września 1951
Pisarzowice

Przebieg służby
Lata służby

19692014

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

7 Dywizja Desantowa
8 Dywizja Zmechanizowana
7 Brygada Obrony Wybrzeża
8 Dywizja Obrony Wybrzeża
1 Korpus Zmechanizowany
Pomorski Okręg Wojskowy
Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych
Śląski Okręg Wojskowy
2 Korpus Zmechanizowany
Dowództwo Wojsk Lądowych

Stanowiska

dowódca pułku desantowego
szef sztabu dywizji
dowódca dywizji
szef Szkolenia Wojsk Lądowych
szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych
dowódca okręgu wojskowego
dowódca korpusu
dowódca Wojsk Lądowych

Późniejsza praca

dyr. Departamentu Kontroli MON

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka IV Klasy (Brązowa) "Za zasługi dla ZŻWP" Honorowa Odznaka Organizacyjna "Za Zasługi dla FSRiWSZRP" Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Legii Zasługi (USA) Illinois Military Medal of Merit (Stany Zjednoczone)

Zbigniew Władysław Głowienka (ur. 9 września 1951 w Pisarzowicach) – generał broni Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Władysław Głowienka urodził się 9 września 1951 w Pisarzowicach. W latach 1969–1973 był podchorążym w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, po ukończeniu której otrzymał promocję oficerską i tytuł zawodowy inżyniera. Na pierwsze stanowisko służbowe skierowano go w 1973 do 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej, gdzie został dowódcą plutonu desantowego w 35 pułku desantowym w Gdańsku. W 1975 został dowódcą kompanii desantowej. W latach 1977–1980 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie, uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Po ukończeniu studiów II stopnia był od 1980 do 1982 szefem sztabu – zastępcą dowódcy 35 pułku desantowego. Następnie dowodził 4 pułkiem desantowym w Lęborku, który w 1986 uzyskał miano Przodującego Oddziału Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

W tym samym roku został przeniesiony do 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy. W 1989 objął dowództwo 7 Łużyckiej Brygady Obrony Wybrzeża w Gdańsku. W latach 1991–1992 był słuchaczem Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Od 1992 dowodził 8 Drezdeńską Dywizją Zmechanizowaną, którą rok później przemianowano na 8 Bałtycką Dywizję Obrony Wybrzeża. Również w 1993 jednostkę tę wyróżniono Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1996 rozpoczął służbę w Dowództwie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, gdzie początkowo był zastępcą szefa sztabu ds. operacyjnych, a w 1997 został szefem szkolenia – zastępcą dowódcy.

W 2000 wyznaczono go na Szefa Szkolenia Wojsk Lądowych w Warszawie, natomiast w latach 2001-2003 dowodził 1 Korpusem Zmechanizowanym w Bydgoszczy przez cały okres jego istnienia. Następnie był dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego. 7 października 2006 został szefem nowo utworzonego Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w Bydgoszczy. Od 26 sierpnia do 1 września 2007 przebywał w rezerwie kadrowej, po czym objął stanowisko dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W 2009 przejął dowództwo nad 2 Korpusem Zmechanizowanym w Krakowie.

20 maja 2010 Marszałek Sejmu wykonujący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Bronisław Komorowski wyznaczył go na dowódcę Wojsk Lądowych[1] (ze stopniem etatowym stanowiska: generał broni), po gen. dyw. Tadeuszu Buku, który zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu rządowego Tu-154 w Smoleńsku. Objęcie funkcji dowódcy Wojsk Lądowych (przejęcie od tymczasowo pełniącego obowiązki gen. dyw. Edwarda Gruszki) odbyło się 24 maja 2010 w Dowództwie Wojsk Lądowych w Warszawie, w obecności ministra Bogdana Klicha i gen. Mieczysława Cieniucha.

17 grudnia 2013 roku w Belwederze Prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył mu akt zwolnienia ze stanowiska dowódcy Wojsk Lądowych z dniem 1 stycznia 2014 roku[2][3][4].

W lutym 2014 roku zakończył służbę wojskową[5]. Następnie piastował stanowisko dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej[6].

Awanse oficerskie

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 2010 r. nr 44, poz. 622
  2. Nominacje dla nowych dowódców. polska-zbrojna.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  3. Uroczystość wręczenia aktu mianowania Dowódcy Generalnemu RSZ. prezydent.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  4. Prezydent RP wręczył akt mianowania Dowódcy Generalnemu RSZ. bbn.gov.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  5. Pożegnanie generałów. mon.gov.pl, 3 lutego 2014. [dostęp 2014-02-03].
  6. Departament Kontroli. mon.gov.pl. [dostęp 2014-02-14].
  7. M.P. z 2001 r. nr 28, poz. 462
  8. M.P. z 2010 r. nr 65, poz. 834
  9. M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1033 – pkt 1.
  10. M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21 – pkt 15.
  11. M.P. z 1996 r. nr 58, poz. 548 – pkt 11.
  12. Święto Sztabu Generalnego. polska-zbrojna.pl, 25 października 2012. [dostęp 2013-07-04].
  13. Ordery dla zasłużonych oficerów i pracowników WP. prezydent.pl, 25 października 2012. [dostęp 2013-07-04].
  14. Dowództwo Wojsk Lądowych (15-lecie). army.mil.pl, 12 września 2012. s. 72. [dostęp 2013-07-04].
  15. Obchody Święta Wojsk Lądowych. wojsko-polskie.pl, 29 września 2005. [dostęp 2013-07-04].
  16. por. Andrzej Bogdański: Wigilia w Cytadeli / Ostatnia wigilia w CWMSD. army.mil.pl, 19 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-27].
  17. 30-lecie Związku Żołnierzy Wojska Polskiego. wp.mil.pl, 14 czerwca 2011. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)].
  18. gen. broni Zbigniew Głowienka udekorowany odznaką (drugi z lewej). mon.gov.pl, 14 czerwca 2011. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  19. Pożegnanie z mundurem i z Polską. army.mil.pl, 25 lutego 2013. [dostęp 2013-07-04].
  20. Dyplom nadania. army.mil.pl, 25 lutego 2013. [dostęp 2013-07-04].
  21. Pożegnanie z mundurem i z Polską. polska-zbrojna.pl, 25 lutego 2013. [dostęp 2013-07-04].
  22. Wizyta Dowódcy Wojsk Lądowych Francji. army.mil.pl, 7 listopada 2013. [dostęp 2013-11-16].
  23. Sojusznicze podziękowania. army.mil.pl, 14 sierpnia 2012. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2012)].
  24. Medal dla amerykańskiego generała. polska-zbrojna.pl, 14 sierpnia 2012. [dostęp 2013-07-04].
  25. Dowódca Wojsk Lądowych odznaczony Medalem Zasługi. army.mil.pl, 13 lipca 2012. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 lipca 2012)].
  26. Polish Land Forces Commander Receives Illinois Military Medal Of Merit. il.ngb.army.mil, 12 lipca 2012. [dostęp 2013-07-04]. (ang.).
  27. Polish Land Forces Commander Receives Illinois Military Medal of Merit. polishnews.com, 17 lipca 2012. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 sierpnia 2012)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]