Władysław Żmuda

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Wzrost	187 cm
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata Klub BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie srebro Montreal 1976 Piłka nożna Mistrzostwa świata III miejsce RFN 1974 piłka nożna III miejsce Hiszpania 1982 piłka nożna
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Piłkarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | data urodzenia = | opis grafiki = | pełne imię i nazwisko = | wikicytaty = | kariera trenerska = | kariera juniorska = | kariera reprezentacyjna = | imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | data śmierci = | kariera seniorska = | numer w klubie = | miejsce urodzenia = | odznaczenia = | klub = | www = Nieznane pola: "trener-lata", "masa_ciała", "krajurodzenia", "obecnyklub", "kluby", "dataurodzenia", "zdjęcie", "pełneimięinazwisko", "miastourodzenia", "trener-kluby", "pseudonim", "imięinazwisko", "reprezentacja", "latawreprezentacji", "występywreprezentacji(gole)", "występy(gole)", "lata" oraz "numer".

Władysław Żmuda i Wim Jansen. Polska – Holandia 2:0. Chorzów, 1979

Władysław Antoni Żmuda (ur. 6 czerwca 1954 w Lublinie) – polski piłkarz i trener piłkarski.

Życiorys

Na boisku występował w formacji obronnej. Swoją karierę rozpoczynał w Motorze Lublin. Grał także w Gwardii Warszawa, Śląsku Wrocław i Widzewie Łódź, później również w drużynach włoskich (Hellas Werona, US Cremonese) i amerykańskich. W roku 1971 grając w Motorze Lublin wywalczył mistrzostwo Polski w juniorach, w tym samym roku został powołany do reprezentacji Polski juniorów. Trzykrotny mistrz Polski (w 1977 ze Śląskiem, w 1981 i 1982 z Widzewem). W reprezentacji Polski od 1973 do 1986 (91 meczów i 2 gole – to szósty wynik w klasyfikacji); czterokrotnie brał udział w Mistrzostwach Świata w piłce nożnej (1974 – srebrny medal za 3. miejsce oraz nagroda najlepszego młodego zawodnika Mundialu, 1978, 1982 – srebrny medal za 3. miejsce i 1986). Do Żmudy należy rekord występów wśród polskich piłkarzy występujących na MŚ – aż 21 gier w czterech kolejnych finałach (do 1998 roku był to 2 wynik po Uwe Seeler z RFN). Zdobył również srebrny medal olimpijski w Montrealu (1976).

Jako trener współpracował z Pawłem Janasem – szefem reprezentacji olimpijskiej, walczącej bez powodzenia o występ na igrzyskach w Sydney (2000), oraz w 2003, gdy ten prowadził już pierwszą drużynę narodową, następnie z selekcjonerem pierwszej reprezentacji Jerzym Engelem (m.in. na Mundialu w Korei i Japonii 2002). Samodzielnie, bez sukcesów, prowadził polską reprezentację młodzieżową w eliminacjach Młodzieżowych Mistrzostw Europy w 2006.

Od 7 stycznia 2009 r. był następcą Grzegorza Laty na stanowisku przewodniczącego Klubu Wybitnego Reprezentanta. Funkcję tę pełnił do 31 października 2012 r., gdy zastąpił go Dariusz Dziekanowski.

Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu i Międzynarodową Szkołę Trenerską we Włoszech. Z wykształcenia jest nauczycielem wf i trenerem pierwszej klasy piłki nożnej.

20 marca 2009 został trenerem juniorskiej reprezentacji Polski U-16.

Zobacz też

• Afera na Okęciu

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Polonia, Warszawianka, Gwardia, prawdziwa historia trzech klubów. Wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (7. część cyklu Kolekcja Klubów)
• Marek Ordyłowski, Zbigniew Schwarzer, Leonard Szymański, 50 lat wrocławskiego sportu – 1945–1995, ISBN 978-83-89518-67-5.