Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Kroton/brudnopis 10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
< Wikipedysta:Kroton
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kroton (dyskusja | edycje) o 21:22, 15 wrz 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Rynek
Osiedle Kościuszki
Ilustracja
Rynek w Mielcu
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Mielec

Poprzednie nazwy

Victoria Platz, plac gen. Karola Świerczewskiego

Położenie na mapie Mielca
Mapa konturowa Mielca, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Położenie na mapie powiatu mieleckiego
Mapa konturowa powiatu mieleckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Ziemia50°17′09,9″N 21°25′10,6″E/50,286081 21,419625
Multimedia w Wikimedia Commons

Lokalizacja

Rynek w Mielcu

Rynek znajduje się na osiedlu Kościuszki[1]. Z rynku wychodzą ulice (po dwie z każdego narożnika): Adama Mickiewicza, Tadeusza Kościuszki, Krakowska, Legionów, Jana Kilińskiego, 3 Maja, Krótka[2].

Nazwy

W swojej historii rynek nosił następujące nazwy:

  • Rynek – do 1939
  • Victoria Platz – w czasie okupacji niemieckiej
  • Plac Generała Karola Świerczewskiego – w latach 1948-1990
  • Rynek – od 1990[3].

Opis

Fontanna

Rzeźba Gryf

Gryf

23.12.2014 w rynku postawiono rzeźbę Gryfa, której autorami są Agnieszka Świerzowicz-Maślaniec i Marek Maślaniec[4]. Gryf nawiązuje do herbu Mieleckich, założycieli Mielca oraz do herbu powiatu mieleckiego. Obok rzeźby umieszczono tablicę informującą czym jest gryf i jaki jest jego związek z Mielcem. Po naciśnięciu przyscisku znajdującego się w cokole rzeźby można uslyszeć historię Mielca[5].

Historia

1910
1932
1942
2006

W 1915 w wyniku austriackiego ostrzału artyleryjskiego spłonęła cała północna pierzaja rynku[6].

W 1941 w lokalu gastronomicznym, w kamienicy pod numerem 21, koncertował Mordechaj Gebirtig[7]. 9 marca 1942 Niemcy w ramach akcji Reinhardt rozpoczęli deportację mieleckich Żydów, pomimo zapłacenia przez Judenrat zażądanej kontrybucji za odstąpienie od wysiedlenia[8]. Po zgromadzeniu Żydów na rynku i wstępnej selekcji, mężczyzn zdolnych do pracy wywiezioniu do obozów pracy w Pustkowie i Cyrance[8]. Resztę popędzono w kierunku Berdechowa, mordując po drodze tych, którzy nie mogli iść lub próbowali uciekać[8]. Kilkuset Żydów więzionych w Berdechowie rozstrzelano w Borku[8], resztę wywieziono do gett na Lubelszczyźnie i Podlasiu[9].

9 marca 2022 na elewacji budynku odsłonięto tablicę upamiętniającą ofiary akcji Reinhardt

Pólnocna pierzeja rynku.

Zabytki

Według stanu na 30 czerwca 2024 roku do rejestru zabytków nieruchomych wpisane są cztery domy[10]:

