Przejdź do zawartości

Klasztor oo. redemptorystów w Braniewie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Aleksander Durkiewicz (dyskusja | edycje) o 22:11, 2 paź 2021. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Klasztor oo. redemptorystów
w Braniewie
Ilustracja
Klasztor redemptorystów
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miejscowość

Braniewo

Kościół

rzymskokatolicki

Właściciel

redemptoryści

o. Jan Kwiecień CSsR

Data budowy

1923–1925

Położenie na mapie Braniewa
Mapa konturowa Braniewa, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Klasztor oo. redemptorystów w Braniewie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor oo. redemptorystów w Braniewie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Klasztor oo. redemptorystów w Braniewie”
Położenie na mapie powiatu braniewskiego
Mapa konturowa powiatu braniewskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Klasztor oo. redemptorystów w Braniewie”
Ziemia54°23′27″N 19°48′28″E/54,390856 19,807797
Strona internetowa

Klasztor oo. redemptorystów w Braniewie – dom zakonny Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela w Braniewie.

Historia

Po I wojnie światowej biskup warmiński Augustinus Bludau postanowił na Warmię sprowadzić zakony, w tym redemptorystów z niemieckiej prowincji monachijskiej[1]. 7 stycznia 1922 przybył do Braniewa ojciec Adolf Brors z dolnoniemieckiej prowincji redemptorystów z siedzibą w Bonn (Niederdeutsche Ordensprovinz). Uzyskawszy zgodę biskupa Bludaua, przejął od dziekana braniewskiego Aloysa Schulza znajdujący się na obrzeżach miasta niewielki kościółek św. Krzyża[2].

Wspólnota redemptorystów w Braniewie została utworzona 11 września 1923 roku[3]. Zakonnicy zapoczątkowali nowy okres w dziejach tej świątyni. Już 22 maja 1923 została wbita pierwsza łopata pod budowę przylegającego do świątyni domu zakonnego. Gdy 12 października 1923 roku ukończono południowe skrzydło klasztoru, wprowadzili się do niego zakonnicy i odtąd przejęli sprawowanie nabożeństw w kościele. Drugie skrzydło klasztoru wybudowano w 1924 roku, a zostało wykończone i zamieszkane przez zakonników w lutym 1925 roku. Klasztor został wybudowany według planów budowniczego rządowego (Regierungsbaumeister) Keibela, a realizowany przez architekta Ernsta Kuhnigha z Braniewa[4]. Klasztor został poświęcony niemieckiemu redemptoryście czeskiego pochodzenia Klemensowi Hofbauerowi[5].

Bryła klasztoru nawiązuje charakterem do obiektu kościoła i połączona z kościołem parterowymi łącznikami, wydzielającymi między nimi niewielki dziedziniec. Redemptoryści odnowili też wnętrze świątyni oraz rozpropagowali kult cudownego obrazu Trójcy Świętej. Pod koniec II wojny światowej, kiedy do Braniewa zbliżali się Rosjanie, niemieccy redemptoryści opuścili klasztor[1].

Po wojnie, 22 marca 1946 roku[5], przybyli do Braniewa i przejęli kościół i klasztor polscy redemptoryści prowincji warszawskiej[6]. Odbudowali oni zniszczony klasztor (klasztor był spalony i bez dachu) i odrestaurowali sanktuarium. Odnowione zostały m.in. organy, które w czasie wojny bardzo ucierpiały. Naprawiono kopułę świątyni uszkodzoną przez pociski. Świątynia, znajdująca się niemalże na granicy miasta, była jednym z niewielu obiektów w Braniewie, które przetrwały bez większych zniszczeń wojnę – w świątyni zachowane są wszystkie ołtarze, organy, ambona oraz inne zabytki[7].

Po II wojnie światowej w klasztorze urządzono również zakonne niższe seminarium duchowne, liczące w 1948 roku 40 seminarzystów, a w 1950 – 31 uczniów[8]. W latach 60. kształcił się w nim m.in. o. Tadeusz Rydzyk, przygotowując się do matury[9].

Zobacz też

Przypisy