Hubert Germain: Różnice pomiędzy wersjami

Hubert Germain
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1920 ; Paryż
Data śmierci	12 października 2021
	Minister poczty i telekomunikacji
Okres	od 1972; do 1974
Poprzednik	Robert Galley
Następca	Jean Royer
	Mer Saint-Chéron
Okres	od 1953; do 1965
Poprzednik	Jules Collas
Następca	Raymond Lochard
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 14:57, 20 lip 2024

Hubert Jean Louis Germain (ur. 6 sierpnia 1920 w Paryżu, zm. 12 października 2021^[1]) – francuski wojskowy i polityk, minister poczty i telekomunikacji w rządzie Pierre’a Messmera.

Życiorys

Był synem generała wojsk kolonialnych Maxime Germaina. Wykształcenie zdobywał w szkole misji francuskiej w Damaszku, liceum w Hanoi, a następnie w liceum Saint-Louis w Paryżu^[2]. We wrześniu 1939 próbował dostać się do szkoły marynarki w Bordeaux, jednak po wybuchu wojny postanowił zgłosić się do wojska^[2].

W Saint-Jean-de-Luz wszedł wraz z trzema towarzyszami na pokład statku Arandora Star i 24 czerwca 1940 roku wypłynął do Wielkiej Brytanii^[2]. W Wielkiej Brytanii dołączył do wojsk Wolnych Francuzów i został przydzielony do służby na pancerniku „Courbet”(inne języki), następnie uczęszczał na kursy podchorążych marynarki wojennej^[2]. Wiosną 1941 został przydzielony do 1 Lekkiej Dywizja Wolnych Francuzów generała Paula Legentilhomme′a i brał udział w operacji Exporter^[2].

We wrześniu 1941 został wysłany jako uczeń do szkoły oficerskiej w Damaszku, a później został wysłany do służby w 1 Brygadzie 1 Lekkiej Dywizji Wolnych Francuzów^[2]. W lutym 1942 został przydzielony do 13 Półbrygady Legii Cudzoziemskiej, z którą walczył w bitwie o Bir Hakeim. We wrześniu 1942 został awansowany na stopień podporucznika^[2]. Następnie brał udział w II bitwie pod El Alamein oraz w walkach w Tunezji^[2].

Podczas walk we Włoszech został ciężko ranny w okolicach Pontecorvo i został ewakuowany do Neapolu^[2]. Po zwolnieniu ze szpitala brał udział w operacji Dragoon oraz w wyzwoleniu Tulonu, doliny Rodanu i w walkach Wogezach i Alzacji. Wojnę zakończył na południu Alp^[2]. Od 1945 był adiutantem generała Marie Pierre Kœniga, w 1946 został zdemobilizowany^[2].

W 1953 został wybrany merem Saint-Chéron i funkcję tę pełnił do 1965^[2]. W latach 1960–1962 i 1967–1968 pracował w gabinecie ministra obrony Pierre’a Messmera^[2]. W 1962 został deputowanym do Zgromadzenia Narodowego, reelekcję uzyskał w 1968 i w 1973^[2]. W latach 1972–1974 pełnił funkcję ministra poczty i telekomunikacji w pierwszym i drugim rządzie Pierre’a Messmera, a w 1974 był ministrem odpowiedzialnym za relacje rządu z parlamentem w trzecim rządzie Messmera^[2]. Od 1975 do 1982 był prezesem Société française de télédistribution^[2].

W 2020 wydał wspomnienia pt. Espérer pour la France. Les mémoires d’un Compagnon de la Libération^[2]. Od 2010 był członkiem kapituły, a w 2020 został kanclerzem honorowym kapituły Orderu Wyzwolenia^[2]. Był ostatnim żyjącym kawalerem tego orderu^[1].

Odznaczenia

Odznaczony następującymi odznaczeniami^[2]:

Krzyż Wielki Legii Honorowej
Order Wyzwolenia
Krzyż Wojenny 1939–1945 z palmą
Medal Ruchu Oporu z rozetą
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Zakonu Maltańskiego

Przypisy

↑ ^a ^b Hubert Germain: France's last Hero of the Resistance [online], France 24, 12 października 2021 [dostęp 2021-10-14] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Hubert GERMAIN [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-14] (fr.).

