Kei car

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 5 paź 2013, była oparta na tej wersji.

Kei-car/K-car (jap. 軽自動車 kei-jidōsha; dosł. "lekki samochód") - typowo japoński segment małych pojazdów różnego typu - osobowych, furgonetek, półciężarówek, a nawet małych samochodów sportowych. Samochody te są niezwykle małe i dzięki temu właścicielowi pojazdu przysługują różne ulgi, takie jak niższe stawki podatków i ubezpieczenia.

Standard kei-car powstał tuż po drugiej wojnie światowej, kiedy to większość Japończyków nie mogła sobie pozwolić na zakup pełnowymiarowego samochodu, lecz miała wystarczająco dużo pieniędzy na zakup motocykla. Aby spopularyzować małe pojazdy rząd uregulował prawnie wielkość samochodów objętych ulgami.

Samochody kei-car można odróżnić (wyłączając gabaryty) po żółto-czarnych tablicach rejestracyjnych. Dodatkowo tablice te różnią się w zależności od tego, czy jest to samochód prywatny, czy firmowy - samochody prywatne mają czarne znaki na żółtym tle, w pojazdach firmowych odwrotnie.

Ze względu na ograniczenia dotyczące gabarytów pojazdów, oraz pojemności silnika producenci ulepszają swoje samochody poprzez stosowanie zaawansowanych technologicznie rozwiązań. Dzięki temu pojazdy te są często nadzwyczaj dobrze wyposażone - automatyczne skrzynie biegów, czy nawet bezstopniowe skrzynie biegów nie są rzadkością, tak samo jak GPS, klimatyzacja, czy napęd hybrydowy.

Historia zmian

Data	Maksymalna długość	Maksymalna szerokość	Maksymalna wysokość	Maksymalna poj. silnika		Maksymalna moc
Data	Maksymalna długość	Maksymalna szerokość	Maksymalna wysokość	Czterosuwowy	dwusuwowy	Maksymalna moc
8 lipca 1949	2800 mm	1000 mm	2000 mm	150 cm³	100 cm³	Bez ograniczeń
26 lipca 1950	3000 mm	1300 mm		300 cm³	200 cm³
16 sierpnia 1951				360 cm³	240 cm³
4 kwietnia 1955				360 cm³
1 stycznia 1976	3200 mm	1400 mm		550 cm³
marzec 1990	3300 mm	1400 mm		660 cm³		64 KM (47 kW)
1 października 1998	3400 mm	1480 mm		660 cm³		64 KM (47 kW)