Albreda

Albreda (wolof: Daraga) - miejscowość w zachodniej Gambii, w dywizji North Bank na północnym brzegu rzeki Gambia, ok. 1,7 tys. mieszkańców. Znajdują się tu ruiny fortyfikacji z XVIII wieku, w 2003 roku wraz z Wyspą James i kilkoma innymi pomniejszymi stanowiskami w Gambii wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

Historia

Albreda została założona w XVI wieku przez marabuta imieniem Musa Gaye z ludu Wolof. W 1681 roku Francuzi otrzymali od miejscowego władcy Niumi Mansy niewielki skrawek lądu z pozwoleniem otwarcia w tym miejscu posterunku handlowego. Miejscowa ludność podjęła handel z Europejczykami i uzależniła się od nich. Handlowano bądź z Francuzami w Albredzie bądź z Brytyjczakami na pobliskiej Wyspie James w zależności od opłacalności interesu.

Pomiędzy trzema stronami wymiany handlowej często dochodziło do konfliktów. Brytyjczycy zgłaszali pretensje do monopolu na handel na wodach rzeki Gambia. Podpisany w 1783 roku traktat paryski zagwarantował im takie prawo, w zamian za co Wielka Brytania odstąpiła Francji terytoria Senegalu. Albreda była jednak w dalszym ciągu wykorzystywana przez Francuzów jako miejsce przerzutu niewolników.

Wielka Brytania zabroniła handlu niewolnikami w 1807 roku i po zbudowaniu u ujścia rzeki fortu Bathurst (obecnie Bandżul) urządzała obławy na obce statki niewolnicze. W 1857 roku Francuzi odstąpili Albredę Brytyjczykom.