Przejdź do zawartości

Philipp Lahm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Philipp Lahm
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1983
Monachium

Wzrost

170 cm

Pozycja

obrońca, pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2005 Bayern Monachium II 63 (3)
2003–2005 VfB Stuttgart (wyp.) 53 (2)
2005–2017 Bayern Monachium 332 (12)
W sumie: 448 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1999  Niemcy U-17 1 (0)
2000  Niemcy U-18 1 (0)
2001–2002  Niemcy U-19 9 (1)
2002–2003  Niemcy U-20 6 (0)
2003  Niemcy U-21 3 (0)
2004–2014  Niemcy 113 (5)
W sumie: 133 (6)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Brazylia 2014 piłka nożna
III miejsce Niemcy 2006 piłka nożna
III miejsce RPA 2010 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
II miejsce Austria/Szwajcaria 2008 piłka nożna
Odznaczenia
Order Bawarski Zasługi
Srebrny Liść Laurowy (RFN) Srebrny Liść Laurowy (RFN) Srebrny Liść Laurowy (RFN)
Strona internetowa

Philipp Lahm (ur. 11 listopada 1983 w Monachium) – niemiecki piłkarz, który występował na pozycji obrońcy. Złoty medalista Mistrzostw Świata 2014, brązowy medalista Mistrzostw Świata 2006, 2010, srebrny medalista Mistrzostw Europy 2008. W latach 2004–2014 reprezentant Niemiec. Uczestnik Mistrzostw Europy 2004, 2012. Zdobywca Ligi Mistrzów UEFA z Bayernem Monachium w sezonie 2012/2013.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Philipp Lahm do 1995 roku trenował w klubie FT Gern München. Następnie grywał w młodzieżowych drużynach Bayernu Munchen, a w sezonie 2001/2002 zaczął grywać w rezerwach bawarskiego zespołu. Przez dwa sezony rozegrał dla nich 63 ligowe pojedynki i strzelił trzy gole.

Latem 2003 roku Lahm został wypożyczony do VfB Stuttgart. W jego barwach 3 sierpnia w wygranym 2:0 wyjazdowym meczu z Hansą Rostock zadebiutował w Bundeslidze. Pierwszego gola strzelił natomiast 3 kwietnia 2004 roku, a VfB pokonał wówczas VfL Wolfsburg 5:1. Stuttgart w końcowej tabeli zajął czwarte miejsce, a Lahm w linii obrony grywał najczęściej z takimi zawodnikami jak Zvonimir Soldo, Fernando Meira i Andreas Hinkel. W kolejnym sezonie niemiecki zawodnik zadebiutował w Pucharze UEFA, natomiast w Bundeslidze „Die Schwaben” uplasowali się na piątej lokacie.

W lipcu 2005 roku Lahm powrócił do Bayernu, jednak początkowo leczył kontuzję więzadła krzyżowego. Ligowy debiut zanotował dopiero 19 listopada, kiedy to podczas wygranego 2:1 spotkania z Arminią Bielefeld zmienił w 63. minucie Bixente Lizarazu. W sezonie 2005/2006 w obronie Bayernu grali najczęściej Willy Sagnol, Lúcio, Valérien Ismaël oraz Martín Demichelis, jednak po wyleczeniu swojego urazu Lahm coraz częściej występował w wyjściowej jedenastce. Monachijska drużyna wywalczyła mistrzostwo oraz Puchar Niemiec, a podczas kolejnych rozgrywek Lahm jako jedyny zawodnik swojego klubu wystąpił we wszystkich 34 ligowych pojedynkach. Bayern w końcowej tabeli zajął jednak dopiero czwarte miejsce i zakwalifikował się do Pucharu UEFA. Z tych rozgrywek Bayern został wyeliminowany w półfinale przez późniejszych zdobywców pucharu – Zenit St. Petersburg. W lidze podopieczni Ottmara Hitzfelda radzili sobie jednak znacznie lepiej i sięgnęli po 21 w historii klubu tytuł mistrza kraju.

16 maja 2008 roku Lahm podpisał z Bayernem nowy kontrakt, który miał obowiązywać do 20 czerwca 2012 roku. 5 grudnia Niemiec strzelił gola w wygranym 2:1 meczu przeciwko TSG 1899 Hoffenheim, jednak ostatecznie to beniaminek Bundesligi dzięki lepszej sytuacji bramkowej zajął pierwsze miejsce po rundzie jesiennej ligowych rozgrywek.

