Przejdź do zawartości

Maria Bakka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MastiBot (dyskusja | edycje) o 20:49, 16 cze 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Maria Bakka
Ilustracja
Maria Bakka
Karpacz, 30 marca 2010
Imię i nazwisko

Maria Bakka-Gierszanin

Data i miejsce urodzenia

9 marca 1922
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

1. Roman Seniuk, scenograf; 2. Bohdan (Aleksander) Gierszanin, aktor

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej

Maria Bakka (właśc. Bakka-Gierszanin, wyst. też jako Maria Gierszanin; ur. 9 marca 1922 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, sporadycznie reżyser teatralna, rzadko występująca w filmie i telewizji. Od 1959 związana ze Szczecinem[1]. Najstarsza czynna zawodowo aktorka tego miasta[2] i jedna z najstarszych w Polsce.

Biografia

Urodziła się w Warszawie w 1922 roku. Jej matka była polonistką, ojciec – malarzem[3].

W czasie okupacji mieszkała w Warszawie. Już wówczas interesowała się teatrem, podziwiając m.in. Elżbietę Barszczewską. W szkole średniej na lekcjach filozofii poznała Zofię Mrozowską, która pomogła przyszłej aktorce dostać się na konspiracyjne zajęcia Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, odbywające się wówczas – ze względu na trwającą wojnę – w prywatnych mieszkaniach. Wykłady prowadzili m.in. Jadwiga Turowicz, Zofia Małynicz, Juliusz Osterwa[4] i Marian Wyrzykowski, a kolegami z ławki M. Bakki byli m.in. Barbara Rachwalska i Andrzej Łapicki. Aktorce nie udało się uzyskać dyplomu PIST-u, jej edukację przerwało powstanie warszawskie. Wkrótce przeprowadziła się do Krakowa, gdzie po zakończeniu wojny rozpoczęła pracę w Studiu przy Teatrze Starym; występowali tam wówczas Andrzej Szczepkowski i Tadeusz Łomnicki[3]. 25 lipca 1945 zdała pierwszy w Polsce egzamin eksternistyczny i otrzymała dyplom[5].

Wkrótce po egzaminie zadebiutowała w objazdowym Teatrze Ziem Zachodnich, który powstał w Krakowie, w sztuce Jeńcy Lucjana Rydla, wcielając się w rolę Wichny. Spektakl ten reżyserowali Wanda Siemaszkowa i Władysław Woźnik. Z przedstawieniem tym Bakka występowała w wielu miastach i wsiach Polski, a sama aktorka uważa ten okres swojej pracy za szczególnie ważny w doskonaleniu umiejętności aktorskich. Później, na przełomie lat 1946/1947, zaangażowała się na stałe w Teatrze Miejskim im. Juliusza Słowackiego w Opolu[5]. Następnie występowała w teatrach: Dramatycznym Marynarki Wojennej (Teatr Domu Marynarza) w Gdyni (1946-47), Ziemi Lubuskiej im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1947-48), Miejskim w Bydgoszczy (1948-49), Polskim w Bielsku-Cieszynie (1949-53), Dramatycznym w Poznaniu[6]. W czasie wizyty u kuzynki w Stanach Zjednoczonych urodziła syna Jana. Niedługo później ojciec jej dziecka, Aleksander Gierszanin (występujący w teatrze jako Bohdan Gierszanin), dostał propozycję stałego angażu w Szczecinie, w Teatrach Dramatycznych (Teatr Polski i Współczesny znajdował się wówczas pod jedną dyrekcją). Zanim przyjął tę ofertę, postawił warunek, że jego przyszła żona[7] również zostanie aktorką tego teatru[5]. Pracowała tam w latach 1959-75, a od 1975 do 1983 miała etat w szczecińskim Teatrze Polskim[6].

