Przejdź do zawartości

Choroba McArdle’a

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Choroba McArdle’a
Morbus McArdle
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

E74.0
Choroba spichrzeniowa glikogenu

DiseasesDB

5307

OMIM

232600

MeSH

D006012

Choroba McArdle’a, glikogenoza typu V, GSD V – choroba genetyczna, dziedziczona autosomalnie recesywnie. Dotyka ona średnio jedną na 100–167 tys. osób. Choroba spowodowana jest niedoborem enzymumięśniowej fosforylazy glikogenowej. Polega na nadmiernym gromadzeniu glikogenu w mięśniach[1][2][3].

Została odkryta w 1951 r. przez Briana McArdle’a z Guy's Hospital w Londynie[4].

Najczęstszą mutacją występującą w populacji białej (ang. Caucasian population) jest tranzycja cytozyny w tyminę (p.R50X) powodująca przedwczesną terminację translacji[5]. Drugą, pod względem częstości występowania, jest mutacja p.G205S skutkująca wytworzeniem nieaktywneego enzymu[6][7].

Mimo obniżonej zdolności do podejmowania aktywności fizycznej przez pacjentów, współczesne metody leczenia obejmują odpowiednio dobrany, regularny i nieforsowny trening[8][9]. Obiecujące wydają się także wyniki badań wstępnych z użyciem walproinianu sodu, który wykazuje właściwości regulatorowe wobec aktywności fosforylazy glikogenu[10][11].

Objawy

[edytuj | edytuj kod]
  • bóle mięśniowe
  • mioglobinuria
  • podwyższenie poziomu enzymów mięśniowych we krwi po wysiłku

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Renata Siciliani Scalco i inni, From exercise intolerance to functional improvement: the second wind phenomenon in the identification of McArdle disease, „Arquivos De Neuro-Psiquiatria”, 7, 2014, s. 538–541, ISSN 1678-4227, PMID25054987 [dostęp 2016-02-27].
  2. R. Quinlivan i inni, McArdle disease: a clinical review, „Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry”, 11, 2010, s. 1182–1188, DOI10.1136/jnnp.2009.195040, ISSN 1468-330X, PMID20861058 [dostęp 2016-02-27].
  3. MIGOCKA-PATRZAŁEK M. i inni, Choroba McArdle’a: patogeneza i perspektywy terapii, „POSTEPY BIOLOGII KOMORKI”, 42 (3), 12 maja 2015, s. 431–433.
  4. B. McARDLE, Myopathy due to a defect in muscle glycogen breakdown, „Clinical Science”, 1, 1951, s. 13–35, ISSN 0009-9287, PMID24540673 [dostęp 2016-02-27].
  5. Gisela Nogales-Gadea i inni, Knock-in mice for the R50X mutation in the PYGM gene present with McArdle disease, „Brain: A Journal of Neurology”, Pt 7, 2012, s. 2048–2057, DOI10.1093/brain/aws141, ISSN 1460-2156, PMID22730558 [dostęp 2016-02-27].
  6. A.L. Andreu i inni, McArdle disease: molecular genetic update, „Acta Myologica: Myopathies and Cardiomyopathies: Official Journal of the Mediterranean Society of Myology / Edited by the Gaetano Conte Academy for the Study of Striated Muscle Diseases”, 1, 2007, s. 53–57, ISSN 1128-2460, PMID17915571, PMCIDPMC2949323 [dostęp 2016-02-27].
  7. A. Martinuzzi i inni, McArdle’s disease. The unsolved mystery of the reappearing enzyme, „The American Journal of Pathology”, 6, 1999, s. 1893–1897, DOI10.1016/S0002-9440(10)65447-8, ISSN 0002-9440, PMID10362816, PMCIDPMC1866615 [dostęp 2016-02-27].
  8. Ronald G. Haller i inni, Aerobic conditioning: an effective therapy in McArdle’s disease, „Annals of Neurology”, 6, 2006, s. 922–928, DOI10.1002/ana.20881, ISSN 0364-5134, PMID16718692 [dostęp 2016-02-27].
  9. Alejandro Lucia i inni, Double trouble (McArdle’s disease and myasthenia gravis): how can exercise help?, „Muscle & Nerve”, 1, 2007, s. 125–128, DOI10.1002/mus.20645, ISSN 0148-639X, PMID16967472 [dostęp 2016-02-27].
  10. J. McC Howell i inni, Investigating sodium valproate as a treatment for McArdle disease in sheep, „Neuromuscular disorders: NMD”, 2, 2015, s. 111–119, DOI10.1016/j.nmd.2014.10.002, ISSN 1873-2364, PMID25455802 [dostęp 2016-02-27].
  11. Gisela Nogales-Gadea i inni, The pathogenomics of McArdle disease--genes, enzymes, models, and therapeutic implications, „Journal of Inherited Metabolic Disease”, 2, 2015, s. 221–230, DOI10.1007/s10545-014-9743-2, ISSN 1573-2665, PMID25053163 [dostęp 2016-02-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]