Przejdź do zawartości

Wojciech Gawlik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Archiwald (dyskusja | edycje) o 19:16, 28 lip 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wojciech Gawlik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

15 maja 1948
Kraków

prof. dr hab.
Specjalność: nauki fizyczne
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1975 – nauki fizyczne / fizyka
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1980 – nauki fizyczne / fizyka
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1991

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Wojciech Gawlik (ur. 15 maja 1948 w Krakowie) – polski fizyk, dr hab. nauk fizycznych, profesor zwyczajny w Zakładzie Fotoniki Instytutu Fizyki im. Mariana Smoluchowskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego[1][2].

Życiorys

Syn Jana Pawła Gawlika. Maturę zdał w IX Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie[3]. W 1970 r. ukończył studia fizyczne w Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Od 1970 do 2023 r. pracował w Instytucie Fizyki UJ[1]. W latach 1972–74 prowadził badania w Physikalisches Institut na Uniwersytecie w Heidelbergu, gdzie odkrył nieliniową rotację Faradaya zawiązaną z koherencjami atomowymi[4][5].

W 1975 r. obronił w UJ pracę doktorską „O rozpraszaniu do przodu promieniowania rezonansowego przez atomy sodu”[1]. W 1980 habilitował się na podstawie rozprawy „Spektroskopowe zastosowania dyspersyjnych własności atomów oddziałujących z promieniowaniem laserowym”[1]. W 1983 r. otrzymał stopień docenta, w 1991 r. został profesorem nadzwyczajnym w zakresie nauk fizycznych w UJ, w 1992 otrzymał tytuł profesora, a w 2000 r. został profesorem zwyczajnym w UJ[1]. Jego prace dotyczą doświadczalnej fizyki atomowej, kwantowej i nieliniowej optyki, fizyki ultrazimnej materii, centrów barwnymi w kryształach, spektroskopii laserowej i fotoniki[4][5][6][7].

Prowadził badania w Heidelbergu, Reading, Paryżu, Monachium, Florencji, Boulder, Berkeley, Toruniu, a zwłaszcza w UJ w Krakowie[7]. Pionier polskich doświadczalnych badań z zakresu fizyki ultrazimnej materii i jeden z założycieli Krajowego Laboratorium Fizyki Atomowej i Optycznej w UMK w Toruniu[8][9], w którym pod jego kierunkiem wytworzono w 2007 roku pierwszy w Polsce kondensat Bose-Einsteina ultrazimnych atomów rubidu 87[10][11][12]. W latach 2010 rozwinął optyczne badania rezonansu magnetycznego centrów barwnych w kryształach[13][14][15][16]. Od 2018 r jest profesorem emerytowanym w Zakładzie Fotoniki Instytutu Fizyki UJ[2].

Wypromował 21 doktorów i kilkudziesięciu magistrów fizyki. Był kierownikiem wielu grantów krajowych (KBN, NCN) oraz zagranicznych (UE, NATO) oraz członkiem zarządów towarzystw naukowych (Polskie Towarzystwo Fizyczne, European Physical Society – Quantum Electronics & Optics Division, European Optical Society). Jest recenzentem i ekspertem wielu czasopism i komitetów naukowych w Polsce i na świecie (m.in. European Research Council, Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, Narodowe Centrum Nauki)[potrzebny przypis].

Przypisy

  1. a b c d e f Prof. dr hab. Wojciech Gawlik, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-03-26].
  2. a b professor Wojciech Gawlik [online], Zakład Fotoniki Uniwersytetu Jagielońskiego [dostęp 2024-03-06] (pol.).
  3. Sławni Absolwenci | [online], IX Liceum Ogólnokształcące w Krakowie [dostęp 2024-06-22].
  4. a b Wojciech Gawlik i inni, Strong narrowing of the Na forward scattering signals due to the interaction with an intense dye laser field, „Physics Letters”, 48A, 1974, s. 283–284, DOI10.1016/0375-9601(74)90505-2.
  5. a b Wojciech Gawlik i inni, Observation of the electric hexadecapole moment of free Na atoms in a forward scattering experiment, „Optics Communications”, 12, 1974, s. 400–404, DOI10.1016/0030-4018(74)90130-8.
  6. Wojciech Gawlik [online], Google Scholar [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  7. a b Wojciech Gawlik [online], Research Gate [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  8. T. Dohnalik, J. Szudy, Krajowe laboratorium FAMO (KL FAMO). Powstanie i działalność, „Postępy Fizyki”, 73 (4), 2022, s. 2–15.
  9. Krajowe Laboratorium Fizyki Atomowej, Molekularnej i Optycznej [online] [dostęp 2024-03-19] (ang.).
  10. Wojciech Gawlik i inni, Pierwszy polski kondensat Bosego-Einsteina, „Postępy Fizyki”, 58 (4), 2007, s. 156.
  11. Franciszek Bylicki i inni, Studies of the Hydrodynamic Properties of Bose-Einstein Condensate of 87Rb Atoms in a Magnetic Trap, „Acta Phys. Polon”, A 113, 2008, s. 691.
  12. J. Szczepkowski i inni, Analysis and calibration of absorptive images of Bose-Einstein condensate at non-zero temperatures, „Rev.Sci. Instr”, 80, 2009, s. 053103.
  13. V.M. Acosta i inni, Diamonds with a high density of nitrogen-vacancy centers for magnetometry applications, „American Physical Institut, journal Physical Review B”, 80, 2009, s. 115202, DOI10.1103/PhysRevB.80.115202.
  14. D. Rudnicki i inni, Microwave spectroscopy for diagnostics of nitrogen vacancy defects in diamond samples, „Phot. Letters of Poland”, 5 (4), 2013, s. 143, DOI10.4302/plp.2013.4.08.
  15. M. Mrózek i inni, Longitudinal spin relaxation in nitrogen-vacancy ensembles in diamond, „Eur. Phys. Journ.-Quantum Technology”, 2, 2015, s. 22, DOI10.1140/epjqt/s40507-015-0035-z.
  16. Wojciech Gawlik i inni, Stabilization of spin states of an open system: bichromatic driving of resonance transitions in NV ensembles in diamond, „Optics Express”, 30 (25), 2022, s. 44350–44363, DOI10.1364/OE.469987.