W swojej długoletniej pracy teatralnej aktorka brała udział w realizacjach teatralnych polskiej i światowej klasyki (Balladyna, Damy i huzary, Wesele, Rewizor, Cyrulik sewilski, Lilla Weneda, Kordian, Dziady, Pan Tadeusz, Romeo i Julia, Miarka za miarkę, Śluby panieńskie i wiele innych), grała różnorodne role – zarówno dramatyczne, jak i komediowe. Występowała czasem także w repertuarze kierowanym do dzieci i młodzieży[8].

W 1984 roku przeszła na emeryturę[3], nie rozstała się jednak z aktorstwem na zawsze, od czasu do czasu grywając gościnnie drobne role, m.in. docenione przez krytyków w Weselu i Czarownicach z Salem[3]. W roku 2003 reżyser Tatiana Malinowska-Tyszkiewicz zaprosiła Marię Bakkę do udziału w spektaklu Komandor dziś nie przyjdzie, później specjalnie dla niej przygotowała monodram Orbanowa (2004)[9], a następnie (2009) zaoferowała główną rolę w przedstawieniu Dawno temu dziś (aut. Victor Lanoux), którą Bakka zagrała, mając 87 lat[5].

Spektakle teatralne (wybór)

Role

  • 1945: Beksa (reż. Maria Billiżanka)
  • 1946: Balladyna jako Alina (reż. Stanisław Staśko)
  • 1946: Pan Damazy jako Mańka (reż. Wacław Zdanowicz)
  • 1946: Damy i huzary jako Dyndalska (reż. Wacław Ścibor)
  • 1946: Świerszcz za kominem jako Berta (reż. W. Zdanowicz)
  • 1947: Rozkoszna dziewczyna jako Julia (reż. Jerzy Merunowicz)
  • 1947: Madame Sans-Gene jako Julia, Pani de Bassano (reż. Wacław Zastrzeżyński)
  • 1947: Pani prezesowa jako Zofia; Julia (reż. Aleksander Gąssowski)
  • 1948: Żołnierz królowej Madagaskaru jako Kazio (reż. A. Gąssowski)
  • 1948: Rewizor jako Maria Antonówna (reż. Władysław Stoma)
  • 1950: Niemcy jako Flanchette (reż. A. Gąssowski)
  • 1951: Moralność pani Dulskiej jako Hanka (reż. Kazimierz Fabisiak)
  • 1951: Eugenia Grandet jako Eugenia (reż. A. Gąssowski)
  • 1951: Śluby panieńskie jako Aniela Dobrójska (reż. K. Fabisiak)
  • 1952: Szkoła żon jako Anusia (reż. Czesław Staszewski)
  • 1952: Ich czworo jako Szwaczka; Sługa (reż. K. Fabisiak)
  • 1953: Cyrulik sewilski jako Rozyna (reż. Andrzej Uramowicz)
  • 1954: Eugenia Grandet jako Eugenia (reż. A. Gąssowski; K. Fabisiak)
  • 1954: Intryga i miłość jako Luiza (reż. A. Gąssowski)
  • 1956: Dom Bernardy Alba jako Amelia (reż. Włodzisław Ziembiński)
  • 1957: Brat marnotrawny jako Pani Middleton (reż. Andrzej Dobrowolski)
  • 1957: Lilla Weneda jako Lilla Weneda (reż. W. Ziembiński)
  • 1958: Bezimienna gwiazda jako Nieznajoma (reż. Józef Gajdar)
  • 1960, 1973: Kram z piosenkami, różne role (reż. Barbara Fijewska)
  • 1961: Klątwa jako Matka (reż. Zbigniew Roman)
  • 1961: Sto dni małżeństwa jako Tesia (reż. Zdzisław Tobiasz)
  • 1962: Kordian (reż. Ryszard Sobolewski)
  • 1963: Wesele jako Gospodyni (reż. Józef Gruda)
  • 1964: Ania z Zielonego Wzgórza jako Maryla Cuthbert (reż. Halina Koman-Dobrowolska)
  • 1965: Balladyna jako Matka (reż. Maria Straszewska)
  • 1966: Dziady jako Pani Rollison (reż. Jan Maciejowski)
  • 1968: Hedda Gabler jako Julia Tesman (reż. Maryna Broniewska)
  • 1968: Królowa przedmieścia jako Uderska (reż. Ewa Kołogórska)
  • 1969: Królowa Śniegu jako Babunia (reż. Jowita Pieńkiewicz)
  • 1971: Rewizor jako Żona podoficera (reż. Jitka Stokalska)
  • 1972: Panna Maliczewska jako Michasiowa (reż. Wojciech Jesionka)
  • 1972: Powrót Odysa jako Euryklea (reż. W. Jesionka)
  • 1974: Człowiek znikąd jako Soniuszka (reż. J. Gruda)
  • 1974: Awans jako Wczasowiczka (reż. Maciej Englert)
  • 1976: Ślub Katarzyna – Matka i Królowa (reż. Krystyna Tyszarska)
  • 1977: Przedwiośnie jako Matka (reż. Janusz Bukowski)
  • 1977: Kartoteka jako Tłusta kobieta (reż. Jan Jeruzal)
  • 1977: Pan Tadeusz (reż. J. Bukowski)
  • 1979: Czerwony Kapturek jako Babcia (reż. E. Kołogórska)
  • 1980: Romeo i Julia jako Niania Julii (reż. J. Bukowski)
  • 1982: Miarka za miarkę jako Mniszka (reż. I. Wollen)
  • 1983: Ulisses jako Rajfura (reż. Wanda Laskowska)
  • 1983: O dwóch takich, co ukradli księżyc jako Matka (reż. Bogusława Czosnowska)
  • 1987: Życie jest snem jako Dama I (reż. Andrzej May)
  • 2000: Wesele (reż. Janusz Józefowicz)
  • 2002: Czarownice z Salem jako Rebeka Nurse (reż. Jacek Bunsch)
  • 2003: Komandor dzisiaj nie przyjdzie jako Matka (reż. Tatiana Malinowska-Tyszkiewicz)
  • 2004: Orbanowa, monodram, jako Orbanowa (reż. T. Malinowska-Tyszkiewicz)
  • 2006: Zabawa w koty jako Erzi Orban (reż. T. Malinowska-Tyszkiewicz)
  • 2007: Gąska (reż. Anna Kękuś-Poks)
  • 2009: Dawno temu dziś (reż. T. Malinowska-Tyszkiewicz)

