Siemion Kriwoszein

Siemion Moisiejewicz Kriwoszein
Семён Моисеевич Кривошеин
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1899 ; Woroneż, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	16 września 1978 ; Moskwa, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1953
Siły zbrojne	Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona
Stanowiska	d-ca: 29 Brygady Czołgów, 25., 2. i 1. Korpusu Zmechanizowanego
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, ; wojna domowa w Hiszpanii, ; II wojna światowa: bitwa na Łuku Kurskim,; bitwa o Berlin;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 7 lip 2015, była oparta na tej wersji.

Siemion Moisiejewicz Kriwoszein, ros Семён Моисеевич Кривошеин, (ur. 28 listopada 1899 w Woroneżu, zm. 16 września 1978 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik wojsk pancernych Armii Czerwonej, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się w biednej rodzinie żydowskiej. W Armii Czerwonej od 1918. Uczestnik wojny domowej w Rosji (1917–1922) i wojny domowej w Hiszpanii (1936–1937) , następnie walk Armii Czerwonej z armią japońską w Mandżurii, nad jeziorem Chasan (1938) na granicy mandżursko-sowieckiej.

W trakcie sowieckiej agresji na Polskę w 1939, w stopniu kombriga dowodził 29. Brygadą Czołgów. 22 września odbierał w Brześciu wspólnie z gen. Heinzem Guderianem wspólną defiladę, w związku z przekazaniem miasta i twierdzy przez Wehrmacht Armii Czerwonej. Wojskom niemieckim życzył podczas tego wydarzenia szybkiego zwycięstwa nad "kapitalistyczną Anglią" i zaprosił Heinza Guderiana do Moskwy po tym zwycięstwie^[1].

Jego oddziały w Brześciu nad Bugiem wzięły do niewoli 1030 polskich oficerów, 1220 podoficerów i 34 tys. szeregowych żołnierzy. Na dworzec kolejowy w Brześciu w bałaganie odwrotu ku bezpiecznym granicom przybyło kilkadziesiąt polskich transportów wojskowych z żołnierzami i sprzętem. Wysiadali z wagonów wprost w sowieckie ręce jeszcze 25 września 1939.

Po wprowadzeniu w 1940 w Armii Czerwonej rang generalskich zweryfikowany jako generał-major. Po ataku Niemiec na ZSRR walczył z wojskami niemieckimi na Froncie Centralnym. Uczestnik bitwy pancernej na Łuku Kurskim. W latach 1944–1945 dowodził 1 Krasnogradzkim Korpusem Zmechanizowanym, m.in. w operacji berlińskiej, za udział w której otrzymał tytuł "Bohatera Związku Radzieckiego". W latach 1946–50 był naczelnikiem Katedry Taktyki Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego w Moskwie. W latach 1952–53 ukończył Wyższe Kursy Akademickie w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie.

Po śmierci Józefa Stalina, w maju 1953 przeniesiony do rezerwy. Zmarł 16 września 1978 w Moskwie i tam został pochowany.

Odznaczenia

Medal "Złota Gwiazda" Bohatera Związku Radzieckiego (29 maja 1945)
Order Lenina – trzykrotnie
Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
Order Kutuzowa I klasy
Order Suworowa II klasy
Order Czerwonej Gwiazdy
Medal 100-lecia urodzin Lenina
Medal za Obronę Moskwy
Medal za Zdobycie Berlina
Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
Medal jubileuszowy XX-lecia Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej
Medal jubileuszowy 30-lecia Radzieckiej Armii i Marynarki Wojennej
Medal 40-lecia Sił Zbrojnych ZSRR
Medal 50-lecia Sił Zbrojnych ZSRR
Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR
Order Krzyża Grunwaldu II klasy (Polska)
Medal za Warszawę 1939-1945 (Polska)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska)

↑ The 17th of September. (ang.)

Bibliografia

[1] The 17th of September. (ang.)

[1]