Betel (używka)
Betel – rodzaj znanej od starożytności używki popularnej w krajach Dalekiego Wschodu (głównie Malezja, Madagaskar, południowa Azja) oraz społeczności emigracyjnej w Afryce, Europie i Ameryce Północnej. Betelu używa obecnie ok. 10-20% populacji, co sprawia, że jest on czwartą najbardziej popularną używką na świecie za kofeiną, nikotyną i alkoholem[1].
Skład
Głównymi składnikami są liście pieprzu żuwnego (pieprzu betelowego), oraz zawijane w nie nasiona palmy areki (palmy betelowej), czyli tzw. orzechy betelowe. Substancją wypełniającą (sklejającą pakiet używany do żucia) może być mleko wapienne lub pokruszone muszle małży. Stosowane bywają też inne dodatki w różnych proporcjach, różne w zależności od kraju, które dodaje się w celu poprawienia smaku, np.: goździki, kardamon, gałka muszkatołowa, anyż, kokos, cukier, syropy, czy wyciągi z owoców, .
Badania medyczne wskazują, że regularne żucie betelu jest źródłem wielu chorób jamy ustnej i przyczyną raka jamy ustnej.
W Indiach, Pakistanie i Bangladeszu betel używany jest w połączeniu z tytoniem. Połączenie takie zwiększa ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych jamy ustnej[2].
Działanie
Betel ma działanie orzeźwiające, lekko podniecające i lecznicze – zabija pasożyty i odkaża przewód pokarmowy[3]. Ubocznym skutkiem zażywania betelu jest jednak barwienie zębów na czarno, a śliny na czerwono[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Gupta P.C., Ray C.S.. Epidemiology of Betel Quid Usage. „Ann Acad Med Singapore”. 33 (Suppl) (1), s. 33-36, 2004. (ang.).
- ↑ Merchant A, Husain SS, Hosain M, Fikree FF, Pitiphat W, Siddiqui AR, Hayder SJ, Haider SM, Ikram M, Chuang SK, Saeed SA.. Paan without tobacco: An independent risk factor for oral cancer. „International Journal of Cancer”. 86 (1), s. 128-131, 2000. PMID: 10728606. (ang.).
- ↑ a b Betel. WIEM, darmowa encyklopedia. [dostęp 2015-01-25].