Bitwa nad Metaurusem
| II wojna punicka 218–201 p.n.e. | |||
 Bitwa nad Metaurusem | |||
| Czas |
czerwiec 207 p.n.e. | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
nad rzeką Metaurus | ||
| Terytorium |
Republika rzymska (współczesny region Marche) | ||
| Wynik |
zwycięstwo Republiki Rzymskiej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Włoch  | |||
| 43,782373°N 13,014507°E/43,782373 13,014507 | |||
Bitwa nad Metaurusem – starcie zbrojne, które miało miejsce nad rzeką Metaurus (Metauro) w czerwcu 207 p.n.e., w trakcie II wojny punickiej.
W bitwie tej naprzeciw siebie stanęły armie Hazdrubala (30 000 zbrojnych) oraz rzymskich konsulów Gajusza Klaudiusza Nerona i Marka Liwiusza Salinatora (40 000 zbrojnych).
Przed bitwą
Na lewym skrzydle punickim stanęli Celtowie (Galowie), centrum zajęli Ligurowie. Prawe skrzydło Hazdrubal obsadził siłami z Libii i Iberii oraz 10 słoniami bojowymi. Po stronie rzymskiej naprzeciwko Galów stanęły siły Nerona (prawe skrzydło rzymskie), naprzeciw Ligurów wojska Porciusa, naprzeciwko Iberów i Libijczyków lewe skrzydło rzymskie dowodzone przez Liwiusza Salinatora.
Przebieg bitwy
Bitwę rozpoczął atak lewego skrzydła rzymskiego pod dowództwem Liwiusza na prawe skrzydło kartagińskie dowodzone bezpośrednio przez Hazdrubala. Wkrótce do walki weszły wojska rzymskiego centrum. Bitwa była zacięta i długo żadna ze stron nie zdobywała przewagi. Atak prawego skrzydła dowodzonego przez Nerona na Galów został zatrzymany przez przeszkodę terenową - głęboki jar. Mając świadomość, że ta przeszkoda stanowi też barierę dla ataku Galów, Neron wycofał swoje siły z tego odcinka frontu, obszedł tyły wojsk rzymskich i przenikając niezauważenie na tyły prawego skrzydła kartagińskiego uderzył na zgromadzoną tam piechotę libijsko-iberyjską, wywołują całkowite zaskoczenie i panikę w szeregach wroga. Był to decydujący moment bitwy. Po zniszczeniu prawego skrzydła punickiego w rozsypkę poszła reszta armii kartagińskiej.
W walce poległ Hazdrubal oraz 10 000 jego ludzi. Drugie tyle dostało się do rzymskiej niewoli. Rzymianie stracili 2 000 żołnierzy.
Bibliografia
- Bernard Nowaczyk: Kartagina 149–146 p.n.e., wyd. Bellona, Warszawa 2008.