Przejdź do zawartości

Diplacusis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Jojo (dyskusja | edycje) o 09:30, 31 sty 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Diplacusis - termin stosowany w audiologii służący do określenia charakterystycznej różnicy w odbiorze wysokości tonu w obu uszach. Zjawisko występuje u około 50% osób, u których stwierdzono chorobę Meniera.

Bibliografia

  • Otoneurologia. red. G. Janczewskiego i B. Latkowskiego. Warszawa: Bel Corp, 1998, t.2, s. 436. ISBN 83-902245-8-5.