Kulon (zwyczajny)
| Burhinus oedicnemus[1] | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
 Burhinus oedicnemus oedicnemus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kulon zwyczajny | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 letnie lęgowiska obszar całorocznego występowania, część ptaków migrujących zimuje także na tych obszarach zimowiska | |||
Kulon zwyczajny, kulon (Burhinus oedicnemus) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny kulonów (Burhinidae), zamieszkujący niemal całą Europę poza północnymi i północno-wschodnimi skrajami kontynentu oraz Afrykę Północną i Azję zachodnią, środkową i południową. Przylot w kwietniu, odlot w sierpniu - październiku. Zimuje w północnej i wschodniej Afryce oraz zachodniej Azji. W Polsce niegdyś liczny, obecnie skrajnie rzadko lęgowy, na granicy wymarcia (najwyżej 2-4 pary). Gniazduje w dolinie Bugu i Narwi, być może też nad środkową Wisłą. Dawniej liczniejszy podczas przelotów, obecnie jest wielką rzadkością.
- Cechy gatunku
- Upierzenie płowopiaskowe, pokryte ciemnymi podłużnymi kreskami. Spód białawy. Nad okiem biała brew, a pod nim biała plama. Gardło białe, dziób żółty z czarnym końcem. Nogi żółte.
- Podgatunki
- B. oedicnemus oedicnemus
B. oedicnemus discinctus
B. oedicnemus harterti
B. oedicnemus insularum
B. oedicnemus saharae - Wymiary średnie
- dł. ciała 41-43 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 82 cm
waga ok. 400-550 g - Biotop
- Stepy i suche ugory, piaszczyste pagórki, żwirownie, rzadziej pola uprawne.
- Gniazdo
- Na ziemi, na niewielkim wzniesieniu terenu.
- Jaja
- Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w roku, w maju i lipcu. W zniesieniu dwa jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 23 - 37 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po kilku godzinach. Umiejętność lotu osiągają w 7 tygodniu życia.
- Pożywienie
- Owady, dżdżownice i drobne kręgowce.
Ochrona
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie[3]. Zagrożeniami dla tego ptaka są zalesianie i zagospodarowywanie ugorów, regulacja rzek, zatrucie środowiska oraz niepokojenie tych niezwykle płochliwych ptaków przez ludzi.
Zobacz też
- ↑ Burhinus oedicnemus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Burhinus oedicnemus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348)