Carlos Germano

Carlos Germano

Pełne imię i nazwisko	Carlos Germano Schwambach Neto
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1970 Domingos Martins
Wzrost	192 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1985–1991 CR Vasco da Gama
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1991–1999 CR Vasco da Gama 119 (0) 2000 Santos FC 11 (0) 2001 Portuguesa 20 (0) 2002 SC Internacional 2002 Botafogo 24 (0) 2003 Paysandu SC 23 (0) 2004 América 2004 CR Vasco da Gama 2005 Madureira 2005–2006 FC Penafiel
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1995–1998 Brazylia 9 (0)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata II miejsce Francja 1998 Copa América złoto Boliwia 1997

Carlos Germano, właśc. Carlos Germano Schwambach Neto (ur. 14 sierpnia 1970 w Domingos Martins) – brazylijski piłkarz grający na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa

Carlos Germano pochodzi ze stanu Espírito Santo, a jego ojciec pochodzi z Niemiec. Karierę piłkarską rozpoczął w rodzinnym mieście Domingos Martins. W 1985 jego talent odkryli poszukiwacze talentów z klubu CR Vasco da Gama i młodemu Carlosowi zaproponowano staż w zespole młodzieżowym. Jeszcze w tym samym roku młody golkiper stał się podstawowym zawodnikiem młodej drużyny Vasco da Gama, a w 1990 roku przesunięto go do kadry pierwszego zespołu. W lidze brazylijskiej zadebiutował jednak dopiero rok później, ale w pierwszych latach swojej kariery był rezerwowym, m.in. dla reprezentanta kraju, Acacio. Swoje pierwsze sukcesy z Vasco osiągnął w 1992 roku, gdy wywalczył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro, a także sięgnął po mniej znaczące trofeum, Taça Guanabara. W 1993 roku częściej grywał między słupkami drużyny z Rio de Janeiro i sięgnął po swoje drugie w karierze mistrzostwo stanowe. W 1994 roku powtórzył ten sukces, a także drugi raz wygrał Taça Guanabara. W 1997 roku pierwszy i jedyny raz w karierze został mistrzem Brazylii. W 1998 roku Vasco da Gama z Carlosem Germano w bramce dotarło do finału Copa Libertadores, a tam okazało się lepsze od ekwadorskiej Barcelony (2:0, 2:1). W tym samym roku Carlos został także mistrzem swojego stanu i zdobył Taça Guanabara. Wystąpił też w przegranym 1:2 Pucharu Interkontynentalnego z Realem Madryt. W Vasco da Gama Germano grał jeszcze w 1999 roku, a łącznie dla tego klubu rozegrał 119 meczów w lidze brazylijskiej.

Na początku 2000 roku Carlos Germano odszedł z Vasco po kłótni z prezesem klubu. Został bramkarzem Santosu FC, ale rozegrał tam tylko jeden sezon i wystawiono go na listę transferową (klub nie był w stanie wypłacić należności finansowych). W 2001 roku odszedł na zasadzie wolnego transferu do Portuguesy São Paulo i tam, podobnie jak w Santosie, spędził jeden sezon. W 2002 roku wrócił do Rio i grał w Botafogo. W 2003 roku był bramkarzem Paysandu SC Sport Club, w 2004 – América Rio de Janeiro, a w 2005 – Madureira Esporte Clube. Latem tamtego roku wyjechał do portugalskiego FC Penafiel, z którym spadł z pierwszej ligi, a w 2006 roku zakończył karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1990	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	0	0
1991	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	3	0
1992	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	1	0
1993	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	12	0
1994	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	20	0
1995	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	21	0
1996	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	13	0
1997	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	14	0
1998	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	15	0
1999	CR Vasco da Gama	Brazylia	Campeonato Brasileiro	20	0
2000	Santos FC	Brazylia	Campeonato Brasileiro	11	0
2001	Portuguesa São Paulo	Brazylia	Campeonato Brasileiro	20	0
2002	Botafogo FR	Brazylia	Campeonato Brasileiro	24	0
2003	Paysandu SC Sport Club	Brazylia	Campeonato Brasileiro	23	0
2004	América Rio de Janeiro	Brazylia	Campeonato Brasileiro	?	0
2005	Madureira Rio de Janeiro	Brazylia	Campeonato Brasileiro	?	0
2005/06	FC Penafiel	Portugalia	Superliga	?	0

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Brazylii Carlos Germano zadebiutował 11 października 1995 roku w wygranym 2:0 towarzyskim spotkaniu z Urugwajem. W 1997 roku jako rezerwowy zdobył z „Canarinhos” złoty medal Copa América 1997. W 1998 roku został powołany przez Mário Zagallo do kadry na Mistrzostwa Świata we Francji. Z drużyną wywalczył tam wicemistrzostwo świata, ale nie rozegrał żadnego spotkania. Po tym turnieju zakończył reprezentacyjną karierę, a w drużynie narodowej wystąpił 9 razy.

Bibliografia

• Profil na stronie National Football Teams (ang.) ostatni dostęp 8 mar 2008