Pańska Góra (Beskid Mały)
49°51′06″N 19°21′25″E/49,851667 19,356944 Widok ze Smrekowicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
432 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wadowickiego  | |
Położenie na mapie gminy Andrychów  | |
| 49°51′06″N 19°21′25″E/49,851667 19,356944
| |
Pańska Góra (432 m) – najbardziej na północ wysunięte wzniesienie w Beskidzie Andrychowskim (wschodnia część Beskidu Małego). Znajduje się w Paśmie Bliźniaków ciągnącym się od doliny Wieprzówki na zachodzie, po dolinę Skawy na wschodzie[1]. Pańska Góra jest najbardziej na zachód wysuniętym wzniesieniem w tym paśmie. Od następnego na wschód wzniesienia Gronie oddziela ją Przełęcz Pańska (380 m). Znajduje się w Andrychowie w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim[2][3].
Pańska Góra jest porośnięta lasem mającym status parku miejskiego. Prowadzi przez nią szlak turystyczny, a także szlaki rowerowe i ścieżki dydaktyczne. Z pól otaczających las roztaczają się widoki na Kobylicę, Susfatową Górę, główny grzbiet Beskidu Małego od Gancarza po Łamaną Skałę, na Potrójną, Jawornicę, Pabisiową Górę[1].
Góra należała do właścicieli Andrychowa, którzy założyli tutaj m.in. park i sad owocowy. To dlatego okoliczni mieszkańcy nazywali szczyt Pańską Górą[1].
Na Pańskiej Górze znajdują się interesujące geologów osobliwości skalne, tzw. Skałki Andrychowskie. Na zachodnim stoku występują takie same wapienia, jak na Wapiennicy[4], na północnym stoku znaleziono porwak, zawierający wśród wapiennych skał osadowych z okresu górnej kredy znacznie starsze skały metamorficzne pochodzące z dewonu[1]. Ma on długość 200 m i miąższość do 30 m[4].
- Szlak turystyczny
Andrychów – Pańska Góra – Gronie – Kobylica – Czuby – Przełęcz Biadasowska – Wapienica – Przykraźń – Panienka – Susfatowa Góra – Przełęcz Kaczyńska – Narożnik – Sosina – Czuba – Gancarz – Czoło – Przełęcz pod Gancarzem – Groń Jana Pawła II[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 189, 263, 265, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-29].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-02-29].
- ↑ a b Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 479–480.
- ↑ Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.