Sobótka (miasto)
Sobótka (niem. Zopten) - miasto u stóp Masywu Ślęży na Dolny Śląsku.
Dzieje nazwy
1148 - Sabath, 1193 - Sobath, 1200 - Sobat, 1256 - Czobotha, 1329 - Zobota, 1336 - Zobotka/Zobten.
Historia
Po raz pierwszy wzmiankowana w 1148 w bulli Eugeniusza II jako osada targowa (Sabath). Od 1128 do 1134 fundacja Piotra Włosta dla zakonu augustianów (kanonicy regularni), którzy - aby wykorzenić wciąż żywe kulty pogańskie - na krótko utworzyli na szczycie Ślęży klasztor, bardzo szybko przeniesiony do wsi Górka a potem do Wrocławia.
W 1221 Henryk Brodaty na prośbę opata Witosława nadał jej prawa miejskie wg wzoru magdeburskiego. W 1353 jako wiano księżniczki śląskiej przeszła w ręce królów czeskich. W 1399 król czeski Wacław IV ponownie lokował miasto na prawie magdeburskim. Podobnie jak większość Śląska splądrowana przez husytów w 1428.
Wykupiona przez zakon augustianów w 1494. Przeżywała rozkwit w czasie habsburskich rządów w Czechach od 1526 roku. Poważnie zniszczona i wyludniona w czasie wojny 30-letniej (1618-1648) - z 1000 mieszkańców pozostało 200. Dawna zabudowa gotycka i renesansowa spłonęła w wielkim pożarze 1730.
Od 1745 wraz z większością Śląska w granicach Prus. Od 1808 własny samorząd. Do 1810 roku (sekularyzacja dóbr kościelnych w Prusach) pozostawała własnością klasztorną. Od 1885 stacja na linii kolejowej Wrocław – Świdnica.
Zdobyta przez Armię Radziecką 7 maja 1945 roku.
Teraźniejszość
- liczne zabytki i budowle historyczne
- Muzeum Ślężańskie z lapidarium
- na centralnym placu - plastyczna mapa Masywu Ślęży
Wraz z sąsiednimi miejscowościami (Sulistrowiczki, Będkowice) stanowi zaplecze turystyczne pobliskiego Wrocławia.