4 lutego 2017 roku, w meczu ligowym przeciwko Schalke 04, zaliczył swój 500. występ dla Bayernu. Trzy dni później ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej po zakończeniu sezonu 2016/2017[1]. W sezonie 2016/2017 zdobył 5. z rzędu tytuł mistrza Niemiec z Bayernem Monachium. Po tym sezonie zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku Lahm rozegrał trzy mecze dla reprezentacji Niemiec do lat 21. W seniorskiej kadrze zadebiutował 18 lutego 2004 roku w wygranym 2:1 pojedynku z Chorwacją, kiedy to rozegrał pełne 90 minut i przez magazyn Kicker został wybrany najlepszym piłkarzem tych zawodów. Pierwszego gola dla zespołu narodowego zdobył 28 kwietnia tego samego roku w przegranym 1:5 towarzyskim spotkaniu przeciwko Rumunii rozegranym w Bukareszcie.

Następnie Lahm wystąpił na Mistrzostwach Europy 2004, na których Niemcy zostali wyeliminowani już w rundzie grupowej, w której zajęli trzecie miejsce. Dwa lata później gracz Bayernu wziął udział w Mistrzostwach Świata 2006. W inauguracyjnym meczu turnieju z Kostaryką Lahm już w 6. minucie wpisał się na listę strzelców strzelając tym samym pierwszą bramkę na tych mistrzostwach. Niemcy wywalczyli na tym mundialu brązowy medal, a Lahm został wybrany przez FIFA do Drużyny Gwiazd. W 2008 roku były zawodnik Stuttgartu został powołany przez Joachima Löwa do kadry na Euro 2008. Lahm wystąpił we wszystkich meczach rundy grupowej oraz ćwierćfinale i półfinale w pełnym wymiarze czasowym. W pojedynku 1/2 finału zdobywając gola w 90. minucie zapewnił Niemcom zwycięstwo z Turcją 3:2. W finałowym meczu przeciwko Hiszpanii zawodnik Bayernu po przerwie został zmieniony przez Marcella Jansena, a podopieczni Joachima Löwa przegrali 0:1 i zostali wicemistrzami Europy.

Przed rozpoczęciem Mistrzostw Świata 2010 Lahm został wybrany nowym kapitanem reprezentacji Niemiec. W roli tej zastąpił kontuzjowanego Michaela Ballacka[2]. W turnieju zdobył brązowy medal. Wystąpił we wszystkich spotkaniach oprócz meczu z Urugwajem, przed którym zachorował. Asystował przy jednej bramce.

W 2014 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata 2014.

18 lipca 2014 zakończył karierę reprezentacyjną[3].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Bayern Monachium

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Świata

Mistrzostwa Europy

  • Wicemistrzostwo: 2008

Działalność charytatywna

[edytuj | edytuj kod]

Philipp Lahm jest znany ze swojej działalności charytatywnej. W 2007 roku założył własną fundację „Philipp Lahm Stiftung”. Brał czynny udział w akcjach dotyczących AIDS i homofobii, był ambasadorem mistrzostw hokeja na lodzie, pracował również dla dzieci[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lahm ogłosił zakończenie kariery. dieroten.pl. [dostęp 2017-02-12]. (pol.).
  2. Lahm kapitanem reprezentacji Niemiec. wp.pl. [dostęp 2010-06-28]. (pol.).
  3. bucz: 30 lat i ma dość. Lahm czwartą gwiazdką żegna się z kadrą. TVN24. [dostęp 2014-07-18]. (pol.).
  4. „Sport.pl” dodatek „Gazety Wyborczej” z dnia 2010-06-28, str. 2, artykuł „Mikroobrońcy”, autor: Adam Romański
  5. Weltmeister erhalten Silbernes Lorbeerblatt vom Bundespräsidenten [online], DFB - Deutscher Fußball-Bund e.V. [dostęp 2024-01-09] (niem.).
  6. Turnierdirektor [online], DFB - Deutscher Fußball-Bund e.V., 7 grudnia 2017 [dostęp 2024-02-09] (niem.).
  7. Bayerischer Verdienstorden: Söder ehrt Weltmeister Philipp Lahm [online], bild.de, 8 lipca 2021 [dostęp 2024-01-09] (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]