Przejdź do zawartości

Władysław Nawrocki (major)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Nawrocki
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1942
Freising

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Legion Puławski

Jednostki

KRU Końskie

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Władysław Nawrocki[a] (ur. 28 stycznia 1892 w Warszawie, zm. 18 sierpnia 1942 w Freising) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie, w rodzinie Aleksandra[2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionu Puławskiego. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W listopadzie 1918, jako sztabskapitan byłego 1 Pułku Strzelców Polskich, przebywał w Krakowie. 12 listopada generał brygady Bolesław Roja mianował go komendantem Flotylli Wiślanej w Krakowie[3][4].

1 czerwca 1921, w stopniu kapitana, pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze, a jego oddziałem macierzystym był 63 Pułk Piechoty w Toruniu[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 373. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W latach 1922–1923 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisku szefa Oddziału III Sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 63 pp[1]. 1 listopada 1922 został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”. Od tego czasu przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[7][b]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 107. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W tym samym roku został przeniesiony do 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach na stanowisko dowódcy I batalionu[9][10]. W lipcu 1925 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11].

W listopadzie 1927 został przydzielony ze Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10 w Gródku Jagiellońskim do 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[12]. W grudniu 1929 został Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV na stanowisko inspektora wyszkolenia Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego przy Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego z siedzibą w Łodzi[13]. Z dniem 15 stycznia 1932 został przeniesiony do 73 Pułk Piechoty w Katowicach na stanowisko dowódcy II batalionu, detaszowanego w Oświęcimiu[14][15]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Końskie na stanowisko komendanta[16]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Końskie, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pełnił służbę w następnym roku[17][18].

Po kampanii wrześniowej przebywał w niemieckiej niewoli. Zmarł 18 sierpnia 1942.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław III Nawrocki”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a mianowicie ppor. art. rez. Władysława I Nawrockiego (ur. 28 lutego 1888) i kpt. piech. Władysława II Nawrockiego[1].
  2. ↑ Z uwagi na to, że nie został powołany na jednoroczny kurs doszkolenia w WSWoj., w 1925 utracił tytuł oficera przydzielonego do Sztabu Generalnego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 105, 305, 407.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2020-11-19].
  3. ↑ Rozkaz Nr 8 Polskiej Komendy Wojskowej w Krakowie z 12 listopada 1918, L. prez. 121.
  4. ↑ Dyskant 1994 ↓, s. 28, autor błędnie podał, że Władysław Nawrocki był kapitanem marynarki.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 185.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 43.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 821.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 170.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 166, 349.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 24 lipca 1925 roku, s. 416.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 121, 173.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 384.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 232.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 601.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 849.
  18. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 170.
  19. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 13 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  22. ↑ M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 „za zasługi, położone na polu organizacji rezerw”.
  23. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 121.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Nawrocki_(major)&oldid=74828513”