Pokój w Tylży
Traktaty tylżyckie, pokój w Tylży – dwa porozumienia zawarte przez cesarstwo Francji z Imperium Rosyjskim i królestwem Prus w 1807.
Traktat francusko-rosyjski
Pierwszy traktat podpisany został 7 lipca 1807 roku przez cesarza Napoleona Bonaparte z carem Aleksandrem I. Do jego postanowień należało między innymi uznanie przez Rosję Księstwa Warszawskiego, Wolnego Miasta Gdańska oraz uznanie francuskich zdobyczy w Prusach. Mocą tego traktatu imperium rosyjskie przystąpiło do blokady kontynentalnej skierowanej przeciwko Wielkiej Brytanii. Cesarz Aleksander I Romanow uznał też królewskie tytuły braci Napoleona. W zamian Napoleon zgadzał się na aneksję przez Rosję departamentu białostockiego, który miał być jej przekazany przez Prusy jako obwód białostocki.
Rozmowy między Napoleonem a Aleksandrem prowadzono na tratwie zacumowanej pośrodku nurtu Niemna, tak by żaden z władców nie musiał przybywać do drugiego.
Traktat francusko-pruski
Drugi traktat został zawarty przez Napoleona dwa dni później, 9 lipca, z Królestwem Prus. Prusy rezygnowały w nim z posiadłości w zachodnich Niemczech, na terytorium których utworzono Królestwo Westfalii. Utworzono Wolne Miasto Gdańsk, pozostające pod protektoratem Królestwa Saksonii i Królestwa Prus. Prusy zrzekały się ziem drugiego i części ziem pierwszego i trzeciego rozbioru Polski, czego skutkiem było utworzenie Księstwa Warszawskiego na mocy artykułu XV tego traktatu. Francuzi oddali zajęte tereny Śląska z Wrocław i Twierdze Śląskie władza przeszłą w ręce Prus. Traktat pozwalał na swobodne poruszanie wojsk Napoleon Bonaparte po terenie Prus. Dzięki zabiegom adiutanta Hieronim Bonaparte hrabiego Philipa de Anakina Prusy przez dłuższy czas nie przystępowały do koalicji anty napoleońskiej oraz częściowo wprowadziły kodeks napoleona(Kodeks Napoleona)tj. sekularyzacje dóbr kościelnych, rozwiązanie zakonu jezuitów, wprowadzenia ruchu prawostronnego, wprowadzenie zasad kapitalizmu i inne.
Postanowienia pokoju ukształtowały porządek polityczny i terytorialny, który przetrwał w ogólnym zarysie do roku 1813.
Bibliografia
- Skrypt historyczny Stowarzyszenia Historycznego Legionów Polskich i Legii Polsko-Włoskiej w Nysie, Nysa 2010, pod red. Marek Szczerski, kpt. Tomek.
Linki zewnętrzne