[:0-1] Hubert Germain: France's last Hero of the Resistance [online], France 24, 12 października 2021 [dostęp 2021-10-14] (ang.).

[:1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Hubert GERMAIN [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-14] (fr.).

[1]

[2]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 Był synem generała wojsk kolonialnych [[Maxime Germain|Maxime Germaina]]. Wykształcenie zdobywał w szkole misji francuskiej w [[Damaszek|Damaszku]], liceum w [[Hanoi]], a następnie w liceum Saint-Louis w [[Paryż|Paryżu]]<ref name=":1">{{Cytuj |tytuł = Hubert GERMAIN |data dostępu = 2021-10-14 |opublikowany = Musée de l'Ordre de la Libération |url = https://www.ordredelaliberation.fr/fr/compagnons/hubert-germain |język = fr}}</ref>. We wrześniu 1939 próbował dostać się do szkoły marynarki w [[Bordeaux]], jednak po wybuchu wojny postanowił zgłosić się do wojska<ref name=":1" />.
-W [[Saint-Jean-de-Luz]] wszedł wraz z trzema towarzyszami na pokład statku ''Arandora Star'' i 24 czerwca 1940 roku wypłynął do Wielkiej Brytanii<ref name=":1" />. W Wielkiej Brytanii dołączył do wojsk [[Wolna Francja|Wolnych Francuzów]] i został przydzielony do służby na pancerniku [[Courbet (1913)|''Courbet'']], następnie uczęszczał na kursy podchorążych marynarki wojennej<ref name=":1" />. Wiosną 1941 został przydzielony do [[1 Dywizja Wolnych Francuzów|1 Lekkiej Dywizja Wolnych Francuzów]] generała [[Paul Legentilhomme|Paula Legentilhomme′a]] i brał udział w [[Operacja Exporter|operacji Exporter]]<ref name=":1" />.
+W [[Saint-Jean-de-Luz]] wszedł wraz z trzema towarzyszami na pokład statku ''Arandora Star'' i 24 czerwca 1940 roku wypłynął do Wielkiej Brytanii<ref name=":1" />. W Wielkiej Brytanii dołączył do wojsk [[Wolna Francja|Wolnych Francuzów]] i został przydzielony do służby na pancerniku {{link-interwiki|Courbet (1911)|tekst=„Courbet”|Q=Q4801479}}, następnie uczęszczał na kursy podchorążych marynarki wojennej<ref name=":1" />. Wiosną 1941 został przydzielony do [[1 Dywizja Wolnych Francuzów|1 Lekkiej Dywizja Wolnych Francuzów]] generała [[Paul Legentilhomme|Paula Legentilhomme′a]] i brał udział w [[Operacja Exporter|operacji Exporter]]<ref name=":1" />.
 We wrześniu 1941 został wysłany jako uczeń do szkoły oficerskiej w Damaszku, a później został wysłany do służby w 1 Brygadzie 1 Lekkiej Dywizji Wolnych Francuzów<ref name=":1" />. W lutym 1942 został przydzielony do [[13 Półbrygada Legii Cudzoziemskiej|13 Półbrygady Legii Cudzoziemskiej]], z którą walczył w [[Bitwa o Bir Hakeim|bitwie o Bir Hakeim]]. We wrześniu 1942 został awansowany na stopień podporucznika<ref name=":1" />. Następnie brał udział w [[II bitwa pod El Alamein|II bitwie pod El Alamein]] oraz w [[Wyścig do Tunisu|walkach w Tunezji]]<ref name=":1" />.

W dniu powstania	Pierre Messmer André Bord Jean Charbonnel Jacques Chirac Joseph Comiti Maurice Druon Joseph Fontanet Robert Gallery Hubert Germain Valéry Giscard d’Estaing Georges Gorse Yves Guéna Olivier Guichard Michel Jobert Philippe Malaud Raymond Marcellin Alain Peyrefitte Michel Poniatowski Robert Poujade Jean Royer Bernard Stasi Jean Taittinger
Późniejsi członkowie rządu	Jean-Philippe Lecat