Przejdź do zawartości

Jan Musiał (senator)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Jan Musiał
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1948
Częstochowa

Wojewoda przemyski
Okres

od 1 czerwca 1990
do 26 października 1992

Przynależność polityczna

Porozumienie Centrum

Poprzednik

Andrzej Wojciechowski

Następca

Adam Pęzioł

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Kawaler Orderu Świętego Sylwestra

Jan Antoni Musiał (ur. 1 stycznia 1948 w Częstochowie) – polski polityk, literaturoznawca, nauczyciel akademicki i dziennikarz, doktor nauk humanistycznych, działacz opozycji w okresie PRL, senator I i II kadencji, wojewoda przemyski (1990–1992).

Życiorys

Syn Franciszka i Franciszki. Po wydarzeniach grudniowych w 1970 brał udział w manifestacjach studenckich, w związku z czym był czasowo więziony[1] pod zarzutem rozpowszechniania „fałszywych” wiadomości o wydarzeniach na Wybrzeżu. W 1972 ukończył studia filologiczne na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2006 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy zatytułowanej Wartość i wartościowanie w pracach Stefana Kołaczkowskiego o literaturze.

W latach 1972–1973 był nauczycielem w szkole w Czułowie. Od 1973 do 1981 pracował jako dziennikarz „Nowin” i „Konfrontacji”. We wrześniu 1980 wstąpił do „Solidarności”. W styczniu i lutym 1981 był uczestnikiem strajku, który doprowadził do podpisania porozumień rzeszowsko-ustrzyckich. Był twórcą i redaktorem „Biuletynu Informacyjnego Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego Solidarność” (1980–1981), biuletynu strajkowego „Trwamy” (1981) i miesięcznika „Z Dołu” (1981)[2]. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się, był poszukiwany listem gończym. 27 października 1982 został zatrzymany w Przemyślu. Był współredaktorem drugoobiegowych wydawnictw związku „Solidarność Trwa” (1982) i „Busoli” (1982–1988), publikował w prasie podziemnej wydawanej w Rzeszowie, Przemyślu i Stalowej Woli.

W latach 1982–1989 pełnił funkcję redaktora „Rocznika Instytutu Wyższej Kultury Religijnej”. Od 1984 był instruktorem bibliotecznym w Kurii Biskupiej w Przemyślu, a w latach 1985–1988 wykładowcą języka polskiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. W latach 1985–1990 był redaktorem monografii historycznych z cyklu Biblioteczka Przemyska i współredaktorem I tomu monografii Diecezja Przemyska w latach 1939–1945. W latach 1988–1992 pełnił funkcję sekretarza Diecezjalnej Rady Kultury. Był wykładowcą „latającego” uniwersytetu ludowego w diecezji przemyskiej, członkiem opozycyjnego Klubu Myśli Politycznej „Dziekania” oraz członkiem zespołu niezależnych historyków pod patronatem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach 1986–1989 redagował niezależne pismo „Rola Katolicka”, wydawane pod patronatem biskupa Ignacego Tokarczuka.

W wyborach parlamentarnych z 4 czerwca 1989 został wybrany na senatora I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego[3]. W 1991 uzyskał reelekcję do Senatu II kadencji z listy POC (jako przedstawiciel Porozumienia Centrum)[4]. W Senacie reprezentował województwo przemyskie. 1 czerwca 1990 został powołany na stanowisko wojewody przemyskiego[5]. Stał się pierwszym po przemianach niekomunistycznym wojewodą w tym województwie (zastąpił Andrzeja Wojciechowskiego). Jego zastępcą, powołanym 1 marca 1990, był Wiesław Winiarz, zajmujący stanowisko wicewojewody. 28 października 1992 Jana Musiała odwołano ze stanowiska wojewody[6]. Jego następcą 17 lutego 1993 został Adam Pęzioł[7].

Od marca 1993 do lipca 1994 Jan Musiał był redaktorem naczelnym dziennika regionalnego „Nowiny” w Rzeszowie, a od 1994 do 1997 wydawcą „Zeszytów Akcji Katolickiej Archidiecezji Przemyskiej”. W latach 1994–1996 pracował jako nauczyciel w I Liceum Ogólnokształcącym w Przemyślu. W latach 1994–1997 był prezesem przemyskiego oddziału Klubu Inteligencji Katolickiej. Został także członkiem Stowarzyszenia Pamięci Orląt Przemyskich, Przemyskiego Towarzystwa Kulturalnego, Stowarzyszenia Wspólnota Polska, Towarzystwa Rozwoju Regionalnego Polski Południowo-Wschodniej i Diecezjalnej Rady Kultury. W latach 1996–1998 był prezesem wydawnictwa R-Press w Rzeszowie. W okresie rządu Jerzego Buzka od 1998 do 1999 kierował Polską Agencją Informacyjną w Warszawie.

W 2000 został dyrektorem Kolegium Nauczycielskiego w Przemyślu, a w 2001 objął stanowisko kanclerza Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. Został też ponownie wykładowcą w WSD w Przemyślu.

Zasiadał w radzie politycznej Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów i w zarządzie tej partii na Podkarpaciu, później związany z Prawem i Sprawiedliwością. W wyborach prezydenckich w 2010 poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia[8].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Jan Musiał. senat.pl. [dostęp 2017-11-22].
  2. „Z Dołu”. encysol.pl. [dostęp 2017-11-22].
  3. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150).
  4. Jan Musiał. senat.pl. [dostęp 2017-03-29].
  5. Nowy wojewoda przemyski – nominacja dla senatora Jana Musiała. „Nowiny”. nr 120(12720), 1–3 czerwca 1990. [dostęp 2017-11-22]. 
  6. Po odwołaniu wojewody przemyskiego. „Nowiny”. nr 214(13328), 30 października – 1 listopada 1992. 
  7. Adam Pęzioł wojewodą przemyskim. „Nowiny”. nr 34(13403), 18 lutego 1993. 
  8. W Warszawie został zaprezentowany Społeczny Komitet Poparcia Marka Jurka. marekjurek.pl, 16 czerwca 2010. [dostęp 2017-03-29].
  9. M.P. z 2014 r. poz. 765

Bibliografia