Michał Ostrowicki

Michał Sidey Myoo Ostrowicki

Sidey Myoo, awatar z Second Life używany od 2011 r.
Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1965
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: estetyka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	21 października 1994 – filozofia Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	14 czerwca 2007 – filozofia Uniwersytet Jagielloński
Profesura	12 września 2016

Sidey Myoo, awatar z Second Life używany w latach 2007-2010

Michał Ostrowicki ps. Sidey Myoo (ur. 1965) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych, pracownik Zakładu Estetyki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz kierownik Zakładu Teorii Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych, im. Jana Matejki w Krakowie. Pseudonimu używa w publikacjach oraz podczas wystąpień na konferencjach. Przedmiotem jego badań naukowych jest estetyka, traktowana jako teoria sztuki, głównie w odniesieniu do sztuki współczesnej, w tym Sztuki Nowych Mediów (sztuki elektronicznej). Od 2003 bada rzeczywistość wirtualną, w tym takie zjawiska jak immersja, interaktywność, teleobecność, telematyka, hybrydyzacja, tożsamość i sztuczna inteligencja. Jest członkiem, m. in. Collegium Invisibile, Senatu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (kadencja 2020-24), Komisji Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk Oddziału Krakowskiego (od 2015), gdzie pełni funkcję zastępcy Przewodniczącego (kadencja 2023-26), Polskiego Towarzystwa Filozoficznego (od 2006), Stowarzyszenia e-learningu Akademickiego (od 2013) Polskiego Towarzystwa Estetycznego (od 2002), Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego (od 2013) oraz International Association of Aesthetics (od 2008). Jest opiekunem Sekcji Filozofii Techniki Koła Naukowego Studentów Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 2015), Współpracował z Centrum Transferu Technologii i Rozwoju Uniwersytetu Jagiellońskiego w ramach działalności Forum Nowej Nauki Uniwersytetu Jagiellońskiego (2011-2012). W 2017 przyznano mi Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Życiorys

W 2006 roku posłużył się pojęciem elektronicznego realis (później wirtualnego realis), które stało się podstawą do ontoelektroniki, czyli ontologii nakierowanej na analizę rzeczywistości wirtualnej. Przyjmuje się tutaj, że rzeczywistość wirtualna jest rodzajem alternatywnej rzeczywistości w stosunku do świata fizycznego, zdolną służyć istnieniu człowieka (Ontoelektronika), do której człowiek w coraz większym stopniu przenosi swoją aktywność, zyskując tożsamość sieciową. Jest twórcą teorii dzieła sztuki (Dzieło sztuki jako system) i matrycowej teorii sztuki (Wirtualne realis. Estetyka w epoce elektroniki). Zaproponował pojęcie sztuki rzeczywistości wirtualnej (VR ART) oraz genetycznego kryterium dla sztuki (Genetic Criterium for Art), a w ramach ontoelektroniki rozwinął Alinearną koncepcję prawdy. Jest autorem artykułów, monografii i prac redagowanych z dziedziny filozofii, sztuki i edukacji online. Uczestniczył w krajowych i międzynarodowych wydarzeniach naukowych. W 2007 roku założył Academia Electronica, działającą także pod nazwą Academia Electronica-Instytut Filozofii UJ (2008-2023), następnie Academai Electronica - wirtualna część Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 2023), działającą w Second Life (od 2008 roku), także w AltspaceVR (2020-23) i w Spatial (od 2023), gdzie prowadzi badania nad rzeczywistością wirtualną oraz eksperymentuje z nauczaniem zdalnym. W 2008 przeprowadził w Academia Electronica pierwszy otwarty, oficjalny kurs akademicki Środowisko elektroniczne jako rzeczywistość człowieka. Zapraszał do wygłaszania wykładów w Academia Electronica w Second Life prelegentów z różnych ośrodków naukowych w Polsce (cykl wykładów Od Studentki/a do Profesorki/a) oraz w ramach współpracy międzynarodowej (cykl wykładów Science Beyond Borders – The Global Academia Electronica. Przeprowadził tu pierwsze w Polsce egzaminy w sieci: licencjacki (2012), magisterski (2015), obronę doktorską (2012) oraz pierwsze konferencje w rzeczywistości wirtualnej w Second Life (2013) oraz w Spatial (2022). W latach 2014-2020 uruchomił pierwszego na świecie bota, który przeprowadzał egzamin testowy w rzeczywistości wirtualnej (Second Life). Jako pierwszy w Polsce wykorzystał Oculusa podczas zdalnego wystąpienia konferencyjnego (2020), a w marcu 2024 podczas zdalnych obrad Komisji Pedagogicznej Polskiej Akademii Nauk oddziału w Krakowie.

Używa też tego pseudonimu w publikacjach na temat filozofii sieci.

Jest autorem 10 Prawd o świecie elektronicznym oraz Deklaracji moralności dla człowieka w świecie elektronicznym.

Publikacje

• Dzieło sztuki jako system, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 1997, ISBN 83-01-12289-7
• Wirtualne realis. Estetyka w epoce elektroniki, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0462-8
• Elektroniczny autoportret. ostrowicki.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-31)]., w red. A. Maj, M. Derda-Nowakowski, „Kody McLuhana - topografia nowych mediów”, Wydawnictwo Naukowe ExMachina, Katowice 2009, ISBN 978-83-61137-12-2 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo)
• Tożsamość człowieka w środowisku elektronicznym. ostrowicki.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]., w „Kwartalnik filmowy”, Instytut Sztuki PAN, nr 62-63, 2008 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo)
• The Metaphysics of Electronic Being, w CLCWeb: Comparative Literature and Culture”, Vol. 12/3, Purdue University Press, West Lafayette, USA 2010 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo)
• Sytuacja edukacyjna w nauczaniu online, w red. E. Musiał, I. Pulak, „Człowiek – Media – Edukacja. 21. Ogólnopolskie Sympozjum Naukowe, zorganizowane przez Katedrę Technologii i Mediów Edukacyjnych Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Kraków 2011, ISBN 978-83-7271-668-2 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo)
• Ontoelektronika, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2013, ISBN 978-83-233-3532-0 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Michał Ostrowicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-06-16] .
• Strona oficjalna Michała Ostrowickiego
• Academia Electronica prowadzona przez Sideya Myoo. academia-electronica.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-30)].