Łuk dłoniowy głęboki
Łuk dłoniowy głęboki (łac. arcus palmaris profundus) – w anatomii człowieka tętnica ręki utworzona przez tętnicę promieniową oraz w mniejszym stopniu łokciową (odwrotnie niż w łuku dłoniowym powierzchownym)[1].
Topografia
[edytuj | edytuj kod]Tętnica promieniowa w swoim końcowym odcinku oddaje gałąź dłoniową głęboką (łac. ramus palmaris profundus arteriae radialis) która stanowi początek łuku głębokiego. Następnie przechodzi przez pierwszą (85%) lub drugą (15%)[2] przestrzeń międzykostną i leżąc na kościach śródręcza oraz mięśniach międzykostnych kieruje się w stronę kłębika. Na całym odcinku łuk tętniczy przykryty jest ścięgnami zginaczy. Ostatecznie łuk zespala się z gałęzią od tętnicy łokciowej[1].
W badaniach obrazowych znajduje się średnio 4,5 cm od stawu promieniowo-nadgarstkowego[3].
Tętnicy wzdłuż całego przebiegu towarzyszy gałąź głęboka nerwu łokciowego, przy czym wzajemny stosunek topograficzny pomiędzy tymi strukturami jest bardzo zmienny[1].
Łuk dłoniowy głęboki oddaje drobne gałęzie do sieci dłoniowej nadgarstka, a także trzy tętnice dłoniowe śródręcza (II, III, IV), z których od każdej odchodzi dodatkowo gałąź przeszywająca do tętnicy grzbietowej śródręcza[1].
Zmienność
[edytuj | edytuj kod]Lokalizację łuku można dość dokładnie określić dzięki stałemu położeniu względem punktów orientacyjnych (np. kości czy stawów ręki)[3]. Badanie 200 rąk na 100 zwłokach wykazało, że najczęstszy (60%) wariant łuku głębokiego to połączenie gałęzi głębokiej dłoniowej tętnicy promieniowej z gałęzią głęboką dolną tętnicy łokciowej[4]. W 30% łuk łączy się z gałęzią górną, a w 10% z obiema gałęziami[3]. Jeśli gałąź tętnicy promieniowej przechodzi przez II przestrzeń międzykostną, zespolenie z dwiema gałązkami tętnicy promieniowej jest jeszcze rzadsze[2].
Całkowity brak łuku należy do rzadkości[5].
Główne zaopatrzenie łuku w krew pochodzi od:
- obu tętnic (66,67%);
- tętnicy promieniowej z małą domieszką krwi z tętnicy łokciowej (21,63%);
- wyłącznie tętnicy promieniowej (8,33%);
- wyłącznie tętnicy łokciowej (3,33%)[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 259–263, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Olave E., Prates JC. Deep palmar arch patterns in Brazilian individuals. „Surgical and radiologic anatomy”. 4 (21), s. 267–71, 1999. PMID: 10549084.
- ↑ a b c McLean KM., Sacks JM., Kuo YR., Wollstein R., Rubin JP., Lee WP. Anatomical landmarks to the superficial and deep palmar arches. „Plastic and reconstructive surgery”. 1 (121), s. 181–5, styczeń 2008. DOI: 10.1097/01.prs.0000293863.45614.f9. PMID: 18176219.
- ↑ Loukas M., Holdman D., Holdman S. Anatomical variations of the superficial and deep palmar arches. „Folia morphologica”. 2 (64), s. 78–83, maj 2005. PMID: 16121323.
- ↑ a b Mezzogiorno A., Passiatore C., Mezzogiorno V. Anatomic variations of the deep palmar arteries in man. „Acta anatomica”. 3 (149), s. 221–4, 1994. PMID: 7976173.
