Bracia Włosi
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
FdI |
| Lider | |
| Data założenia |
2012 |
| Adres siedziby | |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków |
ok. 130 tys. (2021)[1] |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
|
| Młodzieżówka |
Gioventù Nazionale |
| Barwy | |
| Strona internetowa | |
Bracia Włosi[2] (wł. Fratelli d’Italia, FdI), właśc. Bracia Włosi – Sojusz Narodowy (wł. Fratelli d’Italia – Alleanza Nazionale, FdI-AN)[3] – włoska partia polityczna o profilu narodowo-konserwatywnym[4]. Do 2014 działała pod nazwą Bracia Włosi – Centroprawica Narodowa (wł. Fratelli d’Italia – Centrodestra Nazionale, FdI-CN). Ugrupowanie należy do Partii Europejskich Konserwatystów i Reformatorów[5].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Ugrupowanie powstało z połączenia dwóch grup politycznych utworzonych w połowie grudnia 2012. Pierwszą z nich (Centroprawicę Narodową) powołał Ignazio La Russa, jeden z krajowych koordynatorów Ludu Wolności. Nastąpiło to w uzgodnieniu z liderem PdL Silviem Berlusconim, aby zapewnić w przyszłych wyborach w ramach centroprawicowej koalicji dodatkową listę o profilu bardziej prawicowym[6]. Frakcję Bracia Włosi utworzyli mniej więcej w tym samym czasie Giorgia Meloni i Guido Crosetto, również należący do Ludu Wolności[7]. Obie grupy, reprezentujące w znacznej mierze dawnych działaczy Sojuszu Narodowego i polityków przeciwnych rządowi Mario Montiego, skonsolidowały się po kilku dniach[8]. Do nowej formacji przyłączyło się łącznie około 25 parlamentarzystów krajowych i europejskich, którzy m.in. powołali własną frakcję w Senacie[9]. Na potrzeby wyborów parlamentarnych w 2013 FdI-CN przystąpiła do bloku centroprawicy opartego na PdL i Lidze Północnej.
W wyniku wyborów partia nie uzyskała mandatów w Senacie. Do Izby Deputowanych XVII kadencji wynik na poziomie 2% głosów przełożył się na 9 mandatów[10]. Samodzielnie wystartowała następnie w wyborach europejskich w 2014, uzyskując około 3,7% głosów i nie przekraczając wyborczego progu[11].
W wyborach w 2018 Bracia Włosi wystartowali w ramach koalicji centroprawicy, która otrzymała najwyższe poparcie na poziomie około 37% głosów. Partię poparło po około 3,5% głosujących w wyborach do każdej z izb. Ugrupowanie wywalczyło łącznie około 50 mandatów w parlamencie z puli proporcjonalnej i większościowej[12][13][14]. W 2019 Marco Marsilio został pierwszym należącym do partii prezydentem regionu, wygrywając z ramienia centroprawicowej koalicji wybory w Abruzji[15]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku partia po raz pierwszy przekroczyła próg wyborczy, wprowadzając 6 deputowanych[16][17].
W 2021 ugrupowanie stało się jedyną istotną siłą parlamentarną pozostającą w opozycji do rządu Maria Draghiego[18]. Formacja w wyborach w 2022 startowała ponownie w ramach koalicji centroprawicy, która uzyskała większość w parlamencie. Bracia Włosi uzyskali w tych wyborach największe poparcie – ich listy do każdej z izb otrzymały po około 26% głosów. Partia wprowadziła 119 posłów i 66 senatorów[19][20]. W październiku 2022 przewodnicząca ugrupowania Giorgia Meloni została nowym premierem Włoch[21].
W wyborach europejskich w 2024 Bracia Włosi zajęli pierwsze miejsce (28,8% głosów i 24 mandaty)[22].
Przewodniczący
[edytuj | edytuj kod]Partią początkowo kierowała trójka jej założycieli, w latach 2013–2014 przewodniczył jej Ignazio La Russa, następnie na jej czele stanęła Giorgia Meloni[23].
