Czaturanga
| |
| Liczba graczy |
2 |
|---|---|
| Czas przygotowania |
około minuty |
| Wymagane umiejętności |
myślenie strategiczne i taktyczne |
| Losowość |
średnia |
Czaturanga – dawna indyjska odmiana szachów, powszechnie uznawana za wspólnego przodka m.in. xiangqi (szachów chińskich), shōgi (szachów japońskich), janggi i makruka.
Historia
Etymologia
Sanskrycki termin Czaturanga znaczy „czterostronny” (podzielony na cztery części). Był także używany do opisu indyjskiej armii w czasach wedyjskich, w której pluton żołnierzy miał cztery części:
- jeden słoń,
- jeden rydwan,
- trzech żołnierzy na koniach,
- pięciu żołnierzy piechoty.
Ewolucja
Najwcześniejsze wzmianki o tej grze znajdują się w Mahabharacie, napisanej około 500 p.n.e. Natomiast w znaną wersję czaturangi prawdopodobnie grano już w VI wieku, świadectwa dokumentalne istnieją od 620 r. n.e. Bezpośrednio z czaturangi wywodzi się perski czatrang, który z kolei wyewoluował w arabski szatrandż, który w średniowieczu zawędrował do Europy, stając się pierwowzorem współczesnych szachów.
Zasady gry
- Wiadomo, iż ruchy figur były bardzo podobne do ruchów figur w czatrangu (stopień ewolucji szachów w Persji), aczkolwiek na tym stadium grały już dwie osoby.
- Był to pierwszy i ostatni stopień ewolucji szachów w którym używano kostki, która miała za zadanie wylosować figurę którą ma się poruszyć gracz.
- Zasady w pewnym stopniu przypominały zasady obecnych szachów czteroosobowych.
- Celem gry było prawdopodobnie zostanie ostatnim graczem z niezbitym królem.
Bibliografia
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom I, Warszawa 1986, str. 171–172.
Linki zewnętrzne
- Chaturanga (ang.)
- Chaturan (ang.) – możliwość zagrania z komputerowym przeciwnikiem