  • Rynek 3 (numer w rejestrze zabytków: A-1077 z 24.06.1981)[10] – dom zbudowany został pod koniec XIX wieku[11]. Jest to murowany i otynkowany budynek dwukondygnacyjny z płaskim dwuspadowym dachem, zbudowany na planie litery L. Elewacja frontowa jest jednoosiowa. Drzwi wejściowe umieszczone są pomiędzy dwoma oknami tworzą witrynę sklepową. Nad drzwiami znajduję się żelbetowy balkon z balustradą wykonaną z prętów. Ścianka kolankowa udekorowana jest girlandami, pomiędzy którymi znajdują się okienka poddasza. Dom był remontowany w 1931, 1950. 1976 i latach 1982-1985[12].
  • Rynek 22 (numer w rejestrze zabytków: A-1078 z 28.02.1983)[10] – dom zbudowany został w 1875 roku. Jest to budynek dwukondygnacyjny, murowany, otynkowany. Posiada mansardowy dach z blachy. Elewacja frontowa jest trójosiowa[13]. Fasada budynku jest bogato zdobiona motywami roślinnymi. Po obu stronach wejścia znajdują się szerokie witryny sklepowe. Nad wejściem znajduje się balkon z balustradą z kutych prętów o ornamencie geometryczno-roślinnym[13]. W sieni i na klatce schodowej znajdują się ładne dekoracje[14]. Na piętrze zachowały się dwa secesyjne piece kaflowe[13].
  • Rynek 23 (numer w rejestrze zabytków:A-1079 z 24.06.1981)[10] – dom zbudowany pod koniec XIX w. Dwukondygnacyjny dom jest murowany i otynkowany z dwuspadowym dachem z blachy. Elewacja frontowa jest dwuosiowa[15].
  • Rynek 25 (numer w rejestrze zabytków:A-1122 z 21.11.1988)[10] – dom zbudowany został na przełomie XIX i XX wieku. Dwukondygnacyjny, murowany i otynkowany dom jest przykryty jednospadowym dachem[16].
  • Legionów 1 (numer w rejestrze zabytków: A-1062 z 5.10.1998)[10] – dom z frontową elewacją przy ulicy Legionów i boczną od strony Rynku. Został zbudowany w 1902[17]. Jest to budynek dwukondygnacyjny, murowany i otynkowany. Elewacja od strony Rynku jest dwuosiowa, a od strony ulicy Legionów ośmioosiowa, z płytkim dwuosiowym ryzalitem zwieńczonym szczytem z dwoma okienkami i owalną tarczą pomiędzy nimi, na której umieszczono datę wybudowania domu (1902)[17]. Zbudowany został na planie nieregularnej litery C z wewnętrznym podwórkiem[17].
  • Mickiewicza 2, Łojczykówka (numer w rejestrze zabytków: A-986 z 10.10.1991[10]) – zbudowana w 1904 we wschodnim narożniku rynku. Dłuższy bok kamienicy przylega do ulicy Adama Mickiewicza, a krótszy do ulicy Tadeusza Kościuszki. Dwukondygnacyjna kamienica jest zbudowana z cegły, otynkowana, boniowana[18]. Przykryta jest dwuspadowym blaszanym dachem[19]. Główne wejście jest w ściętym narożniku zwięczonym kopułą wspartą na ośmiokątnym tamburze[18]. Przed II wojną światową mieściły się w budynku sklepy i magistrat, a w czasie okupacji niemieckiej Zarząd Miasta (Stadtverwaltung). Po II wojnie światowej był siedzibą Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, Ligi Kobiet oraz innych instytucji. Mieściły się tu także liczne sklepy i zakłady usługowe. Od 2012 jest siedzibą miejskiej biblioteki[20].
  • Rynek 3
    Rynek 3
  • Rynek 22
    Rynek 22
  • Rynek 23
    Rynek 23
  • Rynek 25
    Rynek 25
  • Legionów 1
    Legionów 1
  • Mickiewicza 2
    Mickiewicza 2

Transport

Przystanek MKS Rynek 01

"Przecinająca rynek, ruchliwa trasa Dębica - Tarnów tworzy z placu męczący "kocioł" wypełniony szumem aut i ciężkim odorem spalin".[21] Na rynku znajdują się 2 przystanki MKS: Rynek 01 i Rynek 02[22] oraz Punkt Obsługi Klienta POK1 pod adresem Rynek 6[23]. Pierwszą linię autobusową łączącą Rynek z Osiedlem i WSK Miejska Komunikacja Samochodowa uruchomiła w 1961[24].

