Świadkowie Jehowy na Wyspach Owczych
Państwo | |
---|---|
Terytorium zależne | |
Liczebność (2015) |
119 |
% ludności kraju (2015) |
0,24% |
Liczba zborów (2015) |
4 |
Rozpoczęcie działalności |
1935 |
Świadkowie Jehowy na Wyspach Owczych – wspólnota religijna Świadków Jehowy na Wyspach Owczych, licząca w 2015 roku 119 głosicieli, należących do 4 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2015 roku zebrały się 192 osoby[1]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Skandynawskie Biuro Oddziału, znajdujące się w duńskiej miejscowości Holbæk. Świadkowie Jehowy w 2015 roku zgromadzają się w 4 Salach Królestwa – w miejscowościach Klaksvík, Runavík, Trongisvágur i w stołecznym Thorshavn (Tórshavn)[2].
Historia
Działalność kaznodziejską na Wyspach Owczych zapoczątkowały dwie głosicielki z Danii, które latem 1935 roku prowadziły tu działalność ewangelizacyjną[3], rozpowszechniając tysiące egzemplarzy publikacji Świadków Jehowy[4]. W roku 1949 zanotowano liczbę dwóch głosicieli.
Regularną działalność kaznodziejską rozpoczęto w 1954 roku, na Wyspach Owczych działało 10 głosicieli, a trzy lata później powstał pierwszy zbór. Wtedy rozpoczęto publiczne wyświetlanie dwóch filmów Towarzystwa Strażnica.
W 1967 roku otworzono dwie pierwsze Sale Królestwa w Thorshavn i Klaksvík. W 1971 roku odbył się pierwszy kongres na Wyspach Owczych.
W 1985 roku otwarto nową Salę Królestwa w Thorshavn. Uroczystość otwarcia transmitowała telewizja i radio. Rozpoczęto regularne tłumaczenie publikacji biblijnych na miejscowy język – farerski. Trzy lata później zanotowano liczbę 107 głosicieli.
W 1990 roku wielu wyznawców (w większości obcokrajowców) opuściło wyspy, przenosząc się głównie do Danii a także do innych krajów skandynawskich.
W 2009 roku liczba głosicieli wyniosła 119 osób, a rok później było ich 124 – najwyższa liczba głosicieli w historii działalności Świadków Jehowy na Wyspach Owczych. W tym samym roku na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 175 osób. W 2011 roku w czterech Salach Królestwa spotykały się cztery miejscowe zbory[3].
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2016. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 186, 187.
- ↑ Dane z wyszukiwarki zborów (www.jw.org), stan z 3 stycznia 2015.
- ↑ a b Wyspy Owcze — niezwykła sieć połączeń. „Przebudźcie się!”, s. 17, marzec 2010. ISSN 1234-1169.
- ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego. Towarzystwo Strażnica, s. 441. ISBN 83-903551-0-8. (pol.).
Bibliografia
- Rocznik Świadków Jehowy: 1994–2016
- Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1993 (ang.)
Linki zewnętrzne
- Dane statystyczne z roku służbowego 2011
- Jehovahs Witnesses statistics – countries compared, NationMaster.com (dane z roku 2005) (ang.)
- Religion by Location, www.adherents.com
- Jehovah's Witnesses Interactive Map of the Worldwide Work, www.ilabmedia.com – interaktywna mapa z danymi statystycznymi z lat 2002-2008
- Missionary Atlas Project. Europe. Faroe Islands. Snapshots Section. (ang.).
- Denmark. International Religious Freedom Report 2006 (ang.) – sytuacja religii w Danii (dotyczy też terytoriów zależnych)
- Denmark. International Religious Freedom Report 2011 (ang.) – sytuacja religii w Danii (dotyczy też terytoriów zależnych)