Tyne Bridge
 nr rej. zabytek II* od sierpnia 2018
| |
 Tyne Bridge (na pierwszym planie Swing Bridge) | |
| Długość całkowita |
397,72 m |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda |
rzeka Tyne |
| Szerokość: • całkowita |
|
| Wysokość |
59 |
| Rozpiętość przęseł |
161,95 |
| Data budowy |
1925-1928 |
Położenie na mapie Anglii  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
 54°58′04,7320″N 1°36′21,8318″W/54,967981 -1,606064
| |
Tyne Bridge – most drogowy w centrum angielskiego miasta Newcastle upon Tyne nad rzeką Tyne, jeden z siedmiu mostów drogowych na tej rzece w mieście. Od sierpnia 2018 jest zabytkiem II* stopnia[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Budowę rozpoczęto w sierpniu 1925 przy użyciu technik stoczniowych rękami miejscowych stoczniowców. Wykonawcą było przedsiębiorstwo Dorman Long & Co[2]. Był prototypem konstrukcji Sydney Harbour Bridge w Australii (1932). Projektantami byli w obu przypadkach ci sami architekci, m.in. pierwsza kobieta, która została przyjęta do Instytutu Inżynierów Budownictwa, Dorothy Buchanan z Langholm. Obiekt został otwarty 10 października 1928 przez króla Jerzego V w odpowiedzi na rosnący ruch samochodowy i stał się charakterystycznym symbolem Północnego-Wschodu Anglii. Most skonstruowany jest ze stali, a jego dwa główne filary wzniesiono z ciosów granitowych. W momencie budowy był najdłuższym mostem przęsłowym na świecie. Jako pierwsi z przeprawy skorzystali król wraz z królową, jadąc powozem konnym landau, w obecności tysięcy mieszkańców regionu oraz 20.000 uczniów, którzy otrzymali wtedy dzień wolny. Podczas budowy zginęła jedna osoba (Nathaniel Collins, 33-letni monter rusztowań z South Shields, który spadł z konstrukcji 18 lutego 1928). Łuk mostu budowano jednocześnie z obu brzegów, a kiedy przerwa pomiędzy oboma częściami wyniosła dziewięć cali, połączył je specjalnie przygotowany przyrząd nitujący[1].
Obecnie z przeprawy korzysta około 70.000 pojazdów dziennie. Prowadzi nią jedna z najbardziej ruchliwych tras do i z Newcastle (droga nr A167, wcześniej A1, zanim trasa ta została przekierowana poza centrum miasta[2]). Jest też kluczowym odcinkiem corocznego biegu North Run, podczas którego przebiega nią około 54.000 biegaczy[1].
W miejscu Tyne Bridge znajdowało się wcześniej wiele przepraw. Pierwszą był rzymski most Pons Aelius z około 122 r. n.e. W 1270 zbudowano kamienny most, który stał przez pięćset lat, aż został poważnie uszkodzony przez wielką powódź w 1771. Zbudowano wówczas nowy kamienny most z 1781, ale usunięto go w 1866, by umożliwić przepływ wyższych statków i zastąpiono mostem obrotowym zbudowanym w 1876[2].
Parametry
[edytuj | edytuj kod]Most ma długość 397,72 metra, szerokość 17,08 metra i wysokość 59 metrów. Wysokość łuku wynosi 55 metrów, a jego rozpiętość 161,95 metra[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Newcastle City Council, History of the Tyne Bridge | Newcastle City Council [online], www.newcastle.gov.uk [dostęp 2024-02-17].
- ↑ a b c Co-Curate, Tyne Bridge | Co-Curate [online], co-curate.ncl.ac.uk [dostęp 2024-02-17].
- ↑ Structurae - International Database and Gallery of Structures, Tyne Bridge (Newcastle upon Tyne, 1928) [online], Structurae [dostęp 2024-02-17] (ang.).