Przyroda

Rekreacja

Przypisy

  1. ↑ https://www.mielec.pl/podzial-miasta-mielca-na-osiedla/
  2. ↑ OpenStreetMap [online], OpenStreetMap [dostęp 2024-09-06] (pol.).
  3. ↑ Stanisław Wanatowicz, Spacerownik mielecki, Mielec: Księgarnia Dębickich s.c, 2022, s. 17, ISBN 978-83-913704-0-7 [dostęp 2024-09-14].
  4. ↑ Damian Małek, Gryf wylądował
  5. ↑ Piotr Durak (red.), Ziemia Mielecka: przewodnik, Wyd. 3., uzup. i popr, Mielec: Agencja Wydawniczo-Reklamowa "Korso", 2015, s. 39, ISBN 978-83-60849-74-3 [dostęp 2024-09-14].
  6. ↑ Czesław Kulczycki, Mielec i okolice, Krosno: "Roksana", 2004, s. 13, ISBN 978-83-7343-147-8 [dostęp 2024-09-06].
  7. ↑ Stanisław Wanatowicz, Spacerownik mielecki, Mielec: Księgarnia Dębickich s.c, 2022, s. 21, ISBN 978-83-913704-0-7 [dostęp 2024-09-15].
  8. ↑ a b c d Edward Tabor, UPAMIĘTNIENIE AKCJI REINHARDT W MIELCU
  9. ↑ Stanisław Wanatowicz, Spacerownik mielecki, Mielec: Księgarnia Dębickich s.c, 2022, s. 16, ISBN 978-83-913704-0-7 [dostęp 2024-09-15].
  10. ↑ a b c d e f g Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków
  11. ↑ Włodzimierz Gąsiewski, Leksykon Ziemi Mieleckiej: przewodnik historyczno-turystyczny, Mielec: Agencja Wydawnicza "Promocja", 2006, s. 15, ISBN 978-83-87549-23-7 [dostęp 2024-09-09].
  12. ↑ karta ewindencyjna zabytku
  13. ↑ a b c karta ewidencyjna zabytku
  14. ↑ Stanisław Wanatowicz, Spacerownik mielecki, Mielec: Księgarnia Dębickich s.c, 2022, s. 21, ISBN 978-83-913704-0-7 [dostęp 2024-09-12].
  15. ↑ Włodzimierz Gąsiewski, Leksykon Ziemi Mieleckiej: przewodnik historyczno-turystyczny, Mielec: Agencja Wydawnicza "Promocja", 2006, s. 16, ISBN 978-83-87549-23-7 [dostęp 2024-09-14].
  16. ↑ Włodzimierz Gąsiewski, Leksykon Ziemi Mieleckiej: przewodnik historyczno-turystyczny, Mielec: Agencja Wydawnicza "Promocja", 2006, s. 16, ISBN 978-83-87549-23-7 [dostęp 2024-09-12].
  17. ↑ a b c karta ewidencyjna zabytku
  18. ↑ a b karta ewidencyjna zabytku
  19. ↑ Włodzimierz Gąsiewski, Leksykon Ziemi Mieleckiej: przewodnik historyczno-turystyczny, Mielec: Agencja Wydawnicza "Promocja", 2006, s. 19, ISBN 978-83-87549-23-7 [dostęp 2024-09-14].
  20. ↑ Józef Witek, Encyklopedia miasta Mielca, hasło:BIBLIOTEKA PUBLICZNA (POWIATOWA, POWIATOWA I MIEJSKA, MIEJSKA)
  21. ↑ Czesław Kulczycki, Mielec i okolice, Krosno: "Roksana", 2004, s. 25, ISBN 978-83-7343-147-8 [dostęp 2024-09-14].
  22. ↑ MKS Mielec :: Rozkład Jazdy [online], mapa.mks-mielec.pl [dostęp 2024-09-14].
  23. ↑ Punkty sprzedaży biletów [online], mks-mielec.pl [dostęp 2024-09-14].
  24. ↑ 1944 – 1989 – Encyklopedia miasta Mielca [online] [dostęp 2024-09-15] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Kroton/brudnopis_10&oldid=74771135”