Teatr Telewizji

  • 1976: Relacja (reż. Jerzy Wójcik)
  • 1977: Medea jako Stara kobieta (reż. Jerzy Wójcik)
  • 1987 Scenarzyści jako Sąsiadka (reż. Andrzej May)

Reżyseria

  • 1957: Cyd (fragmenty) – asystentka reżysera
  • 1958: Zygmunt August (fragmenty) – asystentka reżysera
  • 1976: Yerma, czyli Bezpłodna – reżyseria

Filmografia

Odznaczenia, nagrody i nominacje

Bibliografia

  1. Szczecin. Benefis Marii Bakki. [dostęp 2010-03-07].
  2. Szczecin. Monodram w antykwariacie. 2008. [dostęp 2010-03-07].
  3. a b c d Sylwetka Marii Bakki. 2003. [dostęp 2010-03-07].
  4. Artyści szczecińskich scen teatralnych. 2009. [dostęp 2010-03-07].
  5. a b c d Artyści szczecińskich scen teatralnych. 2009. [dostęp 2010-03-07].
  6. a b Maria Bakka-Gierszanin. Kariera zawodowa. [dostęp 2010-03-07].
  7. Pierwszym mężem aktorki był Roman Seniuk, scenograf teatralny. Informacja za: Trzy pytania. 2004. [dostęp 2010-03-07].
  8. Maria Bakka-Gierszanin. Kariera teatralna. [dostęp 2010-03-07].
  9. Szczecin. Monodram w antykwariacie. [dostęp 2010-03-07].
  10. 65 lat na deskach teatru. [dostęp 2010-03-26].
  11. Szczecin. Bursztynowe pierścienie dla Współczesnego. [dostęp 2010-12-07].

Linki zewnętrzne