Pola Negri

Pola Negri, właściwie Barbara Apolonia Chałupiec (31 grudnia 1894 - 1 sierpnia 1987), polska aktorka filmowa, międzynarodowa gwiazda kina niemego.
Ukończyła szkołę baletową w Warszawie, zaczęła występować w Teatrach: Małym (w "Ślubach panieńskich"), Wielkim ("Sumurun", "Niema z Portici"), Letnim.
Debiutowała w filmie "Niewolnica zmysłów" w 1914.
Wystąpiła w filmach polskich: "Żona" (1915), "Studenci" (1916), "Bestia" (drugi tytuł: "Kochanka apasza", 1917), w filmach z cyklu "Tajemnice Warszawy" ("Arabella", "Pokój nr 13" - 1917), "Jego ostatni czyn" (1917).
W 1917 wyjechała do Berlina, gdzie występowała u M. Reinhardta. Zagrała w filmach niemieckich: "Oczy mumii Mia" (1918), "Carmen" (1918), "Madame Dubarry" (1919), "Sumurun" (1920) i in. W 1923 przybyła do Hollywood i wystąpiła w filmach: "Hiszpańska tancerka" (1923), "Zakazany raj" (1924), "Hotel Imperial" (1927), "Miłość aktorki" (1928) i innych. W USA stała się gwiazdą kina niemego i symbolem seksu, do czego przyczyniły się głośne romanse z Charlie Chaplinem i Rudolphem Valentino (zarzucano jej, że pogrzeb Valentino wykorzystała do swojej reklamy).
Nie odnosząc sukcesów w filmach dźwiękowych ("Z rozkazu kobiety", 1931), powróciła do Niemiec, gdzie zaczęto ją prześladować z powodu rzekomo żydowskiego pochodzenia. Uwolniona od podejrzeń w wyniku osobistej interwencji Adolfa Hitlera, zagrała ponownie w filmach niemieckich: "Mazurka" (1935), "Moskwa-Szanghaj" (1936), "Madame Bovary" (1937), "Tango Notturno" (1937) i innych.
Przed wybuchem wojny powróciła do Ameryki. Wystąpiła w filmach "He Diddle Diddle" (1943) i "The Moonspinners" (1964).
W 1970 opublikowała wspomnienia "Pamiętnik gwiazdy" (wydanie polskie 1976).
Zmarła 1 sierpnia 1987 w San Antonio w Teksasie.