Poparcie
[edytuj | edytuj kod]| Wybory[16] | Głosy (tys.) | % | Mandaty |
|---|---|---|---|
| 2013 | 666 | 2,0 | 9 |
| 2018 | 1427 | 4,4 | 32 |
| 2022 | 7303 | 26,0 | 119 |
| Wybory[16] | Głosy (tys.) | % | Mandaty |
|---|---|---|---|
| 2013 | 590 | 1,9 | 0 |
| 2018 | 1286 | 4,3 | 18 |
| 2022 | 7167 | 26,0 | 69 |
| Wybory[16] | Głosy (tys.) | % | Mandaty |
|---|---|---|---|
| 2014 | 1004 | 3,7 | 0 |
| 2019 | 1723 | 6,5 | 6[17] |
| 2024 | 6725 | 28,8 | 24 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sondaggi a picco? Adesso per la Lega anche i tesserati sono al palo. Invece Fratelli d’Italia cresce e rischia di mangiarsi Salvini a breve. lanotiziagiornale.it, 6 kwietnia 2021. [dostęp 2022-10-31]. (wł.).
- ↑ Łukasz Maślanka: Prawicowa koalicja wygrywa wybory parlamentarne we Włoszech. pism.pl, 28 września 2022. [dostęp 2022-10-25].
- ↑ Statuto registrato il 31.10.2019. fratelli-italia.it, listopad 2019. [dostęp 2024-02-24]. (wł.).
- ↑ Parties and Elections in Europe: Italy. parties-and-elections.eu. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
- ↑ About ECR Party. ecrparty.eu. [dostęp 2023-07-09]. (ang.).
- ↑ Pdl, la destra in fermento La Russa se ne va e fonda «Centrodestra nazionale». corriere.it, 18 grudnia 2012. [dostęp 2013-02-17]. (wł.).
- ↑ Meloni e Crosetto dicono addio Ma il Cavaliere si riprende il Pdl. corriere.it, 21 grudnia 2012. [dostęp 2013-02-17]. (wł.).
- ↑ Dal Centrodestra nazionale ai Fratelli d’Italia: Giorgia Meloni e Guido Crosetto vicini a Ignazio La Russa. huffingtonpost.it, 20 grudnia 2012. [dostęp 2013-02-17]. (wł.).
- ↑ Variazioni nella composizione dei gruppi del Senato nella XVI Legislatura. senato.it. [dostęp 2013-02-17]. (wł.).
- ↑ Elezioni 2013. corriere.it. [dostęp 2013-02-26]. (wł.).
- ↑ Elezioni 2014: Europee. interno.it. [dostęp 2014-06-01]. (wł.).
- ↑ Elezioni 2018. ilsole24ore.com. [dostęp 2018-03-07]. (wł.).
- ↑ Camera: il nuovo Parlamento. corriere.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-07]. (wł.).
- ↑ Senato: il nuovo Parlamento. corriere.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-07]. (wł.).
- ↑ Elezioni Abruzzo, i risultati: vince il centrodestra, Marsilio governatore. Lega primo partito, crollo M5s. repubblica.it, 10 lutego 2019. [dostęp 2019-04-02]. (wł.).
- ↑ a b c d Archivio storico delle elezioni. interno.gov.it. [dostęp 2022-10-13]. (wł.).
- ↑ a b W tym jeden mandat, którego objęcie zawieszono do czasu zakończenia procedury brexitu.
- ↑ Włochy skręcają ku radykalnej prawicy. dw.com, 26 września 2022. [dostęp 2022-10-13].
- ↑ Elezioni: centrodestra al 43,8 per cento alla Camera, 44 per cento al Senato. agenzianova.com, 26 września 2022. [dostęp 2022-10-13]. (wł.).
- ↑ Tutti gli eletti in Parlamento, partito per partito. pagellapolitica.it, 29 września 2022. [dostęp 2022-10-13]. (wł.).
- ↑ Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).
- ↑ Europee, amministrative e regionale (Piemonte) 8–9 giugno 2024 e ballottaggi. interno.gov.it. [dostęp 2024-07-04]. (wł.).
- ↑ Biografia. giorgiameloni.it. [dostęp 2018-02-04]. (wł.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona partii. [dostęp 2013-02-17]. (wł.).
| Partie reprezentowane w parlamencie krajowym lub europejskim |
|---|
